بوش در ديدارش از آلمان چه مى‌‌جويد؟
۱۳۸۵ تیر ۲۱, چهارشنبه
در دوران صدر اعظم پيشين آلمان چنين ديدارى از جمله رويدادهاى نادر بود، اينك اين سئوال پيش مى‌آيد كه سبب‌ساز و زمينه‌‌ى اين ديدار چيست؟
ابرهارد زامت‌اشنايدر انديشمند علوم سياسى آلمانى دو عامل مهم را در انگيزاندن بوش به اين ديدار مؤثر مى‌داند: يكى آنكه آمريكا ديگر آن آمريكاى پيش از تهاجم به عراق نيست كه كشورهاى اروپايى را به بد و خوب تقسيم كند. آمريكا امروز مى‌داند، براى تأمين ثبات در سطح جهان به اروپا نياز دارد. دومين نكته كه به شخصيت و ديدگاه‌هاى آنگلا مركل برمى‌گردد، اين است كه او مى‌تواند از مرزهاى مليت‌پرستى خود فراتر رفته و نسبت به صدر اعظم قبلى انعطاف بيشترى از خود نشان دهد، پس طبيعى است كه بوش برايش احترام قائل شده و بهتر مى‌تواند با او كنار بيايد.
دولت بوش كه بر اثر اختلاف‌نظرهاى پيش از حمله به عراق از متحد خود آلمان فاصله گرفته بود، با گذشت زمان واقع‌نگرتر شد و حالا دنبال متحدانى نيرومند مى‌گردد و طبيعى است كه آلمان با قابليت‌هاى متعددش نظر آمريكا را جلب كرده باشد. از جمله دلايل اين واقع‌نگرى ركود اقتصادى آمريكا در سال‌هاى گذشته است. براى احياى چنين اقتصادى بايد بدنبال متحدانى در اروپا گشت، متحدى مانند آلمان كه در سال‌هاى اخير از اقتصادى زنده و پويا برخوردار بوده و مى‌تواند كمك‌‌كننده باشد.
دولت بوش زير فشارهاى متعدد داخلى است. مشكلات بازار كار با سياست‌هاى جديد مرتفع نشده و فقر در كشور رو به رشد است. نيروهاى امنيتى زير بارى توانفرسا قرار دارند و رمق ارتش، به دليل مأموريت‌هاى عراق و افغانستان تا به آخر كشيده شده است. از اينها گذشته بوش محبوبيت سابق را ندارد و در تلاش است تا آن را دوباره بدست بياورد و در آخر بايد گفت كه انتخابات كنگره در ماه نوامبر دليل ديگرى بدست مى‌دهد تا جمهورى‌خواهان در تلاش براى كسب پيروزى و محبوبيت باشند.
بوش بايد تصويرى موفق از خود ارائه دهد، اما در كجا؟ در عراق و افغانستان كه دشوار است و در امور مربوط به ايران و كره شمالى هم كه پيروزى به آسانى بدست نمى‌آيد، پس بايد وقت را مغتنم شمرد و در ديدار با مركل نشان داد كه آمريكا متحدانى دارد و تنها نيست. مى‌توان سياست مشترك دو كشور را در مبارزه با تروريسم جهانى به نمايش گذاشت. از اينها گذشته مى‌توان در اين ملاقات نشان داد كه هر دو كشور مى‌خواهند كه به روسيه و چين فشار آورده شود تا در مقابل جاه‌طلبى‌هاى هسته‌اى ايران با ديگر كشورهاى غربى همنوا شوند.
رييس جمهورى آمريكا مى‌داند كه مأموريت‌هاى فرامرزى نظامى آلمان طى اين ديدار گسترش نخواهد يافت، با وجود اين چنين موضوعى نمى‌تواند اهميت اين ديدار را براى او كاهش داهد. ديدار در پيش دو سياستمدار مى‌تواند بوش را در سياست داخلى‌اش يارى دهد و مركل، صدر اعظم آلمان نيز مى‌تواند نتيجه‌ى مشابهى گرفته و از تأثير مثبت اين ديدار در سطح اروپا بهره جويد.