تآکید بر لزوم تشکیل کمیسیون حقیقت‌یاب در باره‌ی مرگ میرصیافی
۱۳۸۸ فروردین ۷, جمعه
میرصیافی که روز ۲۸ اسفند درگذشت از دی ماه گذشته در زندان اوین بود. به نوشته‌ی اطلاعیه‌ی جدید سازمان گزارشگران بدون مرز، « مقامات قضایی – امنیتی با سواستفاده از تالم و تاثر خانواده، پیکر امیدرضا را (یک روز پس از مرگ) بدون کالبد شکافی دفن کرده‌اند.» بنا به این اطلاعیه در باره‌ی ساعت انتقال امیدرضا به بیمارستان میان اسناد رسمی بازداشتگاه اوین، بیمارستان لقمان حکیم و پزشکی قانونی "تناقضات و نشانه‌های اهمال‌کاری جدی" مشاهده می‌شود.
اطلاعیه گزارشگران بدون مرز مسئولان امنیتی و قضایی در زندان اوین را به تلاش برای معرفی میرصیافی به عنوان فردی افسرده و متمایل به خودکشی متهم کرده و می‌افزاید، اتهام اصلی این مسئولان، " عدم همیاری با انسان در خطر " است.
گزارشگران بدون مرز در همین رابطه ضروری دانسته‌اند که "گزارشگران سازمان ملل در باره ی آزادی بيان وعقيده و دستگیری خودسرانه و اعدام‌های غیر قضایی هر چه زودتر به ایران اعزام شوند."
اطلاعیه با حمایت از خواست محمدعلی دادخواه، وکیل امیدرضا، خواهان کالبد شکافی جسد او توسط پزشکان مستقل شده تا دلیل واقعی مرگ وی کشف و روشن شود.
حکمی سنگین برای مطالب منتشر در یک وبلاگ خصوصی
امید رضا میرصیافی در روز ۲۸ اسفند ماه ۱۳۸۷ در زندان اوین در تهران درگذشت. میرصیافی پیش‌تر بخاطر نوشتن نظراتش در یک وبلاگ شخصی، محاکمه و به اتهام توهین به مقام‌های حکومت به دو سال و نیم زندان محکوم شده بود. وی ١٩ بهمن‌ماه به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران احضار و روانه‌ی زندان شد.
میرصیافی پیش از رفتن به زندان گفته بود که وبلاگ او کاملا خصوصی بوده و فقط توسط تعداد کمی از دوستان او خوانده می‌شده است. او همچنین گفته بود، یک کارشناس وزارت اطلاعات که به دادگاه فراخوانده شده بود، در جریان محاکمه او، بر این نکته تاکید کرده و گفته بود که او نباید چنین حکم سنگینی دریافت کند.
مرگ دو زندانی در فاصله دو هفته
دو هفته پیش از مرگ میرصیافی نیز، یک زندانی سیاسی به نام "امیر حشمت ساران" در اثر سکته مغزی در زندان درگذشت. خانواده و دوستان امیر ساران می‌گویند مرگ وی در اثر بی‌مبالاتی و عدم مراقبت‌های مناسب توسط مقام‌های زندان رخ داده است.
کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران نیز با انتشار بیانیه‌ای نوشته است، مرگ دو زندانی سیاسی به فاصله دو هفته نشان‌دهنده‌ی آن است که «مقام‌های ایرانی کاملا به سلامت زندانیان اعتنایی ندارند.»
هادی قائمی، سخنگوی کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران می‌گوید: «رهبران ایران اداره زندان‌ها را به گروهی از افراد نالایق و سنگدل واگذار کرده‌اند که نهایت بی‌اعتنایی را به زندگی انسان‌ها دارند.» به گفته‌ی هادی قائمی: «اگر مقام‌های ایران برای مجازات ماموران خاطی سریع اقدام نکنند مصونیت از مجازات و عدم پاسخگویی را رواج می‌دهند و این روند شدت می‌گیرد.»