1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

تخليه شهرك هاى يهودى نشين و ديدگاه شهرك نشينان

۱۳۸۴ فروردین ۲۹, دوشنبه

قرار است در ماه ژوئيه، سه ماه ديگر، ۲۱ شهرك ِ يهودى نشين از نوار غزه برچيده شوند.‌ گرچه بسيارى از مخالفان ِ ترك ِ شهرك‌ها را بنيادگرايان ملى و مذهبيون افراطى ِ اسرا‌ئيل تشكيل مى دهند، اما فقط آنها نيستند كه از اين اقدام آريل شارون، نخست وزير اسرائيل، خشمگينند.

https://p.dw.com/p/A7WT
نظاميان از شهرك هاى يهودى نشين مراقبت مى كنند
نظاميان از شهرك هاى يهودى نشين مراقبت مى كنندعکس: AP

شهرك نشينان بر اين نظرند كه رفتار شارون با آنها نادرست بوده، در تصميم گيرى هايش به احساسات و علائق آنها اهميتى نداده و در واقع سياست شهرك سازى را بر مبناى نان را به نرخ روز خوردن استوار ساخته است.

زمانى طرح شهرك سازى براى شارون آن قدر پراهميت بود كه هر گونه اعتراض فلسطينيان را ناديده گرفت و به رغم اعتراض وسيع آنها اين شهرك ها را بنا نهاد. بيهوده نيست كه به شارون، پدر جنبش شهرك سازى در اسرائيل مى گفتند. اكنون عقب نشينى از نوار غزه و ترك شهرك ها براى شارون آن قدر مهم گشته كه اعتراض شهرك نشينيان، يعنى همان هايى كه با ترغيب او به اين مناطق آمدند، برايش كاملا بى اهميت گشته است.

ويكى، يكى از زنان شهرك نشين در منطقه فلسطينى نوار غزه است. او ۱۴ سال آنجا زندگى كرده و از اين كه بايد مكان زندگى اش را ترك كند خشمگين است. مى گويد:

”حرف هاى من به نظر ِ خيلى ها كينه توزانه ست، اما اين حرفها واقعيت رو نشون مى دن. قديما در اروپا و جاهاى ديگه وقتى اين سوال مطرح مى شد كه مقصر كيه، فورى جواب مى دادن، يهودى ها. چرا؟ چون هميشه بايد يهودى ها مقصر باشند. حالا هم همين طور شده. شهرك نشينا شدن مقصر هر گونه نابسامانى اقتصادى و اجتماعى كه توى كشور وجود داره.”

از خانه ى سفيد رنگ ِ ويكى تا مرز مصر فقط چند صد متر بيشتر فاصله نيست. اين خانه به درياى مديترانه هم نزديك است. هواى منطقه تميز است و اگر نگرانى جيپ هاى نظامي، سيم هاى خاردار و حركت جت هاى جنگنده نباشد، كه گهگاه آرامش منطقه را بر هم مى زنند، زندگى در اين شهرك بسيار جذاب خواهد بود. همين شرايط دلپذير بود كه ويكى را كه اصليت اتريشى دارد به اين منطقه كشاند و سبب شد كه ۱۴ سال تمام در آنجا زندگى كند. اما حال بايد شهرك را تخليه كند و به منطقه اى ديگرى برود. ويكى آنچنان نگران رفتن نيست. مى گويد:

”خب، اگه لازم باشه مى ريم. البته من هنوز هم نمى تونم باور كنم كه بايد بريم. اما چاره چيه، بايد رفت. البته برنامه رفتن رو با بقيه كسانى كه در شهرك زندگى مى كنند مى ريزيم و با هم مى ريم.”

ويكى، اين زن اتريشى الاصل، هيچ علاقه اى به شنيدن اين نكته از خود نشان نمى دهد كه اصولا ساخت اين شهرك ها در مناطق فلسطينى غيرقانونى بوده است. او بر اين نكته پاى مى فشارد كه اسرائيل در جنگ سال ۱۹۶۷ ميلادى پيروز شد و مصر هم مطمئنا قصد پس گرفتن نوار غزه را از اسرائيل نداشت. ويكى سپس نتيجه مى گيرد كه پس از پيروزى نظامي، اين حق اسرائيل در ساختن شهرك ها بود كه تحقق يافت.

در ۳۰۰ مترى خانه ى ويكى مزارع فلسطينيان قرار دارد. خانه هاى فقيرانه اى كه بسيارى از آنهابا حلبى ساخته شده اند. بعضى از فلسطينيان اين منطقه براى شهرك نشينان اسرائيل كار مى كنند و متوسط حقوق شان معادل ِ يك يورو در ساعت است.

