تصويب قطعنامه سودان از سوى شوراى امنيت سازمان ملل

مقامات آمريكائى همچنان انتقاد ميكنند كه، قطعنامه مزبور بخاطر عدم وجود اقدامات تنبيهى لازم، از قدرت عمل چندانى برخوردار نيست. گزارشگر صداى آلمان دراينباره گزارش ميدهد:

اينك دولت سودان در خارطوم، يك ماه تمام فرصت دارد، تا شبه نظاميان عرب غرب سودان را خلع سلاح نموده و حفاظت از مردم سياه پوست آفريقائى اين كشور را تضمين نمايد، آنگونه كه حكم قريب به اتفاق شوراى امنيت جهانى بوده است.

اگر چه، كشور آمريكا اجبارآ از طرح پيشنهادى شديد الحن تر خود صرف نظر كرد اما، سفير اين كشور John Darforth اظهار رضايت خاطر كرد. چرا كه هر چه باشد، اينك يك “نقشه حركت” مشخص وجود دارد، كه چگونه ميتوان، با بحران ايالت دارفور روبرو شد. او در اينباره گفت:”اگر آنها اين حكم را دنبال نكنند، شوراى امنيت، ۳۰ روز ديگر، بررسى خواهد كرد كه، قدم بعدى چه خواهد بود. و اين امر در تداومى ماهانه تكرار ميگردد.”

در موردى كه، شبه نظاميان خلع سلاح شده جانجويد در دارفور آرام نگيرند، قطعنامه سازمان ملل متحد، تهديد به بكارگيرى اقدامات تنبيهى مينمايد، كه توضيح بيشترى در مورد آنها داده نشده است. اما اين اقدامات ابتدا بار ديگر به مشورت گذاشته شده و بايستى رسمآ تصويب گردند. صحبتى از “اقدامات مجازاتى” صريح نيست. بر عليه چنين عبارتى، پيش از همه، كشورهاى عربى مقاومت ميورزند زيرا، آنها اين امر را تهديدى ديگر از جانب كشورهاى غرب عليه يك كشور اسلامى ميدانند.

نماينده پاكستان مسعود خالد به همين دليل تمايلى براى موافقت با قطعنامه سودان نداشت او در اين زمينه توضيح داد:”همكارى دولت سودان بسيار ضروريست، تا بتوان جان مردم را نجات داده و به صلح و آرامش رسيد. تلاشهاى مشترك ما بايستى اين همكارى را سهلتر كرده و نه اينكه آنرا پيچيده تر سازند.”

همچنين روسيه و چين در مورد بكار گيرى اقدامات تنبيهى، كه براى مثال همانند ممنوعيت معاملات بازرگانى با سودان ،بسختى ممكن خواهند بود، شك دارند. و اين، آنطور كه در نيويورك ادعا ميشود، تنها بخاطر توجه به علائق اقتصادى خود اين كشورها نيست. كشور چين، راى گيرى در مورد قطعنامه سودان را يكساعت به تاخير انداخت و سپس به آن، راى ممتنع داد. توضيح رسمى در اين مورد اين بود كه، قطعنامه نامبرده پيشرفتى در سودان بوجود نميآورد. اما نماينده آمريكا دانفورت قصد ندارد، بر سر عبارتها به مشاجره پردازد و به پيام محورى اين قطعنامه اشاره ميكند كه، به عقيده او كاملآ مشخص است. و آن عبارت است از اينكه:”بيش از اين ديگر نبايد مردم در منطقه دارفور، تحت تعقيب قرار گيرند. دولت سودان سرانجام بايستى مسئوليت حفظ جان اين افراد را برعهده گيرد. اگر اينكار را نكند، اين امر پيامدهائى خواهد داشت.”

يك عبارت ديگر نيز در مصوبه مهمترين مجمع سازمان ملل متحد پيش نميآيد. يعنى عبارت “خلق كشى” به عنوان توصيفى، براى تهاجمات دائمى عليه مردم ايالت بحران زده دارفور، كه تا بحال به قيمت جان ۵۰ هزار نفر تمام شده و شمارى بيش از يك ميليون تن از اهالى آن از روستاهاى خود رانده شده اند. همه اين خشونتها، به همراه قتل، تجاوز جنسى، غارت اموال و نابودى مايملك آنها انجام گرفته اند.

نماينده آلمان گونتر پلويگر با وجود مباحثات طولانى اظهار اطمينان خاطر كرد كه، اينك پيشرفتهائى در غرب سودان حاصل خواهند شد. او گفت:”من فكر ميكنم اين قطعنامه خوبيست. شوراى امنيت ۳۰ روز ديگر بررسى خواهد كرد كه آيا دولت سودان به وظايفى كه در برابر دبير كل سازمان ملل متحد، بر عهده گرفته است، عمل كرده است يا نه. و سپس خواهيم ديد كه، آيا بكار گيرى مجازاتها واقعا ضروريند.”

دبير كل سازمان ملل متحد كوفى عنان، چند هفته پيش طى سفر خود به آفريقا با دولت سودان پيمانى بسته بود. در حاليكه قول ذكر شده در اين پيمان، مبنى بر كنترل شبه نظاميان عرب، تا كنون به اجرا در نيامده است، دست كم يك وعده عملى شد. و آن اين است كه، شرايط سفر امدادگران بين المللى به دارفور بهبود يافته اند. اما در حال حاضر، اين گروههاى امداد از پول كافى برخوردار نيستند، تا بتوانند شمار زياد آوارگان و فراريان را بطور دائم تامين نمايند. با اين وجود نخستين قولها براى در اختيار گذاشتن كمك از سوى كشورهاى غنى و از جمله آلمان داده شده اند.