تلاشهايى نوميدانه براى احياى روند صلح خاورميانه

تنها اقدام بقول اسرائيلى ها مشعشانه نخست وزير آن كشور آريل شارون هم كه تصميم دارد بدون مذاكره با فلسطينى ها نوار غزه را تخليه كند، پيشرفتى در كارها بوجود نياورد. بلكه برعكس فلسطينى ها بجاى آنكه همين را هم غنيمت بدانند و آنرا قبول كنند، امتناعى لجوجانه پيشه كردند.

رييس جمهور آمريكا هم با موضع گيرى و روش خود خدمتى شايسته به حل مسئله خاورميانه نكرد كه از
يكطرف با نقشه شارون مبنى بر خروج از نوار غزه موافقت كرد ولى در عين حال اين حق را براى اسرائيل برسميت شناخت كه ساير اراضى اشغالى را در اختيار خود نگاه دارد. اين است كه بنظر ميرسيد كه آخرين باقيمانده از اعتماد به آمريكائيها بزودى از دست خواهد رفت.

در اينجا تلاش نوميدانه و مشكل گروه موسوم به چهارگانه يعنى سازمان ملل متحد، اتحاديه اروپا، آمريكا و روسيه لازم آمد تا شكافهاى عميق قضيه را بطور موقت و سردستى درز بگيرند و دوباره به پايبندى اصولى خود بر طرح موسوم به نقشه راه تأكيد كنند كه تاكنون تنها طرح كلى براى حل مسئله خاورميانه است.

وزير خارجه آمريكا كالين پاول و مشاور امنيتى رئيس جمهور آمريكا خانم كوندوليزا رايس هم دوباره اين عقيده را ابراز مى كنند كه همين نقشه راه تنها راه وصل بمقصد است، ولى هيچيك از آنها نميتواند بگويد كه چگونه بايد اسرائيلى ها و فلسطينى ها را قائل به همين عقيده كرد.

در اين احوال شارون در داخل حزب خود در رابطه با تصميم مربوط به ترك نوار غزه با شكست روبرو شد و حالا ميخواهد اين برنامه را حك و اصلاح كند. طرف مقابل او ياسر عرفات كه كماكان در رم الله منزوى شده از يك طرف به مأمورين و نمايندگان خود دستور ميدهد كه از صلح سخن برانند ولى از طرف ديگر خود سوگند گرفتن انتقام خون رهبران مقتول سازمان حماس را ياد، و اعلام ميكند كه استقلال دولت فلسطين را كه موعد آن خيلى وقت پيش گذشته، عملى خواهد كرد، كه گوئى از امروز به فردا ميتوان كشورى مستقل ايجاد كرد، آنهم در شرايط فعلى. آنچه تا چندسال پيش هنوز كمابيش زيربناى كشورى مستقل بشمار ميرفت در اين بين بدست اسرائيلى ها منهدم و نابود شده، و مدتى طول خواهد كشيد تا دوباره همه آنها را بنا كرد، آنهم بشرط آنكه كار را شروع كنند. ولى عرفات شروع به كار نمى كند، يا اينكه اسرائيلى ها به او امكان آنرا نمى دهند.

در اين اوضاع كمك آمريكا كه از حدود حرف تجاوز كند و جنبه عمل بخود بگيرد، امرى محتمل نيست كه اين قضيه تا حدى هم مربوط به اوضاع عراق ميشود كه آمريكا اميدوار بود بتواند پس از جنگ بزودى در خاك كشور دمكراتيك و مستقلى برپا كند. ولى تا بحال با شكستى فاحش روبرو شده است.