پيش رونيت هم عده اى كارگر فلسطينى كار مى كنند. رونيت در يكى ديگر از شهرك هاى شمالى اين منطقه زندگى مى كند. اين زن كوتاه قد و پر انرژى با افتخار دستگاه هاى مخصوص باغبانى اش را نشان مى دهد و با اشاره به گل‌خانه هاى مجهزى كه در منطقه احداث كرده مى گويد گل هاى تربيت شده او حتى به هلند هم صادر مى شوند. بعضى انواع گل هاى او، براى ماه هاى نوامبر و دسامبر سال جارى ميلادى از هم اكنون پيش فروش شده اند.

رونيت در حالى كه آستينش را بالا و پائين مى كشد، نگرانى اش را از شرايط موجود پنهان نمى كند. اگر تا تابستان امسال رونيت زندگى شهرك نشينى را ترك كند و به نقطه ى ديگرى برود، چگونه مى تواند سفارشات مردم را به آنها برساند؟ او در حالى كه با برگ گلى بازى مى كند، مى گويد:

” من اينجا ۳،۵ هكتار زمين دارم كه روش كار مى كنم و دخترم هم حدود نيم هكتار زمين داره. روى هم مى شه حدود ۴ هكتار. ”

البته قرار است به شهرك نشينان مبلغى به عنوان خسارت پرداخت شود، اما رونيت بر اين نظر است كه مبلغى كه به او پرداخت مى شود، آن قدر نيست كه او بتواند در مكانى ديگر كارش را دوباره شروع كند. رونيت براى ادامه كار در مكانى ديگر، به حدود يك ميليون و ۲۰۰ هزار دلار احتياج دارد. به همين جهت او مخالف ترك زندگى شهرك نشينى ست و براى اين كه مقامات اسرائيل متوجه شرايط او شوند به عبرى مى گويد:

”ما تسليم نمى شيم. من به همه ارگان هاى دولتى مراجعه كرده ام. به رئيس مسئول در وزارت كشاورزي، به نمايندگان مجلس، خلاصه پيش همه ى مقامات حكومتى رفته ام. براى معاون وزارت كشاورزى تا كنون ۱۲ بار نامه نوشته ام. همه ى اين مقامات مى گند: ما مى دونيم كه در موقعيت سختى هستي. اما تا بحال هيچ جواب قانع كننده و جدى اى به دستم نرسيده.”

نيتسا زنى روانشناس است و خود مسئله ى ترك شهرك را تجربه كرده. او هفته اى چند بار از اورشليم (بيت المقدس) به شهرك هاى نوار غزه سر مى زند تا شهرك نشينان را براى ترك خانه هاى شان آماده سازد. بسيارى از شهرك نشينان نمى دانند به كجا بروند. نيتسا گرچه خود با طرح هاى دولت موافقت چندانى ندارد، اما با شهرك نشينان صحبت مى كند تا مسائل شان را به گونه اى سامان دهند. او مى گويد:

”مهم ترين مسئله اى كه در سراسر اسرائيل وجود داره، اينه كه كسى با مردم صحبت نمى كنه و شرايط را براشون به طور دقيق و روشن بازگو نمى كنه.”

نيتسا راست مى گويد، بسيارى واقعا نمى دانند، كدام شهرك ها تخليه مى شوند و كدام يك باقى مى مانند. همين چندى پيش مدرسه اى در يكى از شهرك ها ساخته و افتتاح شد. بعضى خانه هايى كه گفته مى شود بايد تخليه شوند، تعمير گشته و مستاجرانى تازه يافته اند. و نكته ى مهم تر اين كه وزير آموزش و پرورش در جريان اين اقدامات بوده و خود در محل افتتاح مدرسه حضور داشته است. گفتنى ست كه اين مدرسه اعلام كرده براى پائيز امسال كودكانى را براى كلاس اول دبستان ثبت نام مى كند. اين در حالى ست كه قرار است تا سه ماه ديگر تخليه شهرك ها آغاز گردد.

دو هفته است كه پرداخت خسارت به شهرك نشينان مورد تصويب مجلس نمايندگان اسرائيل (كنست) قرار گرفته است. در اين ميان گرچه دولت اسراييل تصويب كرده است كه ۱۵۰ خانه براى شهرك‌نشينان يهودى كه از نوار غزه خارج ميشوند، ساخته خواهد شد، باز كمبود خانه براى انتقال شهرك نشينان به شدت به چشم مى خورد و دولت به فكر استقرار موقت آنها در هتل ها و خانه هاى سيار است.

يهوديان افراطى حاضر به ترك شهرك ها نيستند . آنها معتقدند كه خداوند نوار غزه را براى آنها تعيين كرده و بايد در دست آنها باقى بماند. به همين جهت خاخام هاى يهودي، كه حقوق شان را دولت اسرائيل مى پردازد، شهرك نشينان را به اعتراض عليه طرح هاى دولت فرا مى خوانند. از بلندگوهاى اتوموبيل هاى سيار دولتى در منطقه، از شهرك نشينانى كه اسلحه در خانه هاى شان دارند، تقاضا مى شود تا خود را به كنيسه محل معرفى كنند. ماموران نگران مقاومت مسلحانه ى شهرك نشينانند.