تاكيد نمايشى جرج دبليو بوش برقدرت دولتش
۱۳۸۳ فروردین ۲۶, چهارشنبه
اما از آنزمان ببعد جهان شاهد رويدادهاى مهمى منجمله در عراق بود زيرا هرچند كه آمريكا و متحدينش در عراق در پيكار پيروز شدند ولى نه درجنگ چه رسد به برقرارى صلح در آنكشور.وبجاى راه حلى سياسى و قانع كننده پس از خاتمه يافتن سريع دوران حكومت صدام حسين بر عراق ، سربازان آمريكائى و مجهز به جديدترين جنگ افزار ، تقريبا چون افرادى كه راه بجائى ندارند ميان بغداد، بصره و موصول مانده اند و تقريبا هر روز هدف سوءقصدهاي تروريستها و چريكهاى مقاومت قرار ميگيرند و با رسيدن به راه حلى براى پايان دادن به بحران عراق ، فاصله بسيار دارند. اوضاع ، در ارتباط با آنچه كه مربوط به مبارزه با تروريسم بين المللى ميشود نيز غير از اين نيست و تروريستها به اقدامات خونين خود ادامه ميدهند و در اين راه نيز از نارسائى در همكاريهاى سازمانهاى اطلاعات و پليس كشورهاى غربى و حمايت محافل افراطى -بنياد گرا در كشورهاى عربى ، پاكستان ، افغانستان و اندونزى استفاده و يا بهتر بگوئيم سوءاستفاده ميكنند.
كنفرانس مطبوعاتى اخير ميبايست اقدامى براى خلاصى يافتن از مشكلات كنونى ميبود ولى هنگاميكه رئيس جمهورى آمريكا جرج دبليو بوش به واشنگتن بازگشت بسيار خسته و كوفته بنظر ميرسيد. وى ميخواست قدرت آمريكا را بنمايش بگذارد ، يعنى آنچه كه خواست ملت است زيرا درسيستم سياسى آمريكا براى كسى كه بدون وقفه قدرت خود را نشان ندهد بلكه برعكس ضعيف بنظر رسد شانس و امكانى وجود ندارد وترديدى نيست كه جرج دبليو بوش نيز از آن اگاه است ولى اوضاع سياسى در دور و بر دولت چندان خوشآيند نيست ، منجمله بعلت مبارزات انتخاباتى ، اوضاع عراق ، تروريسم ، وقايع روز يازدهم سپتامبرماه سال دو هزار ويك ميلادى و بالاخره بى رونقى اوضاع اقتصادى كشور.
شايد لعنت فرستادن بر واعظ افراطى ء چون مقتدى الصدر و دستگيرى وى آنهم چه زنده و چه مرده بتواند در واشنگتن با كف زدن حضار روبرو شود ولى درعراق و در كشورهاى عربى جهان ، همين اظهارات باعث روى آوردن عده بيشترى به سلولهاى مقاومت مسلحانه شده وبر ميزان عدم اعتماد به سياست خارجى ايالات متحده آمريكا مى افزايند .هنوز عراق با قيام مردم و يا جنگ داخلى فاصله بسيار دارد ولى داورى نادرست در باره اوضاع عراق و بروز سوءتفاهم هاى مكرر در برقرارى تماس و رابطه با عراقيها محيط را آماده تشديد مقاومت قهر گرايانه - مسلحانه ميكند. قبل از آنكه دير شود بهتر است كه آمريكا اينبار برخلاف دوران جنگ ويتنام به نظريه امير ارتش پروس Carl von Clausewitz در باره جنگ توجه كند كه گفته بود: توسل تنها به امكانات و ابزار نظامى ، در صورت قيام ملت و يا جنگ داخلى آنهم براى رفع آن كفايت نميكند.