بمب گذارى هاى لندن

�رزه كرد و سرنوشت ميليون ها مسلمانى كه در اين قاره زندگى مى كنند چگونه تحت تأثير اين نوع اعمال قرار خواهد گرفت.

روز پنجشنبه چهاردهم ژوئيه؛ سكوت و آرامش در سراسر انگلستان برقرار است. ظهر اين روز به ياد قربانيان فاجعه انفجارات هفتم ژوئيه لندن، مردم در اين كشور و تمام كشورهاى اروپايى دو دقيقه سكوت اختيار كردند.

در قطارهاى شهرى ياد قربانيان اين سوء قصدها گرامى داشته شد. نمايندگان مجلس انگلستان بحث هاى خود را قطع و به همراه تونى بلر نخست وزير اين كشور در جلوى در پارلمان، در خيابان داون استريت تجمع كردند. اتومبيل ها، اتوبوس ها و ساير وسايل نقليه در شهر از كار ايستادند. از راديو و تلويزيون براى دو دقيقه برنامه اى پخش نشد. كن ليوينگ استون شهردار لندن در تجمع بزرگ مردم در ميدان ترافالگار شركت كرد:

”نكته قابل توجه اين است كه در اطراف من، لندن، با همه ابعاد گوناگون زندگى در آن، به چشم مى خورد. از كودكان يهودى گرفته تا مسلمان و مسيحى و كودكانى از مليت هاى ديگر.“

شهردار لندن بر اين نكته تأكيد داشت كه نمى بايست اجازه داد كه گروه هاى مختلف در شهر عليه يكديگر تحريك شوند. پيش از آن راننده اتوبوسى كه در آن، يكى از انفجارات لندن رخ داد و منجر به كشته شدن حداقل ۱۳ نفر شد، گفته بود:

”درحالى كه ما اكنون در كنار يكديگر براى برگزارى ياد قربانيان گردآمده ايم، بگذاريد اين پيام را به تروريست ها بدهيم: شما بر ما پيروز نخواهيد شد شما نمى توانيد اتحاد ما را بشكنيد.“

پليس انگلستان به تحقيقات خود در شناسايى تروريست ها ادامه مى دهد. پتر كلارك رئيس واحد ضد ترور پليس انگلستان تأييد كرد كه دو تروريست پاكستانى الاصل، ساكن شمال انگلستان بوده اند. اسكاتلنديارد با پخش عكس حصيب حسين، يكى از مظنونان شركت در عمليات تروريستى كه احتمالا خود نيز كشته شده است، در پى جمع آورى اطلاعات بيشتر درباره اوست. پتر كلارك مى گويد:

”ما به اطلاعات روشنى درباره يك سلسله از نكات ديگر در ارتباط با اين عمليات تروريستى نيازمنديم. چه كسانى عاملان اجراى ترور بودند؟ اينها از طرف چه كسانى مورد حمايت قرار داشتند؟ تروريست ها در كجا مورد آموزش قرار گرفتند و چه كسانى وظيفه پشتيبانى از آنان را بر عهده داشتند؟ بدست آوردن جواب همه اين سوالات به تحقيقات چند ماهه نياز دارد.“

حال بهت و تحير ناشى از انجام اولين انفجارات انتحارى در اروپا جاى خود را به ابراز انزجار مردم از پديده تروريسم داده است. وقوع اين فاجعه باعث ايجاد بحث هاى زيادى نيز در رسانه هاى گروهى اروپا شده است. چگونه مى توان از تكرار اين نوع سوانح جلوگيرى بعمل آورد؟ آيا بكار بردن تجهيزات بيشتر و پيشرفته تر براى محدود كردن دامنه انجام اين نوع جنايات كافى است؟ در همين ارتباط، بالابردن تدابير امنيتى و سيستم هاى كنترل چه مشكلاتى را در جامعه بوجود مى آورد و درجه كمك آن در مبارزه با تروريسم تا چه ميزان است؟ موضوع مهمتر ديگر وجود جمعيت چند ميليونى مسلمانان در قاره اروپاست. آيا مى توان گفت كه با انجام اين اعمال تروريستى سياست حفظ تنوع فرهنگ هاى گوناگون در كنار يكديگر و زندگى صلح آميز آنان است كه مورد مخاطره قرار گرفته؟

