بررسى سفر اروپايى كاندوليزا رايس ، لزوم آموزش نيروهاى امنيتى عراق و مسئله صلح خاور ميانه

روزنامه تايمز چاپ لندن در شماره امروز، پنجشنبه، خود در انتقاد از موضع گيرى و اقدامات پيمان نظامى آتلانتيك شمالى، ناتو، در عراق مى نويسد:

»عراق به كمك هاى بلاواسطه ناتو براى آموزش نيروهاى امنيتى به منظور برقرارى ثبات در اين كشور نيازمند است. براى انجام اين وظيفه پيمان ناتو نمى تواند مسئله را به زمان نامعينى موكول كند. در سال گذشته ناتو پذيرفته بود كه بيش از ۳۰۰۰ تن از تعليم دهندگان خود را به اين كشور ارسال دارد ولى تا بحال فقط ۱۱۰ نفر از آنان،به عراق گسيل شده اند. برخى از كشورهاى عضو پيمان ناتو مانند فرانسه، آلمان و اسپانيا نه تنها از شركت در اين وظيفه خوددارى كردند، بلكه در پيشبرد اين امر كارشكنى نيز نموده اند. اين به معنى پشت كردن به ارزش هاى پذيرفته شده در اين پيمان است. حال زمان شروع مجدد كار رسيده است. ارتش عراق و پليس اين كشور براى حمايت از نتايج نخستين انتخابات دموكراتيك به كمك احتياج دارند. پيش از ملاقات سران اين پيمان در ۲۲ فوريه، دولت آمريكا خواهان موضع گيرى روشن ساير كشورهاى عضو مى باشد.«

روزنامه دو مورگن چاپ بلژيك در شماره امروز خود درباره سفر اروپايى كاندوليزا رايس، وزير امور خارجه آمريكا و داشتن توقع بيشتر از او مى نويسد:

»جرج دبليو بوش، رئيس جمهور آمريكا با تكان دادن هاى دست كاندوليزا رايس، حداقل برگ برنده اى را نشان داد كه مى توانست شايد كمى نظر جهانيان را نسبت به او و سياستش بهبود بخشد و يا نشانه اى بر رفتار معقولانه و يا حتى دوستانه آتى او باشد. چه اقدام دلپذيرى مى توانند آقايان و خانم هاى آنسوى اقيانوس اطلس انجام دهند؟ به جهانيان گوش فرادارند؟ بله. كشورهاى ديگر جهان و همينطور اروپا مى بايد از واشنگتن توقع بيشترى داشته باشند تا فقط دريافت لبخندهاى كاندوليزا رايس.«

روزنامه كورى ير چاپ وين نيز با اشاره به سفر كاندوليزا رايس، وزير امور خارجه آمريكا مى نويسد:

»در مجموع زمان با زنى كه در جهان به عنوان نيرومند ترين شناخته مى شود، خوب راه مى آيد. اما اين سوال مطرح است كه آيا سخنان وى سخنرانى اشتباه در زمان نامناسب نبود. زيرا در حقيقت مطرح كردن اين عبارت كه آمريكا و اروپا مى بايد درباره موضوع عراق دفتر جديدى را بگشايند، موضوع نوى نشان نمى دهد. آمريكا خيالات كلى زيبايى را در زير واژه دوست داشتنى آزادى مطرح مى كند ولى براى اروپائيان بيشتر، جزئيات است كه دوست داشتنى ست. در مصاحبه خانم رايس با فرستنده خانگى بوش، فوكس، نشان داده مى شود كه چه ميزان كمى از درك متقابل، در ارتباطات فرا قاره اى تغيير يافته است. در اين مصاحبه اروپائيان دوباره اين انتقاد را مى شنوند كه به ايران بطور روشن نشان نداده اند كه مسئله اصلى بر سر چيست. و حال اين اروپائيانند كه درپى ناتو مى گويند: كمك هاى بيشتر براى عراق جنگ زده؟ نه، متشكريم!

روزنامه لوموند چاپ پاريس با اشاره به مسائل خاورميانه تحت اين عنوان كه اسرائيل و فلسطينيان به كمك احتياج دارند مى نويسد:

»جرج دبليو بوش در دوره اول زمامداريش شعارى اين چنينى را بيان كرد: راه بيت المقدس از بغداد مى گذرد. حال اين عبارت در حالت عكس خود مصداق يافته است. آمريكا كه عراق را تصاحب كرده است تمايل دارد كه شروع مجدد مذاكرات صلح در خاور ميانه را، نمونه اى براى كمك به برقرارى آزادى و دموكراسى در جهان عرب جلوه دهد. طبيعى است كه هنوز تا اين مرحله، راه درازى در پيش است.

مسائل اصلى كه علل عمده درگيرى هاى اسرائيل و فلسطينيان را تشكيل مى دهند هنوز در شرم الشيخ مورد گفتگو قرار نگرفته اند. شرايط لازم براى بوجود آمدن دو كشور همسايه اسرائيل و فلسطين بطور نظرى شناخته شده هستند. اما قدم سختتر هنوز پيش روى ماست: متقاعد كردن سياستمداران و آراَ عمومى بر اين مسئله كه دادن قربانيان اين جريان، اجتناب ناپذير بوده است. اسرائيل و فلسطينيان نمى توانند به تنهايى از پس حل اين مسئله برآيند.

ممكن است كه اتخاذ تصميم نهايى در نزد ايشان باشد اما هر دو آنها براى انجام اين عمل به حمايت آمريكا و اروپا نيازمندند.«