1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

بحران صحنه‌سازى‌شده در دولت اسراييل

۱۳۸۳ آذر ۱۳, جمعه

پس از عدم پذيرش طرح بودجه آريل شارون نخست وزير اسراييل، توسط حزب «شينويى»، شارون ۵ وزير اين حزب را از كابينه مرخص كرد. آيا واقعا بحرانى در دولت اسراييل وجود دارد، يا تمام اين ماجرا چيزى بيش از يك صحنه‌سازى نيست؟ تفسير پتر فيليپ مفسر صداى آلمان در پاسخ به اين پرسش.

https://p.dw.com/p/A4nD
آريل شارون نخست وزير اسراييل
آريل شارون نخست وزير اسراييلعکس: AP

دولت شارون ماهها دچار تزلزل بود. از زمانى كه نخست وزير اسراييل تلاش كرد، عقب‌نشينى از نوار غزه را به هر قيمتى اجرا كند، همزمان حزب خود «ليكود» را با خطر از هم‌پاشى مواجه ساخت و تنها با تلاش و نيز چاشنى سماجت و پافشارى شارون توانست تا حدودى مقاومت در حزبش را فروبنشاند.

البته شارون اين مقاومتها را در نطفه خفه نكرد و اين خطر وجود داشت كه اين مناقشه بتواند در اولين فرصت ممكن دوباره سربرآورد و به سياستهاى شارون آسيب برساند. حال به ذهن نخست وزير اسراييل تاكتيكى غيرمنتظره و در عين حال موثر رسيده است: او جدالى با حزب ليبرال «شينويى» كه حزب ائتلافى در دولت اوست را بوجود آورد و ۵ وزير اين حزب كه از طرح بودجه او دفاع نكردند را از كابينه كنار گذاشت.

مرخص كردن وزيران مزبور توسط شارون، سپس نشان داد كه ماجرا بيش از آنكه واقعا بحرانى سياسى باشد، بيشتر نوعى صحنه‌سازى بود. زيرا شارون مى‌بايستى از حزب «شينويى» صرفنظر مى‌كرد تا بتواند حزب «كارگر» يا دست كم حزبى ارتودوكس را به كابينه خود بياورد. البته ارتودوكس ها براى شارون چندان مهم نيستند، اما آنها مى‌توانند در دولت ائتلافى اكثريت را به نفع شارون بوجود آورند. از سوى ديگر حزب «شينويى» حاضر نبود ارتودوكس‌ها در دولت با او سهيم باشند. و اين حزب دقيقا به اين دليل با طرح بودجه شارون موافق نبود، زيرا در آن براى ارتودوكس‌ها كمكهاى مالى دست و دل بازانه اى در نظر گرفته شده بود.

حال راه براى شارون، در جهت ساختن يك دولت ائتلافى گسترده تر باز شده است. در كنار سوسيال دمكراتها و ارتودوكس‌ها، ديگر اپوزيسيونى از همراهان خودش در برابر شارون نخواهد بود تا بتواند جلوى عقب‌نشينى از نوار غزه را بگيرد. نه «بنيامين ناتانياهو» وزير دارايى اسراييل، سخت ترين منتقد شارون ديگر براى نخست وزير مهم خواهد بود و نه «سيلوان شالوم» وزير خارجه، چنانچه او هم بخواهد بخاطر سياست شارون در رابطه با نوار غزه، از دولت كناره بگيرد. كاملا برعكس: زيرا آنگاه راه براى «شيمون پرز» رييس حزب «كارگر» باز خواهد شد كه مدتهاست در روياى وزارت خارجه بسر مى‌برد.

اما پرز نيز با حزب كارگر مشكلاتى دارد. «باراك»، نخست وزير نگونبخت پيشين، كه از زمان كناره‌گيرى خود، چهره بهترى را از خود نشان داده، مخالف دولت ائتلافى مورد نظر شارون است، اما شيمون پرز با نظر مثبت خود در اين باره، شانس بيشترى دارد.

اگر چيز غافلگيركننده اى پيش نيايد، آنگاه شارون مى‌تواند دولت ائتلافى خود را در چند روز آينده تشكيل دهد. پس سرنوشت طرح بودجه چه خواهد شد؟ براى اين طرح و مانورهاى جديد در رابطه با آن، تا ماه مارس سال آينده ميلادى وقت هست.