تفسيرى بر گزارش سالانه سازمان ملل در مورد ايدز
۱۳۸۵ خرداد ۱۰, چهارشنبه
بيست و پنج سال است كه بشريت با بيمارى ايدز مى‌زيد و اين بيمارى قربانى مى‌گيرد. بيمارى ايدز كه قوه دفاعى بدن را تحليل مى‌برد بر تمامى گيتى سايه افكنده است. بيش از ۲۵ ميليون نفر تا كنون قربانى اين بيمارى شده‌اند. شمار كسانى كه در اثر اين بيمارى جان باخته‌اند با كشته‌های جنگ جهانى دوم تقريبا برابرى مى‌كند. نهاد مبارزه با بيمارى ايدز سازمان ملل متحد همه ساله آمار و ارقام وحشتناك قربانيان اين بيمارى را منتشر مى‌كند. اما امسال براى نخستين بار گزارش سالانه اين نهاد لحنى كمابيش خوش‌بينانه دارد. اين گزارش از آن حكايت دارد كه آهنگ رشد و گسترش اين بيمارى آهسته‌تر شده است و تدابير پيشگيرانه تاثيرات خود را بر مانع شدن از گسترش اين بيمارى مهلك نهاده‌اند. آيا براستى اين گزارش می‌تواند مايه خرسندى و خوشنودى آدمى گردد؟ بهيچ‌روى! چرا كه پيامى كه اين گزارش حمل مى‌كند، در واقع امر پيامى است خطا.
سنجيده‌تر آن است كه ما اين گزارش را با دقت بيشترى مورد مطالعه قرار دهيم. در آفريقا، يعنى قاره‌اى كه بيش از ديگر نقاط جهان ايدز بيداد مى‌كند، شمار كسانى كه جديدا به اين بيمارى مبتلا شده‌اند، در كشورهاى همچون زيمبابوه و كنيا، كاهش يافته است. در جمهوری‌هاى نوبنياد شوروى سابق نيز ما شاهد اين موضوع هستيم. اما آهسته‌تر شدن روند گسترش اين بيمارى نيز به خودى خود به معناى افزايش شمار مبتلايان به اين بيمارى است. آمار مربوط به گسترش ابتلاى به ايدز در آسيا از جانب ديگر تكان دهنده است. موارد ابتلا به اين بيمارى در كشورهايى همچون چين و اندونزى رو به افزايش است. موارد ابتلاى به ايدز در آسيا بسى كمتر از آفريقاست، مثلا در كشور هند طبق آمار رسمى ۹ دهم درصد از افراد بالغ مبتلا به ايدز هستند، حال آنكه در برخى از كشورهاى آفريقايى شمار مبتلايان بالغ بر ۲۰ درصد مى‌گردد، اما همين خبر حكايت از آن دارد كه آسيا در همان موقعيتى است كه بر آفريقاى ۱۰ سال پيش حاكم بود.
در گزارش سازمان ملل آمده است كه بر شمار مبتلايانى كه دارو دريافت مى‌كنند افزوده شده است. اما پس از ۲۵ سال تحقيق، واقعيت اين است كه اين داروها قادر به درمان مبتلايان نيستند بلكه تنها مى‌توانند مانع از رشد بيمارى در مبتلايان گردند. تنها پيام مى‌تواند اين باشد، در برابر بيمارى ايدز صرفا يك راه باقى است و آن پيشگيرى است. اين چنين است كه اظهار خوش بينى پيرامون كاهش موارد ابتلا به اين بيمارى و يا دسترسى بهتر به دارو مى‌تواند مضر باشد. تنها راه حل اين است، پيش از آنكه اين ويروس ظفرمندانه در ديگر نقاط جهان نيز سايه مرگبار خود را بگسترد، بايد با اقدامات پيشگيرانه مانع از گسترش آن شد.