تلاش جشنواره برليناله براى پشتيبانى از فيلمسازان جوان
۱۳۸۵ بهمن ۲۱, شنبه
این مصاحبه در روز دهم فوریه سال ۲۰۰۷ انجام شده است.
دویچه‌وله: آقای اسلامی، فیلمسازان جوان شرکت‌کننده در بخش Talent Campus چطور و با چه شرایطی انتخاب شدهاند؟
شهرام اسلامی: از چندماه پیش مسئولین جشنواره با دادن نامه‌های درخواستی در اینترنت سعی کردند که فیلمسازان جوان را دعوت بکنند که کارهایشان را ارائه بدهند و یکی از شرایط دانستن زبان انگلیسی بود و شرط بعدی فرستادن کارهای خودشان از طریق اینترنت به مسئولین جشنواره. در اینجا در واقع یک امتحان اولیه گرفته شد و با دقت فیلمسازهای جوان انتخاب شدند و یکی از دلایلی که امسال تعداد جوانها کمتر است، بخاطر این بوده است، که حداقل به کسانی که انتخاب می‌شوند توجه بیشتری بشود و کمک‌های موثرتری صورت بگیرد. در سال گذشته ۵۰۰ نفر جوان شرکت کرده بودند، ولی امسال این تعداد به ۳۵۰ نفر تقلیل پیدا کرده است. در واقع پس از این امتحان اولیه امکان ورود جوانهای فیلمساز به فستیوال فراهم شد. باید گفت، که برای بعضی از این فیلمسازان جوان این امکان وجود داشته است که از ماهها پیش با کارشناسهای فیلمسازی در تماس باشند و پروژه‌هایشان حتی بصورت نیمه تمام وارد جشنواره بشود.
دویچه‌وله: آیا جوانها پروژه‌ی تولیدی مشخصی را در زمینه‌ی فیلمسازی دنبال می‌کنند یا اینکه می‌توانند هرکاری که دلشان خواست بکنند؟
شهرام اسلامی: در واقع بدینگونه بود که آزادی کامل به جوانها داده شده بود در حوزه‌های مختلف، ازجمله در حوزه‌های فیلمنامه‌نویسی، کارگردانی و غیره می‌توانستند پروژه‌های خودشان را ارائه کنند. تاکید زیاد بر این بوده و است که خصلت محلی کار این فیلمسازان جوان از آنها گرفته نشود، در ضمن کمک‌های موثری ، چه مالی و چه امکان سفر و چه امکان رابطه‌گیری با کارشناسان فیلمسازی، حتی پیش از برپایی جشنواره، برای آنها فراهم بشود. تنها چیزی که بعدا در برلین قرار است صورت بگیرد، این است که در یک استودیو خیلی ساده‌ای که بیشتر خصلت دیجیتالی دارد و از طریق اینترنت رابطه‌ی فیلمساز و بیننده‌اش را فراهم می‌کند، به تولید فیلم به‌صورت گروهی بپردازند. و ازاینطریق به مشکلات و امکانات تولید سریع فیلم‌های دیجیتالی آشنا بشوند.
دویچه‌وله: کلا چه راهکارهایی و راه‌حلهایی برای کار فیلمسازهای جوان در رابطه با برقراری پیوند بین پیش‌شرطهای محلی و منطقه‌ای و صنعت جهانی سینما وجود دارد؟
شهرام اسلامی: باید کوتاه اشاره بکنم که مسئولین این قسمت دنیای فیلم را به سه قسمت تقسیم کرده‌اند. قسمتی که صنعت سینما دارای ساختارهای محکم و استواری‌ست که شامل کشورهای محدودی می‌شود. معمولا این ساختارها، ساختارهای خصوصی هستند و بعد دسته‌ی دوم شامل کشورهایی می‌شود که به کمک امکانات دولتی یا نیمه‌دولتی اینگونه ساختارها در آنها بوجود آمده است و سرانجام کشورهایی که کاملا محروم هستند و از هرگونه ساختار صنعت سینما بی‌بهره‌اند. توجه بیشتر مسئولین جشنواره به قسمت‌های محرومی بوده که شامل آفریقا، بخشی از آسیای مرکزی و کشورهای آمریکای لاتین می‌شود و خودشان به شوخی عنوان می‌کنند که قسمت رنگ سفید که از هیچ ساختار صنعت سینما برخوردار نیست زیاد است. راه‌حلهای پیشنهادی مسئولین فستیوال کاملا مشخص است. یعنی نگاه می‌کنند آن جوانی که دست به فیلمسازی زده چه احتیاج مشخصی دارد و به آن احتیاج مشخص پاسخ مشخصی می‌دهند و هیچ‌گونه پیش‌شرطی از قبل برای جوانها نمی‌گذارند. در واقع سرگذشت یا زندگینامه‌ی خانمی که در سال گذشته در برلیناله برنده‌ی جایزه‌ی «خرس طلایی» شد، نشان دهنده‌ی این آزادی عملی‌ست، چرا که برخلاف خیلی از توصیه‌های سنتی ، وی به کار خود ادامه داد و سرانجام از اعتبار بین‌المللی نیز برخوردار شد. مسئولان سعی می‌کنند که جوانها را تشویق بکنند که با توجه به خصلت محلی و منطقه‌ای فیلم بسازند، ولی از طرفی دیگر با امکانات صنعت فیلم که جهانی شده آشنا بشوند و سرانجام بتوانند به دنیای فیلم و سینما در کشورهای دیگر راه پیدا بکنند.
