جمشيد فاروقى/ آمريكا و تضمين امنيت ايران

ی را تحول در تلاشهای ديپلماتيک برای حل بحران اتمی ايران دانست؟

مصاحبه گر: مريم انصاری

جمشيد فاروقی: به نظر من تحول شايد لغت مناسبی نباشد. ما اگر به چندماه گذشته نظری بيفکنيم، خواهيم ديد که رابطه ای که ميان دو سياست مشخص در ارتباط با برنامه ی اتمی ايران وجود دارد، يعنی سياست و رويکرد آمريکا و سياست و رويکردی که اتحاديه ی اروپا دنبال می کند، يک درس همراه خود داشته است و آن اينکه تلاشهای ديپلماتيکی که اروپا دنبال می کند بدون همياری و همگامی آمريکا ممکن نيست. اين اروپا نيست که ايران را تهديد نظامی کرده و يا از استفاده کردن از افزارهای غيرسياسی و نظامی سخن گفت است، بلکه اين آمريکاست. و تا مادام آن که آمريکا از سياست اروپا در ارتباط با برنامه ی اتمی ايران پشتيبانی و جانبداری نکند اين سياست نمی تواند آن موفقيت لازمه را بهمراه خود داشته باشد. به همين خاطر نيز هست که آقای البرداعی از دولت آمريکا خواسته است تا تضمين های امنيتی لازمه را در اختيار دولتمردان ايران قرار بدهد، اگر که ايران از غنی سازی اورانيوم چشم پوشی بکند.»

دويچه وله: آمريکا در ماههای گذشته و بخصوص بعد از آغاز کار کاندوليزا رايس در وزارت امور خارجه اين کشور تلاش کرده تا سياست خود را در ارتباط با برنامه ی اتمی ايران با سياست اتحاديه ی اروپا هماهنگ کند. به نظر شما اين تلاش به معنای افزايش شانس موفقيت راه حل ديپلماتيک نمی تواند باشد؟

جمشيد فاروقی: قطعا به نظر من اينگونه است. من فکر می کنم تجربه برخورد با برنامه اتمى ايران دو درس بهمراه داشته است. يکی، اينکه اروپا متوجه شد، همانطور که گفتم، بدون همياری و پشتيبانی آمريکا تلاش ديپلماتيک اش در ارتباط با برنامه ی اتمی ايران به هدف لازمه نمی رسد. از جانب ديگر، آمريکا نيز متوجه شد در ارتباط با تجربه ای که در عراق کرد، بطور تنهايی و بدون همياری و همگامی اروپا قادر نيست سياستهای خودش را در اين منطقه دنبال کند. از اينرو، هر دو طرف بهم نزديک شده اند، و من فکر می کنم که روی کارآمدن خانم کاندوليزا رايس و از جانب ديگر، سیاستی که هم اينک آمريکا دنبال می کند می تواند تلاشهای ديپلماتيک را در منطقه در ارتباط با برنامه ی اتمی ايران تقويت بکند.

دويچه وله: آقای فاروقی شما رابطه ی برنامه ی اتمی ايران را با امنيت و ثبات در منطقه چطور ارزيابی می کنيد؟

جمشيد فاروقی: به نظر من برنامه ی اتمی ايران برنامه ی ملی نبوده که در جغرافيای سياسی ايران قابل طرح و قابل حل بوده باشد. برنامه ی اتمی ايران برنامه ای است که در ارتباط با منطقه اهميت اصلی خودش را پيدا می کند و راه حلی بين المللی دارد. ما اگر نگاهی به منطقه بيندازيم، خواهيم ديد در منطقه ای ما قرار داريم که همه ی مسائل سياسی به گونه ای با همديگر عجين شده اند و حل يکی بدون حل ديگری تا حدودی دشوار است. هم قدرتهای اتمی که در منطقه وجود دارند، هم بحرانی که اکنون در ارتباط با جنگ عراق پيش آمده است، و هم درگيری و منازعات قديمی بين اعراب و اسراييل، همه ی اينها نشان می دهند که برای اين منطقه بايد يک راه حل بين المللی يافت که اين در ارتباط با برنامه ی اتمی ايران نيز، از نظر من صدق می کند.

دويچه وله: آيا برای دور جديد گفتگوهايی که امروز در پاريس شروع می شود فرجام بهتری را می شود پيش بينی کرد؟

جمشيد فاروقی: بسياری از کارشناسان پيش بينی کرده اند که مذاکراتی که فردا قرار است در پاريس، در ارتباط با برنامه ی اتمی ايران دنبال بشود نمی تواند نوعی از موفقيت و يا نقطه ی عطفی در گفتگوهای اروپا با ايران محسوب شود. بخاطر اينکه کارشناسان بر اين اعتقاد هستند، تا انتخابات رياست جمهوری در ايران بسياری از مسايل به همين صورت کجدار و مريز ادامه خواهد داشت و تنها پس از انتخابات رياست جمهوری در ایران هست که می شود به مسايل صراحت و قطعيت بيشتری داد.

دويچه وله: با تشکر از آقای فاروقی