با بمباران نمى‌توان يك خاورميانه‌ى جديد ايجاد كرد!
۱۳۸۵ مرداد ۱۰, سه‌شنبه
ضرورت حضور يك نيروى چندمليتى
روزنامه‌ى فرانسوى «لوموند» (Le Monde) چاپ پاريس، گسيل يك نيروى چندمليتى به منطقه را تنها راه پايان دادن به خشونت در آنجا مى‌داند و مى‌نويسد: «هزينه‌اى كه تا كنون از طرف لبنان پرداخت شده ـ يعنى اشغال ديروز اين كشور توسط سوريه، تبديل آن به يك سپر انسانى توسط حزب‌الله و بمباران آن توسط اسراييل ـ و هزينه‌اى كه يك اسراييل در حالت آچمز نگه داشته شده بايد بپردازد، احياى مناسبات چندجانبه را هر روز ضرورى‌تر مى‌سازد. اسراييل نه مى‌تواند به فلسطينى‌ها يك راه حل اسراييلى تحميل كند و نه به لبنانى‌ها. اما بيش از هر زمان بايد موجوديت اسراييل از طرف اروپايى‌ها و آمريكايى‌ها تضمين شود. يعنى دقيقا از طرف كسانى كه هدف واقعى هستند. هر راه حلى كه وعده‌ى موفقيت دهد، بايد يك حضور نظامى چندمليتى فعال را در برنامه‌ى خود داشته باشد. ما در بهترين حالت بايد خود را آماده كنيم تا اين مسئوليت را مشتركا عهده‌دار شويم».
بزرگترين دشمن اسراييل
روزنامه‌ى صربى «پوليتيكا» (Politika) چاپ بلگراد، پيامدهاى حمله‌ى اسراييل به جنوب لبنان را اينگونه ارزيابى مى‌كند: «سنگدلى اسراييل، بزرگترين دشمن اسراييل در اين جنگ نابرابر است. اين دشمن حتا بزرگ‌تر از حزب‌الله است. در اورشليم اين مساله را نمى‌بينند يا نمى‌خواهند ببينند. نتيجه آن كه در جهان اسلامى همدردى با وابستگان حزب خدا حتا نزد كسانى افزايش مى‌يابد كه تا امروز علنا مخالف شيعيان راديكال و پشتيبانان سورى و ايرانى آنان بودند».
كمبود «رئال پوليتيك» در خاورميانه
روزنامه‌ى اتريشى «استاندارد» (Der Standard) چاپ وين بحران خاورميانه را نتيجه‌ى فقدان «رئال پوليتيك» در نزد ايالات متحده‌ى آمريكا مى‌داند و مى‌نويسد: «اين واقعيتى است كه جنبش‌هاى زيرزمينى داراى انگيزه‌هاى ملى‌گرايانه، دينى يا ايدئولوژيك كه پشتيبانى محكمى در مردم دارند، از راه‌هاى نظامى قابل شكست نيستند. از تجربه‌ى درازمدت جنبش‌هاى چريكى آمريكاى لاتين مى‌دانيم كه در آنجا رژيم‌هاى اقتدارگرا تلاش كردند با استفاده از شيوه‌هاى غيرقانونى و غيرانسانى گروه‌هاى كاملى از مردم را نابود سازند و ناكام ماندند. پس از فروريزى عراق به عنوان قدرت عربى منطقه، ايران نيز به دوره‌ى انقلابيگرى افراطى سال‌هاى آغازين خمينى بازگشته است. با تهران به توافق رسيدن در حال حاضر بسيار دشوارتر به نظر مى‌رسد تا با سوريه. اگر در گذشته در دوره‌ى پشتيبانى از ديكتاتورى صدام حسين در خاورميانه «رئال پوليتيك» غربى زيادى وجود داشت، امروز «رئال پوليتيك» كمى وجود دارد. با بمباران نمى‌توان يك خاورميانه‌ى جديد ايجاد كرد».
آتش‌بس براى حزب‌الله پيروزى است
روزنامه‌ى انگليسى «تايمز» (Times) چاپ لندن در مورد بحران خاورميانه مى‌نويسد: «مادامى كه حزب‌الله تهديدى نظامى براى اسراييل است، در خاورميانه صلحى وجود نخواهد داشت. براى اين سازمان راديكال اسلامى يك آتش‌بس مى‌تواند پيروزى به حساب آيد و آن را بى‌اندازه نيرومند سازد. همزمان اقتدار دولت لبنان و محمود عباس رييس‌جمهورى فلسطين تضعيف مى‌گردد. اگر پيروزى بر حزب‌الله حاصل شود، اين پيروزى آن كشورهاى عربى است كه خواهان از بين‌بردن نفوذ تهران و دمشق در منطقه مى‌باشند. اينكه آيا حزب‌الله مى‌خواست اسراييل را تحريك كند و روى واكنش نظامى در چنين ابعادى حساب مى‌كرد، ناروشن است. اما ترديدى وجود ندارد كه آن‌ها خود را از مدت‌ها پيش براى جنگ آماده مي‌كردند، به بهترين نحوى مجهز هستند و همه كار مى‌كنند تا در جنگ پيروز شوند».
قدرت قابل توجه حزب‌الله
روزنامه‌ى هلندى «تروو» (Trouw) چاپ لاهه در مورد درگيرى‌هاى اسراييل با حزب‌الله لبنان مي‌نويسد: «اغلب گفته مى‌شود كه اسراييل در اين منازعه تامل‌نشده و نامتناسب واكنش نشان داده است. در اين گفته واقعيتى نهفته است. علاوه بر آن اين كشور مى‌دانست كه با يك ارتش عادى سروكار ندارد، بلكه با يك جنبش چريكى كه زرادخانه‌ى تسليحاتى خود را پيش از هر چيز در خانه‌هاى غيرنظاميان و نزديك پست‌هاى ناظران سازمان ملل تعبيه كرده است. چگونه مى‌توان چنين جنبشى را بدون قربانى غيرنظامى از بين برد؟ از طرف ديگر اين واقعيت كه اسراييل حتا پس از سه هفته نيز نتوانسته بر حزب‌الله پيروز شود ثابت مى‌كند كه حزب‌الله يك قدرت قابل توجه است. اين قدرت بيش از هر چيز مخالف موجوديت اسراييل است. اين امر توضيحى براى آنست كه چرا يك آتش‌بس بلاواسطه براى اسراييل راه حل نيست: زيرا چنين چيزى يك پيروزى براى حزب‌الله است».