بيانيه اهل فرهنگ و سياست ايران در اعتراض به بستن مطبوعات
۱۳۸۳ مرداد ۱۱, یکشنبه
به نظر جامعه شناسان با فشار بر روزنامه نگاران و بستن روزنامه ها تنها روزنامه نگاران و خانواده هاى آنان نيستند كه آسيب مى بينند. كل جامعه از حق دسترسى به اطلاعات محروم شده و در نتيجه اين خطر وجود دارد كه فساد و تباهى رايج شود. بدين خاطر است كه ۲۵۸ تن از فعالان عرصه هاى سياست، فرهنگ و آموزش عالى در ايران با انتشار بيانيه اى از توقيف نشريه آفتاب و روزنامه هاى وقايع اتفاقيه و جمهوريت ابراز تاسف كرده اند و نسبت به پيامدهاى درازمدت بستن روزنامه ها، فضاهاى آزاد گفتگو و اطلاع رسانى هشدار داده اند. در اين بيانيه آمده است:
“همانطور كه آگاهيد، ماهنامه "آفتاب" و دو روزنامه "وقايع‌اتفاقيه" و "جمهوريت" به همان آفتى دچار شدند كه پيش از آن گريبان بيش از يكصد روزنامه، هفته‌نامه و ماهنامه ديگر را گرفته بود. يعنى توقيف فله‌اى و موقت مطبوعات و افزوده شدن پرونده‌اى بر پرونده‌هاى اهالى مطبوعات و صاحبنظران كشور براى رسيدگى در زمان مقتضى!
اين در حالى است كه توليد انديشه و عمق بخشيدن به مباحث نظرى و راهبردى در شرايط كنونى كشور ما راهى جز پذيرش تنوع ديدگاه‌ها و بازكردن باب گفت‌و‌گوى انتقادى ميان آنها ندارد و اين همان راهى است كه نشريات اصلاح‌طلب يا مستقل انتخاب كرده‌اند. دست‌اندركاران انتشار اين مطبوعات در عين آنكه خود ديدگاههاى مشخص و شناخته شده در زمينه مباحث نظرى، تاريخى و راهبردى داشتند، مى‌كوشيدند تا زمينه براى طرح ديدگاههاى مخالف و متنوع فراهم شود و از اين رهگذر به ارتقاى انديشه و ديگر پذيرى كمك كنند.”
در ادامه اين بيانيه چنين مى خوانيم: “متاسفانه اقتدارگراها فاقد توانايى درك اين واقعيت هستند كه زمينه‌سازى براى استفاده از "سلاح نقد" مانع بهره‌گيرى از "نقد سلاح" مى‌شود. آنان بدون توجه به پيامدهاى بلند مدت بستن فضاهاى آزاد گفت‌وگو و اطلاع‌رسانى و تنها با تكيه بر منافع كوتاه مدت و محدود خود در حال بستن تمام مجارى قانونى، اصلاح‌طلبانه و مسالمت‌جويانه هستند.”
در پايان امضا كنندگان بيانيه چنين هشدار مى دهند : “ما به دليل نتايج و پيامدهاى مخرب بسته‌شدن فضاى گفت‌وگو در جامعه، تأسف شديد خود را نسبت به كوته‌بينى و قشرى‌گرى و اقدام‌هاى غيرقانونى ابراز مى‌داريم وگر چه امكانى براى رفتار عقلايى و قانونمند در مديريت برخى از نهادهاى انتصابى نمى‌بينيم، اما دادن هشدار را وظيفه خود مى‌دانيم و بر اين مهم با روش‌هاى گوناگون پا مى‌فشاريم.”