ترور در انگلستان و مصر. چرا اين دو كشور؟

رهبران شبكه تروريستى القاعده، حسنى مبارك، رئيس جمهور مصر و تونى بلر، نخست وزير بريتانيا را به عنوان دو شخصيتى ارزيابى مى كنند كه تنها اهداف جرج بوش، رئيس جمهور آمريكا را تحقق مى بخشند و به همين جهت با اين دو دشمن اند. به همين جهت بود كه تروريست ها اين دو كشور را آماج حملات خود قرار دادند. آنها به رهبران كشورى و لشكرى كارى نداشتند، زيرا قدرت آسيب رساندن به آنها را در خود نمى ديدند و درست به همين جهت بود كه بيگناهان را به كام مرگ كشاندند، بيگناهانى كه در مترو در حال رفت و آمد بودند، كارمندان هتل ها را و فروشندگان و خريداران فروشگاه ها را به قتل رساندند. تروريست ها كسانى را مى كشند كه از همان اقشار اجتماعى اى مى آيند، كه خودشان هم به آن تعلق دارند.

در چنين شرايطي، ماموران امنيتى نگران اند و قصد دارند به هر ترتيبى شده جلوى عمليات تروريستى را بگيرند. جو اضطراب تا به آنجا پيش مى رود كه بيگناهان نيز قربانى اعمال نابخردانه مى گردند.

يكى از ماموران پليس انگليس با لباس عادى به يك جوان برزيلى مظنون مى شود و او را با شليك پنج گلوله به قتل مى رساند. جرم جوان اين بوده كه از خانه اى مشكوك بيرون آمده، در تابستان پالتو به تن داشته و چهره اش نيز شرقى بوده است و از همه مهم تر اين كه در مقابل مامور پليس پا به فرار گذاشته است.

البته اسكاتلنديارد مراتب تاسف خود را از اين اتفاق خونين ابراز داشته است. اما در گذشته نيز چنين بود، در مقابله با اعضاى تندروى ارتش جمهورى خواه ايرلند، ابتدا ماموران انگليسى شليك مى كردند و بعد اين سوال مطرح مى شد كه آيا مقتول، گناهكار بود يا بيگناه.

با اين اقدامات، انگلستان اصول دمكراتيك موجود در كشور را به تدريج زير پا مى گذارد و به كشورهايى چون مصر نزديك مى شود كه مشهور به رعايت نكردن اين اصوال اند. حتى مصر هم تاكنون به خاطر حادثه ى تروريستى شرم الشيخ، كسى را به قتل نرسانده و تنها بعضى افراد دستگير شده اند، تا با بازجويى از آنها امكان پيدا كردن سر نخى براى دستگيرى افراد اصلى ترور روشن شود.

حادثه ى شرم الشيخ ضربه اى بود به يكى از حساس ترين و آسيب پذيرين بخش هاى حكومت مصر. حادثه ى شرم الشيخ ضربه اى بود به توريسم در اين كشور، كه مهم ترين منبع درآمد مصر به حساب مى آيد.