تحويل صدام حسين به دولت موقت

“اين نخستين اقدام دولت جديد عراق است، دولتى كه روز دوشنبه حاكميت يافت. گرچه حق حاكميت اين دولت تنها به شكل رسمى مورد تاييد قرار گرفته است، اما دولتمردان جديد عراق ميبايست از پس چند آزمون برآيند تا بتوانند در بين مردم اعتماد برانگيز گردند و پايه حاكميتشان چهره اى واقعى يابد. در همين رابطه نيز كوشيده اند تا از طريق تحويل دادن صدام حسين به دستگاه قضايى اين كشور، به اعتماد به اين دولت جديد و حاكميتش نزد مردم بيافزايند. اين چنين است كه امر تحويل صدام حسين به رهبرى جديد را بايد اقدامى با كاركردى دوگانه تفسير كرد.

از يك سو اين اقدام نوعى احتياط را باز مينمايد چرا كه صدام حسين و همراهانش كماكان در اختيار آمريكاييان ميمانند و اين احتياط عملا ميزان اعتماد آمريكاييان به شريكان جديدشان را نشان ميدهد و از سوى ديگر با تحويل اين افراد به علاوى بر اتوريته وى ميافزايد، بى آنكه وى به معنى واقعى رئيس اين دولت جديد باشد. چرا كه كسى كه كنترل قوه قضائيه را بر عهده نداشته باشد، نميتواند رئيس تلقى گردد.

روزنامه انگليسى The Times كه در لندن منتشر ميشود نيز در رابطه با محاكمه صدام حسين مينويسد:

“محاكمه صدام حسين ميبايست تا حد امكان علنى باشد و اين امر از اهميت بسزايى برخوردار است. دوربينهاى تلويزيونى ميبايست در محل حضور داشته باشند و هر لحظه اين محاكمه ميبايست بدون ذره اى سانسور مستقيما پخش شود حتى اگر اين محاكمه پرده از قهر و خشونت عريان برگيرد. اين خطر وجود دارد كه صدام حسين با طرح چگونگى سقوط رژيمش و نامشروعيت اين سرنگونى عملا در اين راستا بكوشد كه اذهان همگانى را از مسائل مربوط به كم و كيف حكومت خود منحرف سازد. اما اين محاكمه اين شانس را نيز به همراه دارد كه كميسيون حقيقت ياب و آشتى به پرونده و خواستها ميليونها شهروند عراق و جزئيات آن بپردازد بى آنكه بر آن باشد تا از بار گناهان صدام و همراهانش بكاهد.”

روزنامه اطريشى Der Standard كه روزنامه اى ليبرال است نيز به موضوع تحويل صدام حسين به رهبرى جديد عراق پرداخته و از جمله چنين نوشته است:

“تحويل صدام حسين به دولت موقت عراق يك قرارداد كاغذين بين نيروى تا پيش از اين اشغالگر است با دولت پس از اين مستقل در بغداد با اهميتى سمبليك و نمادين. تحويل صدام حسين كمابيش نخستين پاداش عراقيان در اين جنگ است، دستآوردى كه بى دخالت آنها بدست آمده و نيازى به مقابله با پيامدهاى همه روزه آن در كارزار جنگ خيابانى نيست.”

روزنامه آلمانى Lübecker Nachrichten نيز به همين موضوع پرداخته و از جلمه چنين مينويسد:

“البته كه آمريكاييان ميتوانستند صدام حسين را خود محاكمه كنند ولى اين عمل ميتوانست با مخالفت بخشى از شهروندان عراق روبرو گردد. و اين عمل ميتوانست به موج مقاومت در برابر نيروهاى اشغالگرد دو چندان بيافزايد. اما آن چه كه آمريكاييان برگزيدند اقدامى سمبليك بود. اين اقدام به عراقيان و بويژه به كسانى كه در دوران حكومت بعث رنج برده اند نشان داد كه صدام به گونه اى شايسته مجازات خواهد شد و آن هم در محاكمه اى عادلانه. طبق برآوردها وى مسئول قتل يك ميليون و ۳۰۰ هزار نفر است. براى كسى كه بزهكار جنگى است و مسئول قتل گسترده مردم، تنها مجازاتى سخت وجود دارد.