برگزاری بزرگداشت قربانیان تابستان ۶۷ و واقعه میکونوس در برلین

کمیته مشترکی از کانون پناهندگان سیاسی ایران، کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران در برلین، حزب دموکرات کردستان ایران و بازماندگان قربانیان ترور میکونوس شب بزرگداشتی برای زندانیان قربانی در ایران و جانباختگان ترور میکونوس برگزار کردند.

حمید نوذری یکی از مسئولان برگزاری این مراسم در باره اهمیت ویژه این دو واقعه گفت:

«این دو واقع نمادین هستند و از آنجایی‌که واقعه میکونوس در برلین، در مجامع برلین وآلمان بازتاب وسیعی داشته و مسئله ایران را بین قشرهای بسیاری از مردم پخش کرده است، ما همزمان با برگزاری این دو واقعه، یعنی اعدام چندین هزار نفر زندانی سیاسی ، به عنوان فاجعه ای بزرگ، و واقعه میکونوس شاید بتوانیم از این طریق جامعه آلمان را، یعنی جامعه کشوری را که در آن زندگی می کنیم، با این جنایت سازمان یافته دولتی در ایران بیشتر آشنا کنیم. این دو واقعه بصورت نمادین هستند، یکی به عنوان نماد ترورهای رژیم در خارج از کشور ودیگری در داخل کشور. در باره این جنایت دوم باید گفت که در مورد کسانی صورت گرفت، که در زندان بودند و بعضاً محکومیت هایشان را پشت سر گذاشته بودند و بسیاری از آنها در انتظار آزادی بودند ولی بدین خاطر که توبه و یا معذرت خواهی نکرده بودند ،همچنان در زندان به سر می بردند. البته برگزاری این مراسم همچنین اهرم فشاری برای دادخواهی خانواده های قربانیان است، تا که نقش عاملین و آمرین در این زمینه روشن شود. در ضمن اعتراض به سکوت سازمان یافته ای است که از سوی مقامات دولتی نسبت به این مسایل حکمفرماست.»

اعتراض به آزادی یک تروریست

در این مراسم که از استقبال قابل توجه برخورداربود نخست فیلمی در رابطه با ترور شخصیت های سیاسی ایرانی در خارج از کشور به نمایش گذاشته شد و سپس آقای ولگانگ ویلاند Wieland) (Wolfgang، نماینده پارلمان آلمان و وکیل شاکی خصوصی در دادگاه میکونوس سخنانی چند درباره محاکمه عاملین این ترور و معرفی آمرین این واقعه بیان کرد. وی در توضیحات خود به تصمیم جدید دادستانی کل کشور آلمان مبنی بر آزادی زودرس و اخراج کاظم دارابی یکی از عاملین ترور میکونوس اشاره داشت. وی ضمن ابراز شگفتی از این تصمیم از آن انتقاد شدید داشت و خواهان تجدید نظر در این زمینه بود. وی در بخشی از سخنان خود دست به مقایسه میان ترروریست معروف آلمانی کریستان کلار ، از اعضای سازمان RAF (فراکسیون ارتش سرخ) و کاظم دارابی زد. کلار که از سال ۱۹۸۲ در زندان به سر می برد به حبس ابد محکوم شده است. در آلمان به حکم قانون، ولی نه الزاماً، می توان بعد از ۲۵ سال چنین زندانیانی را آزاد کرد.اما در این مورد همچنان با آزادی و یا عفو کلار مخالفت به عمل می آید. اما در مقابل دارابی نیز که به حبس طولانی محکوم شده ، قرار است که پس از ۱۵ سال آزاد شود. این تناقض سبب گمانه زنی هایی در اینباره گشته است. ویلاند در ادامه سخنان خود از معامله پشت پرده احتمالی میان ایران و آلمان خبر داد، گرچه اذعان داشت که در اینزمینه هیچ مدرک و سندی وجود ندارد.

سپس میرو علیار نماینده حزب دموکرات کردستان ضمن اعتراض به آزادی کاظم دارابی پیامدهای مخرب چنین تصمیمی را بیان کرد. وی از جمله به این مسئله اشاره داشت که این تصمیم از یکسو سبب گسترش بی اعتمادی نیروهای دمکرات به آلمان و غرب خواهد شد واز سوی دیگری پیامی به غایت نادرست برای مقابله با فعالیت های تروریستی در بر خواهد داشت.

سپس مهدی ابراهیم زاده که خود شاهد واقعه ترور در رستوران میکونوس بوده است، بخشی از خاطرات خود را در اینباره نقل کرد.

خانم شکوفه، دختر یکی از جانباختگان تابستان ۶۷ ، نیز بخشی از دردها و مصیبت های بازماندگان را با لحنی دردآور وغم انگیز بیان کرد. وی ضمن رد خون خواهی و انتقام جویی از سوی بازماندگان هدف از برپایی چنین مراسم هایی را فعال کردن حافظه جمعی دانست.

در این برنامه گروه لولی نیز دو ترانه–سرود به یاد زندانیان سیاسی و قربانیان این دو واقعه اجرا کرد.