جشن نوروزی اوبرهاوزن
۱۳۸۷ فروردین ۲, جمعه
این جشنها هم محفلهای کم و بیش خانوادگی را دربرمی‌گیرد که به همت انجمنها و نهادهای ایرانی ترتیب داده می‌شوند و هم کنسرتهایی عظیم و چند ساعته که هزاران ایرانی را دور هم جمع می‌کنند.
یکی از این کنسرتهای بزرگ نورزی که شاید حتی بتوان گفت، بزرگترین برنامه و جشن نوروزی در اروپاست، هر ساله در شهر اوبرهاوزن آلمان انجام می‌گیرد. جواد اخوان، یکی از برنامه‌ریزان این کنسرت بزرگ در گپی با «عصر شنبه» رادیو دویچه وله از کم و کیف جشن امسال و همچنین معضلات برگزاری چنین برنامه عظیمی می‌گوید.
دویچه وله: در کنسرت نورزی امسال در اوبرهاوزن ابی، ستار، کامران و هومن، نوید و امید، افشین، شادمهرعقیلی و خانم هنگامه حضور دارند. این ترکیبی که روی پوسترهای تبلیغ برای برنامه‌ی امسال می‌بینیم از چه زمانی مشخص شده است؟
جواد اخوان: ما معمولا در طی سال بخاطر اینکه با اکثر هنرمندانمان تور سال داریم، برنامه‌ی تورهای سالانه داریم، معمولا می‌توانم بگویم مثلا ماکسیموم دیگر تقریبا از اواسط ماه سپتامبر ما دیگر کنسرتهای عید نوروز سال بعدمان بسته شده است. و معمولا می‌شود گفت که حداقل هشت نه ماه زودتر برنامه‌ی عید نوروز ما مشخص شده است.
دویچه وله: شما الان گفتید سپتامبر. خب بهرحال شش‌ماه قبل از برگزاری برنامه شما واقعا می‌بندید، یا هیچ‌وقت هم شده که باز بگذارید برای اینکه بطور ناگهانی شاید یک هنرمندی وقت پیدا بکند یا بتوانید کسی دیگر را به این جمع اضافه کنید؟
جواد اخوان: ببینید، ما معمولا به این صورت برنامه داریم که با تعدادی از خواننده‌هایمان قرارداد سالانه داریم. فرضا در ماه اکتبر ما مثلا تصمیم داریم با سه خواننده برنامه داشته باشیم. دوتا از خواننده‌هایمان مشخص و قراردادمان امضا شده است. و آنموقع نگاه می‌کنیم به زمان که با چه خواننده‌ی دیگری در این مقطع می‌توانیم کار بکنیم و آنموقع اضافه می‌کنیم. ولی معمولا شاید بالای ۷۰ ۶۰درصد خواننده‌هایمان مشخص‌اند و چند درصد همیشه می‌تواند باز بماند، برای اینکه در هر صورت هنرمندان زیادی به بازار می‌آیند و در آن مقطع ما می‌توانیم این را پیش خودمان برآورد کنیم که با چه خواننده‌ای الان صلاح است که بتوانیم او را هم در این پکیج بگذاریم.
دویچه وله: چیزی که در برنامه اینبار برای من کمی عجیب است، اینکه هنرمندان زن خیلی حضور کمرنگی دارند!
جواد اخوان: راستش باید به شما بگویم که جز پارسال که ما دو هنرمند زن داشتیم، معمولا در برنامه‌ی اوبرهاوزن همیشه یکنفر از هنرمندان زن شرکت دارد. شاید نمی‌توانیم برنامه‌هایمان را با آنها تطبیق بدهیم، چون فرضا تمام خواننده‌هایمان پخش هستند و برنامه‌های متعددی دارند. ولی خب پارسال می‌توانستیم دوتا از هنرمندان زن را در یکزمان داشته باشیم، ولی امسال مثلا مهیا نشد و تصمیم داشتیم یکی دیگر از هنرمندان زن باشد که متاسفانه در آن مقطعی که ما می‌خواستیم ایشان نبودند.
