توسعه پيمان ناتو بسوى شرق و نگرانى بى اساس روسيه
۱۳۸۳ فروردین ۱۰, دوشنبه
حال بخش وسيعى ازپيمان نظامى پيشين شرق يا پيمان ورشو كه در آن اتحاد جماهير شوروى سابق نقشى غالب ايفاء ميكرد در ناتو عضويت دارد و با عضويت سه كشور استونى لتونى و ليتوانى در اين پيمان ، مناطق و يا ممالكى وارد ناتو ميشوند كه در گذشته بخشى از اتحاد شوروى بودند.ميان روسيه و ناتو پيمان همكاريهاى ويژه منعقد شده كه سيزده سال پيش در زمان فروپاشى شوروى هيچكس حتى فكر آنرا نيز نميكرد.شايد نقشه جغرافيائى تغييركند ولى متاسفانه طرز فكر قديمى ، تاحدودى تغيير نميكند و بعنوان مثال وزير امور خارجه روسيه امنيت كشورش را در خطر مى بيند كه باتوجه به قدرت نظامى سه كشور واقع در حوزه بالتيك و استراتژى پيمان ناتو مضحك است . روسيه در شوراىى مشترك ناتو _ روسيه حق تصميم گيرى دارد البته باسثتناى مطالبى كه رابطه مستقيم با ناتو داشته باشند. ديپلماتهاى ناتو گله ميكنند كه روسيه از اين شورا بميزان ناچيزى استفاده كرده و بجاى آن خود را كشورى كه در معرض خطر قرار گرفته معرفى ميكند. ادعاى چندى پيش وزير خارجه روسيه سرگئى ايوانف مبنى بر اينكه ناتو دكترين تهاجمى را دنبال ميكند ، كاملا بى اساس است زيرا ناتو دردرجه اول ميكوشد قواى خود را تبديل به واحدهاى دخالت كننده سريع نمايد تا درسطح جهانى عليه تروريسم ورفع بحران بكوشند. از سوى ديگر آمريكا از موقعيت كنونى براى منتقل كردن پايگاههاى خود به كشورهاى واقع در شرق اروپا استفاده ميكند . از بلغارستان و رومانى رسيدن به مناطق بحرانى آسياى ميانه سهل تر است واز شبه جزيره بالكان نيزآمريكا درچارچوب كنترل هوائى ناتو ميتواند پروازهاى تجسسى بر فراز مناطق وسيعى از روسيه انجام دهد.
اما براى كاستن از ميزان تنش ناشى از اقدامات عمدى روسيه در ارتباط با عضويت هفت كشور واقع در شرق اروپا در ناتو ، صلاح است كه اين پيمان به درخواست روسيه مبنى بر گفتگوى مجدد در باره قرارداد سلاحهاى متعارفى - غير اتمى - پاسخ مثبت دهد زيرا روسيه خواستار آنست كه سه كشور واقع در حوزه بالتيك و همچنين اسلوونى به عضويت اين قرار داد درآيند. مبتكرتوسعه هر چه بيشترناتو ، جرج دبليو بوش رئيس جمهور آمريكاست كه پس ازسوءقصدهاى تروريستى روز يازدهم سپتامبر ماه سال دو هزار و يك ميلادى تاكيد كرد كه هر قدر كه تعداد كشورهاى عضو ناتو بيشتر شود بهمان اندازه نيز امنيت بيشترى وجود خواهد داشت.
مساله بر سر نيت سياسى نامزدهاى عضويت در ناتو است و نه توان سياسى آنهاكه در سطح وسيعى ميتوان از آن صرفنظر كرد ولى نبايد فراموش كرد كه همين هفت كشور جديد عضو ناتو در جنگ عراق از آمريكا و انگلستان حمايت كردند. شايد از لحاظ جغرافيائى ضد و نقيض بنظر آيد ولى با توسعه ناتو بسوى شرق، اين پيمان بيش از پيش تبديل به پيمانى در دو سوى اقيانوس اطلس ميشود زيرا از اينطريق آمريكا دوستان نزديك جديدى مى يابد.