برگزارى كنفرانس عراق عاقلانه است
۱۳۸۵ اسفند ۱۰, پنجشنبه
توصيه‌هاى كميسيون «بيكر – هاميلتون» مورد استقبال دولت جرج بوش قرار نگرفتند و از آنجائى كه اين توصيه‌ها الزام آور نبودند دولت بوش نيز با بى‌توجهى به آنها، بر نيروهاى خود در عراق خواهد افزود و براى تامين امنيت دست به عملياتى زده است كه از موفقيتى برخوردار نيست. اما در يك مورد ديگر بنظر ميرسد كه واشنگتن آماده است در تلاش‌هايش سوريه و ايران را نيز سهيم نمايد. تا چند روز ديگر نمايندگان اين كشورها و دولت عراق در بغداد گرد هم مى‌آيند و برنامه ريزى ملاقات ديگرى نيز در سطح وزراى خارجه در دست اجرا است.
هرچند دولت تهران محتاطانه اعلام آمادگى كرده، اما هنوز بدبينى در آن ديده مى‌شود. زيرا واشنگتن حاضر است در مورد مسئله عراق با دولت ايران همكارى نمايد، اما در مورد مناقشه اتمى كماكان بر سياست خود پافشارى مى‌كند و چنگ و دندان نشان مى‌دهد. هرچند آمريكائيان مى‌خواهند اين دو موضوع را از هم جدا كنند، اما در صورتى كه گفتگو در مورد آينده عراق انجام شود، اين قدم مثبت و بزرگى براى عبور از دره عميقى است كه بين واشنگتن و تهران وجود دارد. در صورتى كه در مورد عراق پيشرفتى حاصل شود، آنگاه با اعتماد متقابل در عرصه مناقشه اتمى نيز حصول به توافق محتمل تر خواهد شد.
در اين فضاى عدم اعتماد است كه واشنگتن دولت تهران را به تلاش براى دستيابى به سلاح اتمى و دخالت در امور عراق متهم مى‌كند. اتهامى كه هيچ سند معتبرى براى اثبات آن تاكنون ارائه نشده است. از سوى ديگر دولت ايران نيز آمريكا را به تلاش براى تغيير رژيم متهم و با اشاره به همكارى استراتژيك گذشته در سرنگونى طالبان مى‌گويد كه چنين همكارى بدون تاثير است. در آن زمان جرج بوش ايران را جزو «محور شرارت» خواند. چنين سابقه‌اى رابطه دو طرف را تحت تاثير قرار داده و افرادى چون «ديك چينى» معاون رئيس جمهور تمايلى به برقرارى همكارى متقابل ندارند. اما افرادى چون كاندوليزا رايس وزير خارجه اميد به بازگشت از راهى كه به فاجعه مى‌انجامد، دارند.
ملاقات طرفين و كشورهاى همسايه عراق، بسيار عاقلانه است، اين بحران به همه مربوط مى‌شود و براى رفع آن بايد همه تلاش داشته باشند. همين امر بر بحران اتمى نيز صادق است و حل آن از طريق نزديكى واشنگتن و تهران امكانپذير است. براى دست يابى به اين هدف، از هر وسيله‌اى بايد استفاده كرد.
برگردان: محمود صالحى