دویچه وله: محل برگزاری خود برنامه، سالن اوبرهاوزن یازده هزار نفر گنجایش دارد. شما از الان سالن اوبرهاوزن را برای سالهای بعد هم رزرو کرده‌اید یا اینکه باید سال به سال این کار را کنید؟
جواد اخوان: نخیر. ما معمولا قرارداد اوبرهاوزن را مینیموم پنج سال یکبار تمدید می‌کنیم. الان قرارداد سالن ابروهاوزن‌مان تا سال ۲۰۱۱ بسته شده و قراردادمان اصلا امضا شده است. ۲۰۱۱ معمولا اپسیون برای ما هست که اگر تصمیم داشته باشیم برنامه بگذاریم، که فعلا داریم همیشه، پنج سال یکبار قراردادمان را تمدید می‌کنیم.
دویچه وله: شما الان سالهای زیادی هست که در این کار فعالیت دارید. مشکلاتی بود که امسال برای خود شما هم تازگی داشته باشد؟
جواد اخوان: راستش اگر بخواهم راحت‌تر بگویم، ما به این مشکلات تقریبا عادت داریم. همیشه هر کاری درهرصورت توام با مشکل هست و نمی‌شود گفت که کاری هست که مشکلی نداشته باشد. ولی ما تقریبا در این کار چون عادت کرده‌ایم، دیگر بقول معروف خودمان را با مشکلاتش وفق می‌دهیم.
دویچه وله: یعنی دیگر حالت مشکل ندارد برای شما؟
جواد اخوان: نه، دیگر برای ما مشکل نیست. ولی خب در هر صورت کار بسیار دشواری هست...
دویچه وله: یعنی اگر نباشد، شما یک چیزی کم دارید؟
جواد اخوان: (با خنده) ولی واقعا کار بسیار دشواری هم هست، چون تدارک دیدن اینهمه هنرمند... مثلا شما اگر تعداد همین هنرمندانی را که نام بردم در نظر بگیرید، اینها معمولا تیم‌ها و ارکسترهای اختصاصی خودشان دارند و اکثرا هم رقصنده دارند. شاید هر تیمی دست‌کم بین ۱۲ تا ۱۵ نفرند. حالا شما در نظر بگیرید که آنروز بالغ بر ۱۳۰ ۱۲۰ نفر وارد می‌شوند و برای اینها بایستی تدارک دیده بشود، از نظر رفت‌وآمد و انجام بموقع برنامه. خب بالاخره هرچه باشد اینها همه توام با مشکلات است. ولی ما سعی می‌کنیم این مشکلات را یک طوری بتوانیم حل بکنیم که برنامه را آنطور که باید و شاید و آنطور که شایسته‌ی ایرانی‌ها هست، در هر صورتش ارائه بدهیم.
دویچه وله: چیزی که توجه من را یکمقدار جلب کرد این که اگر اشتباه نکنم شما همیشه سعی دارید که قیمت بلیطها را ثابت نگهدارید. این قضیه تا چه اندازه سخت است؟
جواد اخوان: راستش به شما بگویم که همین چند روز پیش در سالن اوبرهاوزن صحبت از همین قضیه بود. خب شما هم در جریان هستید، دو سال هست که مالیات کشور آلمان هم عوض شده است و از ۱۶ به ۱۹ درصد رسیده است و خودمان همه واقف هستیم، همه‌ی ما که در دورتادور اروپا داریم زندگی می‌کنیم، که در هر صورت هزینه‌ها یکمقدار زیادی بالاتر رفته است و از سالن بگیریم، از ساوند سیستم بگیریم، روی هرچه دست بگذاریم همه قیمت‌ها نسبت به چندسال پیش...
دویچه وله: دقیقا به همین خاطر می‌پرسم...
جواد اخوان: ولی باور بکنید زمانی که ما قیمت برنامه را می‌خواهیم تعیین بکنیم، اینقدر واسوس داریم که قیمت را به حداقل برسانیم که شاید برای خود ما خیلی مشکل‌ساز باشد. ولی چون خودمان را بعنوان یک خانواده و جزو خانواده‌های دیگر حساب می‌کنیم، چون می‌دانیم ایام عید است و در هر صورت مخارجها سنگین است، از دورتادور اروپا به این جشنها می‌آیند، سعی می‌کنیم برنامه را واقعا با قیمت‌های بسیار بسیار پایین ارائه بدهیم. واسه همین هم هست که معمولا ما دو قسمت بلیط داریم، یعنی تدارک بلیط الان چندین سال است به این صورت هست. الان مثلا بلیطهای ما تا ۱۵ فوریه ۳۱ یورو بود و این ۳۱ یورو بلیط... شاید ما دوسوم بلیطهایمان واقعا تا ۱۵ فوریه فروش رفته است و یک سوم دیگری که باقی مانده که حالا نمی‌دانم تا شب برنامه پیش فروش بشود یا نه. ولی سعی‌مان همیشه براین بوده که قیمت بلیط را خیلی خیلی پایین نگهداریم.
