بحث بر سر پيش نويس قطعنامه عليه ايران
۱۳۸۵ آبان ۴, پنجشنبه
بر اساس گزارش منابع ديپلماتيك روز گذشته دولتهاى بريتانيا، فرانسه و آلمان قبل از اينكه شوراى امنيت به موضوع مناقشه اتمى با دولت ايران بپردازد، پيش نويس قطعنامه‌اى را در اختيار آمريكا، چين و روسيه قرار دادند. در اين قطعنامه ممنوعت صادرات سيستم‌هاى موشكى و تكنولوژى هسته‌اى در نظر گرفته شده است.
علاوه بر اين، همه افرادى كه با برنامه اتمى ايران سروكار دارند، با ممنوعت مسافرت روبرو خواهند شد و سرمايه آنها در خارج از ايران مسدود می‌گردد. خانم آنگلا مركل صدر اعظم آلمان با انتقاد از سياست دولت ايران گفت كه، ما هيچ آمادگى از سوى دولت تهران براى قبول خواستهاى جامعه جهانى نمى‌بينيم، به همين خاطر هم راه ديگرى بجز تحريم ايران از طريق قطعنامه سازمان ملل باقى نمانده است.
امروز كانداليزا رايس وزير خارجه آمريكا از شوراى امنيت سازمان ملل متحد خواستار تصويب هرچه سريع‌تر قطعنامه عليه برنامه اتمى دولت ايران شد. وزير خارجه آمريكا در واشنگتن گفت كه اين امر براى حفظ اعتبار جامعه جهانى ضرورى است.
اين سخنان خانم رايس در حالى ايراد شد كه، «ريچارد گرنل» سخنگوى سفير آمريكا در سازمان ملل، روز گذشته اعلام داشت كه مجازاتهائى كه در پيش نويس قطعنامه ارائه شده از سوى كشورهاى اروپائى، در نظر گرفته شده، سخت نيستند و گفت كه بزودى پيشنهاداتى براى تغيير آن ارائه خواهد شد.
محافل ديپلماتيك در سازمان ملل می‌گويند، دولت آمريكا خواستار توقف فعاليت روسها در نيروگاههاى هسته‌اى ايران است. در قطعنامه‌ی پيشنهادی سه كشور اروپايی، ممنوعيتى براى كار تقريبا يك هزار و پانصد متخصص روسى در نيروگاه اتمی بوشهر در نظر گرفته نشده، اما صدور سوخت هسته‌اى ممنوع اعلام شده است.
از سوى ديگر خبرگزارى اينتر فاكس به نقل از سرگئى لاوروف وزير خارجه روسيه اعلام داشت كه هدف پنج عضو شوراى امنيت سازمان ملل و آلمان اين است كه مانع از دست يابى دولت ايران به تكنولوژى حساس اتمى شوند. از سوى ديگر بايد پلهاى ارتباطى با تهران باقى بمانند. به گفته لاوروف، قطعنامه ارائه شده در اين زمينه‌ها كفايت ندارد.
كشورهاى اروپائى براى متقاعد ساختن چين و روسيه، از تهديد نظامى جمهورى اسلامى ايران صرفنظر كردند و برنامه اتمى و موشكى ايران را در مركز توجه پيش نويس قطعنامه ارائه شده قرار داده‌اند. با اين حال «سرگئى كيسلياك» معاون وزير خارجه روسيه گفت كه براى دستيابى به تصميمى كه براى همه قابل قبول باشد، زمان زيادى لازم است.