براى نمونه روزنامه محافظه كار دى ولت چاپ آلمان درباره مسئله زندگى خارجيان در كشورهاى غربى و انطباق آنان با اين جوامع مى نويسد: ”بمب گذارهاى اخيرلندن مثال بارزى بود كه نشان داد تا چه حد مسئله انطباق خارجيان در جامعه غربى مى تواند با عدم موفقيت روبرو باشد. اين در زمانى اتفاق مى افتد كه اتخاذ سياست درهاى باز و انعطاف در جامعه باعث ناديده گرفتن تضمين امنيت كشورهاى اروپايى گرديده. گفته مى شود كه مهمترين وظيفه دولت تلاش براى برقرارى تفاهم و صلح ميان گروه هاى مختلف اجتماعى است. اما وظيفه مهمترى كه نبايد ناديده انگاشته شود، تلاش براى حفظ امنيت شهروندان است.“

از طرف ديگر و در تحليل هاى ديگر، در اين روزها ما شاهد نگاه ريشه اى به مسئله رشد تروريسم در اروپا هستيم. روزنامه فرانكفورتر روندشاو چاپ آلمان با ديده ترديد نسبت به تحيل پيشين مى نگرد:

”گفتگو درباره ابعاد جديد عمليات تروريستى است كه حال به قاره هاى مختلف كشيده شده. كارشناسان امنيتى از بروز اين سوءقصدها غافلگير نشده اند. مسئله اى اتفاق افتاده كه با توجه به درگيرى هاى موجود در نقاط بحرانى جهان، مانند اختلافات و مشكلات مربوط به اسرائيل و فلسطينيان، عراق و افغانستان قابل پيش بينى است. شايد نكته اى كه مى توانست ما را غافلگير كند اين است كه چرا اين همه زمان لازم بود تا اسلامگرايان افراطى عمليات بمب گذارى انتحارى خود را در اروپا آغاز كنند. سوء قصدهاى لندن نشان دادند كه به چه ميزان تيغ شمشيرى كه براى مبارزه با تروريسم، سياستمداران و مأموران امنيتى در اختيار پليس و نيروهاى اطلاعاتى و ارتش قرار مى دهند، در مواقع خاص، كند است.“

زندگى ميليون ها كودك و جوان نسل دوم و سوم مهاجران در اروپا اين سوال را مطرح مى كند كه چرا مى بايد در افراد جوان چنان درجه اى از احساس تنفر در جامعه اى كه در آن زندگى مى كنند، رشد كند، كه دست به اين جنايات بزنند؟ وقوع چنين فجايعى باعث تشديد مشكلات زندگى و مورد سوء ظن قرار گرفتن مسلمانان ساكن اين قاره مى گردد كه اغلب به دليل وجود پيش داورى هاى گوناگون به افراط گرايى متهم مى شوند. با تشديد بدگمانى ها در اجتماع تروريست ها به هدف خود كه ايجاد نفاق در جامعه است، رسيده اند.

موضوع ديگر مورد بحث اين روزها استفاده از تكنيك كنترل ويدئويى است. وجود پانصد هزار دوربين ويدئو كنترل كننده، تنها در لندن، توانست در شناساندن هويت تروريست ها كمك كند اما نتوانست جلوى فاجعه ترور را بگيرد. به اين منظور مى بايد علت هاى ريشه اى بوجود آمدن ترور مورد پژوهش قرار گيرند. موضوع مشخص اين است كه توسل به شيوه هاى كنترلى نيز نتوانست جلوى ريخته شدن خون بيگناهان در لندن را بگيرد.