تخریب قطعه ۳۳ بهشت زهرا، تخریب بخشِی از تاریخ معاصر ایران

آقای احمد زاهدی لنگرودی فعال اجتماعی و از دست اندر کاران سایت آشوب که موضوع تغییرات در قطعه ۳۳ بهشت زهرا را مدتهاست پیگیری میکند، در گفتگویی با رادیو آلمان توضیحات بیشتری در باره این طرح داد.

مصاحبه: مهیندخت مصباح

دویچه وله: آقاى زاهدی لنگرودى اطلاع داريد كه از چه زمانى طرح مربوط به تغيير قطعه ۳۳ در بهشت زهرا شروع شد؟

احمد زاهدی لنگرودی: اولين اعلام رسمى سازمان بهشت زهرا مربوط به اواخر بهار سال گذشته بود كه يك پارچه زده بودند در يك ضلع و خواسته بودند خانواده ها بيايند و خود را معرفى كنند.روزنامه های شرق و همشهری هم به اندازه دو خبر كوتاه يك پاراگرافى قضيه را منتشر كردند. هيچ اعلام رسمى ديگرى تا امروز نشد اما پارچه ها شدند چهار تا و ديگر نه سايت بهشت زهرا، نه خبرگزاريهاى جمهورى اسلامى و نه روزنامه ها هيچ اعلام رسمى كه اين اتفاق دارد می افتد و بخشى از تخريب هم بدون اعلام انجام شده، نكرده‌اند.

دویچه وله: الان توضيح بدهيد كه وضع قبرها چگونه است، شكسته اند؟ بى احترامى كرده اند؟ اسم ها رو خط زده اند؟

احمد زاهدی لنگرودی: قبل از انقلاب اجازه گذاشتن سنك داده نميشد. بسيارى از قبرهايى كه آنجا هست مربوط به افراد معتاد و مفلوك است كه در بيمارستان ها يا كنار خيابان مرده اند و هويتى ندارند. به خاطر اين كه زندانيان سياسى دوران پهلوى را تحقير كنند وآنجا ضمنا قطعه اى باشد كه بتوان گفت مربوط به افراد بى هويت و ناشناس است كه در زندانها يا خيابانها و بيمارستانها ميميرند، همه را بی نام و نشان دفن ميكردند و يك سنگ كوچك تقريبا ۵۰ در ۷۰ سانت با يك اسم و تاريخ فوت مى نوشتند . حتى مينوشتند جوان گمنام. در سال ۵۷ يا ۵۸ بود كه سازمانهاى سياسى آمدند سنگ شهداى خودشان را با آرم گذاشتند و اين سنك ها را خيلى شكيل در رديف قرار دادند. ما از همان دوران عكس داريم. بعد از مدتى كه اتفاقات دهه شصت افتاد و گروهها درگير و سركوب شدند، عده ای حمله كردند به قبرها و آنها شكستند. مخصوصا سنگ هايى را كه آرم داشت با كلنگ زدند و آرم ها را شكستند. با توجه به اين كه سازمان بهشت زهرا هم هيچ توجهى به آنها نكرده، باد و باران و اينها به مرورباعث شده كه سنگ هاى شكسته شده از بين بروند و امروز چيزچندانى باقى نمانده است. مگر بعضى آدمها كه داوطلبانه آمده اند و مثلا براى گلسرخى، كرامت الله دانشيان، بيژن جزنى يا ضیا ظريفى، ناصر صادق و چند نفر ديگر سنگ گذاشته اند. مثلا مادر ترگل ها براى دو پسر خودش هوشنگ و خسرو ترگل سنگ جديد گذاشت.

دویچه وله: چرا از ميان آن ليست مفصل قربانيان رژيم پهلوى، خانواده ها و دوستان شان اعتراض نكرده اند و نميروند سر بزنند كه وضع اينقدر بهم ريخته است؟

احمد زاهدی لنگرودی: يك دليل ساده دارد. تعداد زيادى از خانواده ها مثل خانواده خسرو گلسرخي در ايران نيستند و امكان اينرا كه بيايند ندارند. مادر رضاييها در ايران نيست. اين كه دايما حضور داشته باشند براى خيلى ها ميسر نيست. اما مادر ترگل ها با سن هشتاد سال و بيمارى پاركينسون جز اينكه رفته و اعتراض كرده چكار ميتوانسته بكند؟ تازه سازمان بهشت زهرا امضای ايشان را جعل كرده در حاليكه ايشان سواد ندارد و اصلا نمی تواند امضا کند.

سازمان بهشت زهرا ادعا ميكند مادر ترگل كه تازه دو سال پيش دوباره سنگ قبر براى بچه هاش گذاشته و با گريه ميگويد تنها آرزوش اينست كه بداند چه كسی تير خلاص به سر بچه هایش زده، اجازه داده که قبر پسرهایش را خراب کنند. روابط عمومى بهشت زهرا اعلام ميكند كه اجازه گرفته براى اينكار از مادر ترگل در حاليكه خود مادر و پسر بازمانده شان ايرج ترگل ، شديدا اینرا تکذيب ميكنند. سازمان بهشت زهرا میگوید برخى خانواده ها يا نمايندگانشان مثل خانواده گلسرخی یا جزنی اجازه داده اند در حاليكه طبق تحقيق ما هيچ اجازه اى در كار نبوده و در سال ۸۳ تعدادى از خانواده ها وقتى روابط عمومى بهشت زهرا اين پارجه را آنجا ميزند، ميروند و به اينكار اعتراض ميكنند و بهشت زهرا از آنها ميخواهد اعتراض خود را مكتوب كنند. از جمله كسانى كه اعتراض شان زير اين مكتوب نوشته شده، مادر ترگل هاست و خيلى آدم هاى ديگر. اينها اعتراض كرده و اجازه نداده اند.