دویچه‌وله: الان ۵۷ سال از عمر برلیناله می‌گذرد، اما Talent Campus برای پنجمین بار برگزار می‌شود. چرا به مسئله‌ی سینماگران جوان اینقدر دیر توجه شده؟
شهرام اسلامی: یکی از این مسایل برمی‌گردد به عوض‌شدن خصلت سینما در این دوره‌های اخیر. یکی از توجهاتی که مسئولین فستیوال به قضیه آینده‌ی سینما کرده‌اند، نقش اینترنت بوده. جوانها بطور مشخص تنها به صورت کلاسیک دیگر فیلم نمی‌سازند، بلکه سعی می‌کنند از طریق ارتباط گیری و مراوده با دیگران فیلم‌های خودشان را درست بکنند. این به معنای خصلت ارتباطی و کنش متقابل درصنعت فیلم سازی است. مسئولان جشنواره متوجه شدهاند که شباهت‌های خیلی زیادی میان تولید بازیهای کامپیوتری و فیلم‌های جدیدی که جوانها می‌سازند وجود دارد و سعی کرده‌اند از این طریق رابطه‌ای میان ایندو برقرار کنند. جوانها به آسانی می‌توانند فیلم‌های اولیه خودشان را در اینترنت بگذارند. قابلیت‌هایی که جوانها در زمینه استفاده از فناوری جدید دارند، به مراتب بیشتر از نسل‌های گذشته است. ولی باید گفت که برای خود مسئولین فستیوال روشن نیست که آینده‌ی سینما در چه جهتی توسعه پیدا می‌کند، به هر حال ما شاهد این مسئله هستیم که بخش تولید و پخش اینترنتی و تهیه فیلم‌های دیجیتالی فزونی پیدا کرده است. و این شانسی است برای جوانهایی، که با این تکنیک بزرگ شدهاند. فقط می‌توانم یادآوری کنم که اولین نشست یا اولین برنامه‌ی Talent Campus در اوکرایین برگزار شده، ولی چهار دوره‌ی بعدی برعهده‌ی برلیناله و شهر برلین بوده است. گرچه مسئولان جشنواره در گفتگوهاى خود به این کمبود در گذشته اشاره می‌کنند و به دلایلی، از جمله نبود امکانات مالی هم اشاراتی دارند، ولی باید به این واقعیت توجه داشت که روند جهانی شدن در سالهای اخیر شتابی بی‌سابقه داشته است. و اگر ما به پیشقراولی اقتصاد و تکنیک و بخصوص در حوزه ارتباطات و اطلاعات توجه داشته باشیم، باید به سینما تنها به عنوان یک هنر نگاه نکنیم بلکه سینما را همچنین به مثابه صنعت فیلم سازی با تمام الزامات آن یعنی توسعه هم جانبه و گسترش بازارهای جدید بفهمیم. در اینصورت سرمایه گذاری برای آموزش جوانان به معنای سرمایه گذاری برای آینده سینما است.
(براى شنيدن اين گفتگو و جزئيات بيشتر درباره Talent Campus به لینک پایین مراجعه كنيد!)