تونى بلر در مخمصه

نخست وزير بريتانيا تونى بلر سخنان اين خانم وزير را اتهام به جاسوسى و دور از مسئوليت ناميد. بلر طى كنفرانس مطبوعاتى ماهانه خود گفت، سرويس مخفى بريتانيا در چارچوب قانونى ملى و بين المللى خود عمل ميكند. مفسر صداى آلمان هولگر زنتسل در اينباره در تفسير خود مينويسد:

تونى بلر خواهان جنگ عراق بود. او يك دوسيه درباره سلاحهاى كشتار جمعى صدام حسين، كه تا به امروز يافت نشده اند را، ارائه كرد. اين مشخص است كه سازمان سرويس مخفى بريتانيا اشتباه كرده است. اين ديگر مايه تعجب نيست كه، جاسوسان بريتانيا حتى به استراق سمع گفتگوهاى دبير كل سازمان ملل متحد اقدام كرده اند، تا احتمالآ سندى بدست آورند به تائيد عمليات نظامى در عراق، زيرا تونى بلر به همراه رئيس جمهور آمريكا شديدآ خواستار اين جنگ بود.

طبيعتآ وزير اسبق توسعه و عمران بريتانيا خانم Clare Short زمانيكه روز پنجشنبه گذشته در راديو بى بى سى اين خبر انفجارى را اعلام كرد، از اين امر مطلع بود. نبايد فراموش كنيم كه اين خانم وزير، كابينه بلر را در اعتراض به جنگ عراق با خشم فراوان ترك كرده بود. اينكه او از آنزمان با نفرت به مبارزه با بلر مشغول بوده و اغلب از حد خود پا فراتر گذاشته است و اينكه او اينك قصد دارد به عنوان نماينده حزب Labour بار ديگر در مجلس عوام انتخاب گردد و از موضع ضد بلر خود سود ببرد. و اينكه او سرسختانه علائق خود را دنبال ميكند، نبايد به اين معنا باشد كه، اين اتهامات هيچ و پوچند، اما بايد حداقل همه اين مسائل را در نظر داشت. پيش از همه، اينكه كلر شورت هيچگونه مدركى براى اثبات اتهامات خود ندارد. با اين وجود او با اين اتهامات نخست وزير را به وضعيتى وخيم دچار ميكند.
و بلر ميگويد، او اجازه ندارد در مورد عمليات سرويس مخفى كشور حرفى بزند، اما اين بدان معنا نيست كه، اين ادعاها پايه و اساسى دارند. آيا اين گفته، بويژه بوى اعتراف به جرم را نميدهد؟ موضوع اصلى اين است كه، او واقعا مجاز به اينكار نيست. اما چه كسى مايل است اينرا بشنود؟ چرا كه همه مايلند اتهامات كلر شورت را بپذيرند.

شايد اين اتهامات حقيقت دارند و شايد هم نه. اينكه آمريكائيها به جاسوسى در امور نمايندگان سازمان ملل متحد ميپردازند، مدتهاست كه عاديست، حتى اگر عملى باعث تاسف باشد. بنابراين، چرا بريتانيائيها اينكار را نكنند؟

در حال حاضر امكان روشنگرى اين موضوع وجود ندارد. اينكه ضربه خائنانه كلر شورت حتى بدون سند و مدرك به اين خوبى توانست، بر پيكر تونى بلر بنشيند، نشانگر مخمصه ايست كه بلر درگير آنست. او با مسئله عدم اعتماد مردم روبروست. او تا حدى خواستار جنگ عراق بود كه، در اين ميان اكثريت مردم بريتانيا بر اين عقيده اند، كه نخست وزيرشان با تمامى ابزار به حقه بازى اقدام كرده، تا آنرا محق جلوه گر سازد. زيرا بلر هرگز واقعآ پاسخگوى بسيارى از پرسشها، ضد و نقيضها و اخبار نامتناسب نشد، بلكه هميشه مجددآ تلاش كرد، كه به اين شك و گمانها پايان بخشد. امرى كه در آن موفق نخواهد بود. جنگ عراق، مدتهاى مديد تونى بلر را تعقيب خواهد كرد و كلر شورت آخرين كسى نخواهد بود كه روغن در آتش اين قضيه ميريزد، تا اين روند ادامه يابد.