دویچه وله: شما همانطور که اول هم گفتید، ستاره‌های زیادی دارید: ستار، ابی، کامران و هومن، شادمهر عقیلی... ولی آیا دوست داشتید هنرمندی را هم در جشن امسال با خودتان همراه کنید، اما امکانش نبوده؟
جواد اخوان: راستش... نه حقیقت‌اش، نه.
دویچه‌وله: یعنی به خواسته‌هایتان رسیدید...
جواد اخوان: صددرصد. امسال... البته در سالهای گذشته هم ما این افتخار را داشتیم که با شما گفت‌وگویی داشته باشیم. اما اگر در نظر بگیرید، در سالهای گذشته تعداد هنرمندانمان بیشتر بود. ولی امسال یکمقداری کمتر هست و این هم بخاطر درخواست خود مردم بوده که می‌خواستند تعداد این هنرمندها کمی کمتر باشد، اما وقت بیشتری بگذارند روی استیج و برنامه اجرا کنند و مردم هم بتوانند استفاده بکنند. از این جهت بود که امسال ما هشت هنرمند درنظر گرفتیم، وگرنه می‌توانستیم هنرمندان بیشتری هم داشته باشیم. اما بخاطر خواست خود مردم بود که یکمقداری تعداد هنرمندانمان را کمتر کردیم که ساعتهای برنامه‌شان بیشتر باشد.
دویچه وله: الان چندسالی هست که دوبی بعنوان محل برگزاری کنسرتهای ایرانی مورد توجه قرار دارد و جذابیت‌اش روزبه‌روز بیشتر می‌شود، بخصوص بخاطر نزدیکی‌اش با ایران. این مسئله تا چه اندازه کار شما را برای برگزاری برنامه توی اروپا، مثلا توی آلمان، سخت می‌کند؟
جواد اخوان: تقریبا می‌شود گفت که سختی ایجاد نمی‌کند. به دلیل اینکه معمولا هنرمندانی که بین اروپا و دوبی برنامه دارند، تقریبا می‌شود گفت دوسوم هنرمندهای ما و واقعا می‌توانم بگویم دو سوم هنرمندان، اینها برنامه‌هایشان را در طول سال خودشان تدارک دیده‌اند. و معمولا برنامه‌های روزهای شنبه همیشه خود خواننده‌هایی که به اروپا می‌آیند، می‌دانند که اولین شنبه بقول معروف شروع عید در اروپاست. این است که سعی می‌کنند تا جایی که بتوانند برنامه‌هایشان را در دوبی طوری تطبیق بدهند که بیایند بطرف اروپا و از اروپا بروند بطرف دوبی. و تقریبا هم تا حالا این وضع صورت گرفته است.
دویچه وله: طبیعی‌ست که آدم دوست دارد پیشرفت بکند. شما بهرحال سعی می‌کنید که در طول سال برنامه‌های مختلفی را با کیفیت خوب، با برنامه‌ریزی درست برگزار کنید. انجام این کار هم واقعا ساده نیست. ولی آیا ایده و پروژه‌ای هست که دوست داشته باشید عملی‌اش کنید، اما آنقدر پیچیده است، آنقدر مشکلات با خودش دارد که اصلا سراغش نمی‌روید؟
جواد اخوان: راستش نمی‌شود گفت نه، شاید باید گفت بله. چون وقتی شما می‌خواهید پروژه‌ای را پیاده بکنید، اولین چیزی که در نظر می‌گیرید بودجه‌اش است و آن بودجه تعیین می‌کند که بتوانید تدارک آن پروژه را ببینید. البته امسال برای سال آینده، برای اوبرهاوزن، ما داریم روی چیزهای دیگری هم الان فکر می‌کنیم که اگر انشااله بتوانیم به نتیجه برسیم، در چندماه آینده اعلام می‌شود. و امیدوارم بتوانیم ایده‌ی جدیدی را در برنامه‌ی اوبرهاوزن در سال دیگر پیاده کنیم.
مصاحبه‌گر: شهرام احدی