تاثير بحران هسته‌اى بر اقتصاد ايران
۱۳۸۴ اسفند ۱۷, چهارشنبه
مصاحبه: محمود صالحى
دويچه وله: آقاى راندو تاثيرات بحران اتمى بر اقتصاد ايران چيست؟
راندو: بايد منتظر ماند و ديد. اما ترس من اين است كه بر ابعاد بحران افزوده و ايران هر چه بيشتر در سراسر جهان ايزوله شود. يك شكل آن می‌تواند به صورت اعمال تحريم‌هاى اقتصادى باشد. اقتصاد ايران به ميزان زيادى به همكارى‌هاى بين‌المللى وابسته است. ايران كشورى است كه از درصد بسيار بالاى بيكارى، تورم و از نيروى كار و درصد بسيار بالاى نسل جوان برخوردار است. جوانان بسرعت وارد بازار كار می‌شوند و سرمايه به اندازه كافى وجود ندارد كه براى آنان ايجاد اشتغال نمايد. ايران به سرمايه بين‌المللى نياز دارد، افزون بر اين واردات صنايع و كالا نيز می‌تواند از اين بحران و ايزوله شدن ايران صدمه ببيند.
دويچه وله: اما خزانه دولت با صادرات نفت و آن هم با اين قيمت جهانى كه پر است؟
راندو: ممكن است كه اينگونه باشد، ولى بايد ديد كه براى چه مدت كفايت خواهد كرد، علاوه بر اين ايران كاملا می‌داند و اين هم يكى از دلائل برنامه هسته‌اى است، كه با درآمدهاى نفتى به تنهائى و در دراز مدت رشد اقتصادى بوجود نمى‌آيد. همه تلاشها براين استوار است كه سرمايه خارجى به ايران وارد شود و اين هم دليل دارد. ايران نه تنها به سرمايه نياز دارد بلكه به فن آورى و علم هم نياز دارد. براى نمونه ايران تمايل به صدور اتومبيل و قطعات يدكى دارد تا درآمد ارزى داشته باشد، و من از خودم سئوال می‌كنم كه اگر ايران واقعا به اين سياست ايزوله كردن خود ادامه دهد، آنها را به كجا می‌خواهد صادر كند. اين امر به كاهش رشد اقتصادى كه ايران بطور عاجل به آن نياز دارد منجر ميشود و افزايش بيكارى به ثبات سياسى رژيم ضربه خواهد زد. اين را خود دولت ايران هم می‌داند.
دويچه وله: رئيس جمهور ايران، آقاى احمدى نژاد روياى عدالت اسلامى را در سر دارد و می‌خواهد ثروت را بين مستضعفان تقسيم نمايد. تلويزيون دولتى هم هر چند گاه يكبار ايشان را در حال افتتاح بنگاههاى اجتماعى مثل بيمارستان و يا مدارس نشان می‌دهد. او چگونه می‌خواهد به بحران اقتصادى ايران خاتمه بدهد؟
راندو: او اين اقدامات مردم پسند را انجام می‌دهد زيرا باور عمومى بر اين است كه آنهائى كه از اين انقلاب منفعت بردند و ثروتمند شدند مثل خانواده رفسنجانى و اين بى‌عدالتى بسيار بالاى اجتماعى كه وجود دارد را مردم بخوبى احساس می‌كنند. خوب اكنون اين سئوال وجود دارد كه چگونه می‌شود با اين بحران و فقر مردم مبارزه كرد. مبارزه با آن تنها از راه تقسيم ثروت بوجود نمى‌آيد، بلكه از طريق رشد اقتصادى است. می‌توان در مورد بى‌عدالتى ساعتها صحبت كرد، اما وقتى كه براى توده جوانان نتوان اشتغال فراهم كرد به اين خاطر كه بازار و سرمايه وجود ندارد، آنگاه سياست آقاى احمدى نژاد به هيچ عنوان كمكى نخواهد كرد.
دويچه وله: ما الان با پديده فرار سرمايه، بخصوص به كشورهاى عربى مواجه هستيم. آيا اين موضوع مربوط به مناقشه اتمى است و يا نتيجه سياست اقتصادى دولت ايران است؟
راندو: خوب اگر من سرمايه داشته باشم و وابسته به دستگاه حكومتى هم نباشم، من هم پولم را به خارج از كشور منتقل می‌كردم. نه بخاطر بحران اتمى، بلكه بخاطر سياسى كردن مداوم اقتصاد كه به ميزان بسيار بالائى از سوى دولت هدايت و كنترل می‌شود. با تغيير قدرت در تهران بسيارى از طرفداران خط احمدى‌نژاد مشاغل جديدى را بدست آوردند و در روند اقتصادى مداخله می‌كنند. علاوه بر اين خود احمدى نژاد هم اعلام كه كه می‌خواهد در عرصه اقتصادى دخالت نمايد تا بتواند قول‌هائى را كه به مردم داده به انجام برساند. گويا راه بهترى براى دامن زدن به فرار سرمايه وجود نداشت.
دويچه وله: آقاى راندو از وقتى كه در اختيار ما قرار داديد متشكرم