در حاليكه سازمان بهشت زهرا ادعا ميكند امضا براى دو طبقه كردن قبر ها دارد، سوال پیش میاید که اگر شما ميخواهيد اينجا را درست كنيد چرا دو طبقه ميخواهيد بكنيد؟ ميگويند اگر دو طبقه كنيم سنگ پايين را مياوريم بالا و شيك درست ميكنيم و منتى هم سر مردم ميگذارند. اما واقعيت اينست كه آن بخشى كه خراب شده و مربوط به بنیانگزاران مجاهدین خلق است، آباد نشده و هیچ نشانی از آن به بالا منتقل نشده است.هر ادعايى كه سازمان بهشت زهرا مربوط به بازسازى دارد كذب محض است. من خواهش ميكنم هر كس كه صداى ما را ميشنود برود ببيند. آنجا برای مردم آزاد است. هيچ جرمى نيست. كار ما هم سياسى نيست و تنها حمايت از كسانى است كه بخاطر ما جان خود را از دست داده اند.

دویچه وله: آقاى لنگرودى حال که به نظر مياید با توجه به غیبت خانواده ها و معدود بودن بازماندگان و حتی ترس بعضی ها از برخوردها این طرح دارد پیش میرود، چه تلاشى براى جلب افكار عمومى ميخواهيد بكنيد تا بخشى از تاريخ معاصر ايران از بين نرود. سايت آشوب و سايرين چه برنامه اى براى اطلاع رسانی دارند؟

احمد زاهدی لنگرودی: ما يك پتيشين براى جمع آوری امضا داريم تا تعداد آدمهايى كه از ما حمايت ميكنند، بيايند. ضمنا اين خبر را در سطح بسيار وسيع پخش كرده ايم. ما نامه هايى به زبانهاى انگليسى آلمانى و فرانسه براى سازمانهاى حقوق بشرى روساى جمهور وزراى حقوق بشر و وزراى امور انسانى كشور ها فرستاده ايم منتها ما تعداد معدودى جوان دانشجو هستيم كه داريم داوطلبانه اينكار را انجام ميدهيم.

من خواهشى از كانون وكلاى ايران ، كانون نويسندگان ايران، ان جى او هاى مستقل، سازمانهاى مدافع حقوق بشر در داخل و خارج دارم كه بيايند و كمك كنند. ما تا جايى ميتوانيم برويم. ما براى ترجمه يك نامه به زبان خارجى روزها وقت ميگذاريم. ما بايد به كسى اعتماد كنيم او بايد به ما اعتماد كند و خيلى مشكلات داريم تنها سر ترجمه يك نامه! من خواهش ميكنم هر ايرانى كه به اينترنت دسترسى دارد اين پتيشين را بخواند و امضا كند و برای ديگران بفرستند. فرستادن و ترجمه يك نامه به یک نشریه به زبان آن كشورى كه هموطن ما در آن است كار زياد سختى نيست و اين كمكى است كه ميتوانند به ما بكنند.

دویچه وله: شما خودتان و دوستان تان تحت چه انگيزه اى اقدام به اينكار كرده ايد؟ آیا از خانواده قربانيان هستيد؟

احمد زاهدی لنگرودی: نخير من صرفا يك دانشجوى ايرانى بودم كه ديگر راهم نميدهند. انگيزه اى جز انگيزه انسانى اينجا وجود ندارد. ما هدف سياسى نداريم من به روابط عمومى بهشت زهرا گفتم اگر روزى شما بخواهيد قطعه شهداى جنگ را هم تخريب كنيد، ما اعتراض ميكنيم. تخريب قبورى كه بخشي از تاريخ هويت ما هستند درست نيست. مگر ايرانى ها براى حفظ سد سيوند انگيزه اى جز انگيزه ملى و انسانى داشتند؟

دویچه وله:تا حالا بر اساس كارهايى كه كرده ايد، مورد تهديد يا حذر باش قرار نگرفته ايد؟

احمد زاهدی لنگرودی: به هيچ وجه! اعتراضى كه ما داريم اعتراض به ساختار حكومت نيست بلكه اعتراضى است به عملكرد يك اداره كه سازمان بهشت زهراست. مثل اين كه مثلا لوله بغل خانه كسى بتركد و برود اداره آب. مردم نبايد بترسند.اینکه ما ميگوييم قطعه خاصى از بهشت زهرا را خراب نكنيد به صرف اين كه آنجا مبارزان پيش از انقلاب بوده اند،نبايد سياسى تلقى شود. من خودم علنى ام و حاضرم با مسئولان بهشت زهرا مناظره كنم. خواهش ميكنم از دوستانى كه صداى ما را ميشنوند، كانون وكلا و كارشناسان بيايند به ما كمك كنند. ما جوان و تنهاييم و امكانات زيادى نداريم.