برگزاری مراسم اول ماه مه در سراسر جهان
۱۳۸۶ اردیبهشت ۱۱, سه‌شنبه
آلمان
میشائیل زومر، رئیس اتحادیهی کارگری آلمان در اجتماعی که به مناسبت اول ماه مه برگزار شده بود، خواستار حقوق بیشتر برای کارکنان شد. وی گفت:
"سودآوری سرشار شرکت‌ها امروز امری است که خود کارفرمایان بدان اعتراف دارند. بنابراین چرا باید این کارگران و کارکنان باشند که از این سودآوری بی‌بهره بمانند؟ برعکس، کارگران و کارکنان سهم خود را می‌خواهند. هرچه باشد رونق اقتصادی حاصل کار ایشان است و نه مدیران."
تقریبا در تمامی شهرهای بزرگ آلمان صحنه‌ی حضور کارگران در برگزاری مراسم اول ماه مه بود. رهبران اتحادیهی کارگری با انتقاد از طرح دولت مبنی بر افزایش سن بازنشستگی به ۶۷ سال، خواستار آن شدند که به جای آن می‌بایستی برای بیکاران درازمدت و نیز برای بیکاران بالای ۵۰ سال فرصت‌های شغلی ایجاد شود.
فرانسه
در فرانسه نیز در حالی که پنج روز به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده است، اتحادیه‌ها و سندیکاهای بزرگ کارگری در روز اول ماه مه حدود ۲۵۰ اجتماع کارگری برگزاری کردند. در بسیاری از این میتینگ‌ها کاندیدای محافظه‌کار ریاست جمهوری، نیکلا سرکوزی، مورد انتقاد شدید قرار گرفته بود.
روسیه
صدها هزار نفر از شهروندان روسیه با برگزاری میتنگ‌هایی خواستار افزایش دستمزد خود شدند. میخائیل اشماکوف، رئیس فدراسیون سندیکاهای مستقل کارگری در میتینگی در برابر ۲۵ هزار نفرخواستار آن شد که حداقل سطح دستمزد بایستی با افزایش سطح هزینه‌ی زندگی انطباق یابد.
باید اشاره کرد در مسکو، که یکی از گران‌ترین شهرهای جهان است، قرار است حداقل سطح دستمزد به ۶۱۰۰ روبل (برابر با ۱۷۵ یورو) در ماه افزایش یابد.
حدود دو هزار نفر از نیروهای اپوزیسیون در یک تظاهرات دارای مجوز به برخوردهای خشونت‌بار پلیس نسبت به مخالفان دولت که هفته‌های گذشته در مسکو و سن‌پترزبورگ روی داد، اعتراض کردند.
ترکیه
در تظاهرات اول ماه مه در استانبول پلیس ترکیه با گاز اشک آور و باتوم به تظاهرکنندگان حمله‌ور شد. این تظاهرات به دعوت اتحادیه‌های کارگری و گروه‌های چپ برگزار شده بود. حدود ۶۰۰ نفر دستگیر شده‌اند. تظاهرکنندگان قصد داشتند یاد اول ماه مه در ۳۰ سال پیش را گرامی دارند.
در تظاهراتی که در اول ماه مه‌ی سال ۱۹۷۷ در میدان "تقسیم" استانبول برگزار شد، دراثر تیرانداز‌ی افرادی ناشناس و اغتشاشی که در پی آن ایجاد شد ۳۶ نفر جان خود را از دست دادند. از آن پس در ترکیه این رویداد، به اول ماه مه‌ی "خونین" معروف است.
چین
در کشورهای شرق آسیا نیز میلیون‌ها نفر برای حقوق و رفاه بیشتر به خیابان‌ها ریختند. در چین، هو ژین تائو، رئیس حزب کمونیست چین با کشاورزان گندم‌کار، نمایندگانی از پلیس این کشور و نیز کارگر نمونه ملاقات کرد.
یکی از نشانه‌های دوری‌گزینی حزب کمونیست چین از اندیشه‌ی انقلابی در این بود که این بار کارگر انقلابی دیگر شکل و شمایل سنتی خود را از دست داده و بیشتر به آقای مهندسی شبیه است که در یک مجتمع صنعتی کار می‌کند.
فیلیپین
در فیلیپین پلیس این کشور جلوی هزاران تظاهرکننده را گرفت که قصد داشتند برای دستمزد بیشتر به سمت کاخ ریاست جمهوری حرکت کنند.
اندونزی
در اندونزی، کشور مسلمان ۲۲۰ میلیونی، با وجود این که روز جهانی اول ماه مه برسمیت شناخته نمی‌شود، ده‌ها هزار کارگر در شهرهای بزرگ این کشور دست به راهپیمایی زدند.
حدود ۲۱ هزار نیروی پلیس در پایتخت جاکارتا برای کنترل شهر وارد عمل شده بودند. بسیاری از شرکت‌کنندگان پرچم‌های سرخ در دست داشتند. تظاهرکنندگان خواستار امنیت بیشتر برای کارگران و کارکنان، دوبرابر کردن حداقل دستمزد و تسهیلات مالیاتی برای خانواده‌های کم‌درآمد بودند.
سنگاپور
در سنگاپور یک رهبر نیروی اپوزیسیون راهپیمایی ۵۵ ساعته‌ای را زیر عنوان "راهپیمایی برای کارگران‌‌مان" به دور این جزیره‌ی کوچک اعلام کرده بود. وی و هوادارانش خواستار جلوگیری از گسترش فقر و دستمزدهای بسیار نازل بودند.
رادیو دویچه وله