تلاش آلمان براى يافتن راه ديپلماتيك در رابطه با ايران
۱۳۸۳ بهمن ۷, چهارشنبه
تنها اين واقعيت كه صدراعظم آلمان در برلين و وزير امور خارجه آلمان در نيويورك از كاربرد راه‌حلى ديپلماتيك در رابطه با ايران دفاع مى‌كنند نشانگر اين است كه موضوع بسيار جدى است. محافل سياسى در آلمان در هراس‌اند از اينكه دولت امريكا به هدفهاى مشخصى در ايران حمله نظامى كند و با آن موجب گسترش جنگ در منطقه شود.
از هنگام انتشار گزارش روزنامه‌نگار امريكايى سيمور هرش در روزنامه ”نيويوركر“ مبنى بر اينكه واحدهاى نظامى ويژه امريكايى ماههاست در ايران مشغول انجام عمليات و شناسايي هدفهاى ”جالب“اند، سخن جديدى از واشنگتن شنيده نشده است. هنوز هم مى‌شنويم كه گزارش نيويوركر دقيق نبوده و اينكه رييس جمهور جورج دبليو بوش تصميم خاصى نگرفته و راهها را باز گذاشته است. البته چنين تقريرهايى را مى‌توان نشانه آن دانست كه امريكا برنامه‌اى در دست دارد، اما اين به معناى داشتن مدركى در دست نيست. همچنين شايد بتوان تصور كرد كه امريكا جنگى روانى راه انداخته است، همان گونه كه سياستمداران ايرانى تا كنون در اين مورد نظر داده‌اند.
اين روزها تهديدهاى امريكا به تهاجم نظامى عليه ايران همراه شده است با گفته‌هايى كه از سوى مقامات اسراييلى به گوش مى‌رسد. رييس سازمان جاسوسى اسراييل موساد ادعا مىكند كه ايران قادر به غنى‌سازى اورانيوم است. و شيمون پرز، برنده جايزه نوبل صلح و معاون جديد نخست وزير اسراييل آريل شارون جهان را فرا مى‌خواند كه دست به اقدام عليه ايران بزند، كه مامن تروريستها و ساعى براى دست يافتن به اسلحه اتمى است.
پرز با اين گفته‌هاى خود موضعى همچون كانداليزا رايس دارد كه از دولت ايران به عنوان ”پايگاه استبداد“ سخن گفته است. گفته‌هاى وى همچنين يادآور آن چيزى است كه ديك چينى در مصاحبه خود گفت. چينى اشاره كرد به اينكه ممكن است اسراييل به ايران حمله كند. به نظر ميايد هنگام آن رسيده باشد كه ديگران نيز موضع خود را به روشنى بيان كنند. جك استراو، وزير امور خارجه انگليس، در رابطه با اين موضوع گفت كه انگليس در عمليات عليه ايران شركت نخواهد كرد و ديگران نيز بايست از اين موضع پيروى كنند.
دولت امريكا بايد كم كم بازشناسد كه چنين بازى با آتشى جايز نيست و اينكه اين فتنه‌انگيزان‌اند كه مى‌خواهند ايران را مقصر و دليل بالا گرفتن بحران در عراق معرفى كنند. برعكس: دولت ايران، همچون اكثريت شيعيان عراق، تا كنون عكس آن را از خود نشان داده است. در رابطه با مسئله اتمى ايران نيز بايست گفت كه اين كشور، اگر چه نه با كمال ميل، اما به هر حال تا كنون از خود همكارى نشان داده و به شرطهايى كه اروپاييان و مقامات آژانس بين‌المللى اتمى گذاشته‌اند، توجه كرده است.
بنابراين دليلى براى دست بردن به خشونت وجود ندارد. كسى كه با وجود اين دست به خشونت بزند، چه در امريكا، چه در اسراييل، روشن است كه اهداف ديگرى را دنبال مىكند. همچنان كه تجربه عراق نشان داد.