بیانیه اعتراضی شورای مرکزی "دفتر تحکیم وحدت" • مصاحبه
۱۳۸۶ اردیبهشت ۳, دوشنبه
دوچه وله: آقای نیکو نسبتی در بیانیه‌‌ی شورای مرکزی "دفتر تحکیم وحدت" مطرح شده است که وزیر اطلاعات جنبش‌ها و نهادهای اجتماعی و مدنی را متهم به براندازی به اصطلاح «نرم» می‌کنند. ممکن است بفرمایید چه جنبش‌های اجتماعی یا نهادهای مدنی بیشتر در مظان این اتهام قرار دارند؟
علی نیکونسبتی: دولت نهم بخاطر ناتوانایی‌ای که در پاسخ به مطالبات مردم داشته این انتقاد را وارد و این موارد مطرح کرده است. اما از آنجایی که جنبش زنان و جنبش دانشجویان به میزان بیشتری از دولت انتقاد می‌کنند، دولت سعی می‌کند با واردکردن این اتهامات زمینه را برای سرکوب آنها فراهم کند. گرچه شاهد آن بوده‌ایم که در روزهای گذشته معلمان و کارگران هم به بهانه‌های دیگری مورد هجوم قرار گرفته‌اند، ولی در کل در این کشور هر گروهی که منتقد دولت باشد با این اتهامات مواجه می‌شود و این اتهامات راه را برای حمله و سرکوب آنها باز می‌کند.
شورای مرکزی "دفتر تحکیم وحدت" همچنین بر این اعتقاد است که برخوردهای امنیتی با مطالبات اجتماعی مردم هر روز بحران جدید آفریده. ممکن است برخی از این بحران‌آفرینی‌ها را بربشمرید؟
به‌عنوان مثال تجمع صنفی معلمان در پیش از عید که همچنان تعدادی از آنها در بازداشت به سر می‌برند. سرکوب گسترده‌ی کارگران که تنها مطالباتشان این هست که حقوق‌شان به موقع پرداخت بشود و حداقلی از معیشت را داشته باشند. زنان واقعا خواسته‌ی زیادی ندارند و در یک حد معقولی از پوشش و حق ارث و طلاق و اینها که اصولی بدیهی‌ست که در همه‌جای دنیا پذیرفته شده است. دانشجویان هم که اصولا مطالبات صنفی و آموزشی خودشان را دارند. اینطور که نگاه بکنیم هیچکدام از اینها خواسته‌های ويژه‌ای نیست و در تمام دنیا به رسمیت می شود. متاسفانه دولت چون از پاسخگویی اینها ناتوان هست، تنها کاری که در پیش می‌گیرد این است که فعالین این جنبش‌ها را سرکوب بکند به این امید که صداها را ساکت بکند و هیچ موقع به این فکر نبوده که بیاید بطور اساسی و ریشه‌ای این مطالبات را پاسخگو باشد و نتیجه‌اش که این مطالبات همچنان در حال انباشته‌شدن هست و در روزهای گذشته می‌دانیم که بعنوان مثال رفته‌اند معلمان را سر کلاسهای درس دستگیر بکنند و این نشان می‌دهد که این مطالبات هر روز در حال انباشته‌شدن هست و این برخوردها هم نتیجه‌ای نداده.
مطلع شدیم که حدود دوهزار نفر از دانشجویان الان در شیراز در اعتصاب بسر می‌برند. ممکن است در مورد جزئیات این مسئله توضیح بدهید؟
در دانشگاه شیراز ابتدایی‌ترین خواسته‌ی دانشجویان این هست که در مورد پوشش و وضعیت رفت و آمدشان در دانشگاه یک حداقلی از آزادی را داشته باشند. در اطلاعیه‌ای که دانشگاه دیروز صادر کرده از دانشجویان خواسته است که از ساعت ۱۱ تا ۵ صبح از رفت‌وآمد به بیرون خوابگاه خودداری بکنند و پوشش خاصی را در دانشگاه مورد رعایت قرار بدهند. مسئله‌ای که یک بدعت جدیدی‌ست و هیچ موقع در خوابگاه و تا حدودی در دانشگاهها وجود نداشته است. این اعتراضی که صورت گرفته، اعتراض به همین قوانین دلبخواهی آقایان بوده که از دیشب شروع شده و در حال حاضر هم در حال گسترش هست.
بیانیه همینطور مطرح می‌کند که سیاستها و عملکردهای دولت نهم در سال گذشته خودش بزرگترین تهدید‌کننده‌ی منافع ملی و امنیت کشور بوده. استدلال شما برای این ادعا چه هست؟
علی نیکونسبتی: در عرصه‌ی سیاست خارجی همانطور که شاهد هستیم روابط ایران با بسیاری از کشورها و اصولا با جامعه بین‌المللی به حد بحران رسیده است. در عرصه‌ی سیاست داخلی شاهد آن هستیم که احزاب، گروهها، روزنامه‌های مختلفی تحت فشار قرار دارند و مثلا یک اتفاق که افتاده، مدیرمسئول سه تا از روزنامه‌های کشور به دادگاه فراخوانده شده‌اند. و در زمینه‌های اقتصادی هم که واقعا بحران به حدی هست که بسیاری از مجامع بین‌المللی این اخطار را می‌دهند که در صورت ادامه‌ی این روند رشد اقتصادی ایران به بیش از نصف کاهش پیدا خواهد کرد. بنابراین همین‌ها را که در نظر می‌گیرید بحرانهایی که این آقایان بوجود آورده‌اند در زمینه‌های مختلف هست که باعث شده که در نهایت یکسری مطالبات معمولی مردم پاسخ گفته نشود و آن مطالبات باعث اعتراض می‌شود. اما آقایان بجای اینکه در سیاستهای خودشان تجدینظر بکنند و کاری بکنند با اصلاح سیاست خودشان زمینه‌ی فراهم آوردن حداقلی از امکانات را برای مردم بوجود بیاورند، می‌آیند شروع می‌کنند به سرکوب معترضین و کسانی که در عرصه‌های مختلف اجتماعی و سیاسی فعالیت می‌کنند.
آیا خود شما بعنوان گسترده‌ترین نهاد دانشجویی در کشور مستقیم یا غیرمستقیم متهم هستید به براندازی «نرم»؟
ما از ۷ نفر عضو شورای مرکزی این اتحادیه سه‌نفرمان در روزهای گذشته به دادگاه احضار شده‌اند با اتهامات مختلف و یکنفر از اعضای سابق‌مان. و واقعا تاسف‌انگیز که با یکی از بزرگترین تشکل‌های دانشجویی کشور با این شیوه با او برخورد می‌شود و نکته‌ی جالب این است که هیچکدامش هم قانونی نبوده. یعنی یا دادگاه شرایط رسیدگی به پرونده را نداشته است و یا احضاریه ابلاغ نشده. و در مورد شهرستانها و اعضای سایر انجمن‌ها که در شهرستانها فعالیت می‌کنند اوضاع به‌مراتب وخیم‌تر است. چه با احکام کمیته‌ی انضباطی و چه با احضار به دادگاهها سعی می‌کنند صدای دانشجویان را ساکت بکنند و این واقعا تاسف‌آور است.