1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

جنبش زنان: خاموشی جایز نیست

۱۳۸۶ اردیبهشت ۱۰, دوشنبه

شماری از فعالان سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایرانی داخل و خارج کشور با انتشار بیانیه‌ای با عنوان "خاموشی جایز نیست"، به محکومیت فعالان جنبش زنان و حمله به زنان "بدحجاب" در ایران اعتراض کردند • مصاحبه با میهن روستا

https://p.dw.com/p/AKcY
منظره‌ای عادی در ایرانعکس: AP

در این بیانیه آمده است:

« ... امروز حکومت ایران، با حمله به زنان "بدحجاب"، یعنی زنانی که به الگوی ایدئولوژیک حکومت اسلامی نه می گویند، می کوشد فضای ارعاب را گسترش دهد.

همراه با سرکوب جنبش دانشجوئی و مبارزات صنفی کارگران و معلمان، جنبش فمینیستی را هدف حمله پیگیر و مستمر قرار داده است ...

سرنوشتی که حاکمان می کوشند برای زنان حق طلب رقم زنند بار دیگر یاد آور این واقعیت است که موضوع احقاق حق زنان در مرکز مبارزه برای آزادی و عدالت اجتماعی قرار دارد. از این‌رو خاموشی در مقابل این احکام ناروا جایز نیست ...»

با میهن روستا، یکی از مبتکران این بیانیه گفت‌وگو کرده‌ایم.

دویچه وله: انگیزه‌ی شما برای انتشار این بیانیه چیست؟

میهن روستا: انگیزه‌ی نگارندگان نامه و دست اندرکاران جمع آوری امضا و امضا کنندگان، اعتراض به نقض حقوق بشر در مورد فعالان جنبش زنان در ایران است و جلب توجه افکار عمومی به محکومیت این فعالان. هدف دیگر ما ممانعت از عادی شدن خشونت دولتی در مورد زنان است.

ما به این وسیله همچنین می‌خواهیم حمایت و پشتیبانی خودرا از این فعالان ابراز نماییم تا آنها بدانند که در مبارزه‌ی خود تنها نیستند و تنها گذاشته نخواهندشد.

به نظر شما دستگیری زنان فعال و تشدید فشار بر زنان به عناوین گوناگون در این مقطع به چه دلیل صورت می‌گیرد؟

من فکر می‌کنم‌، همانطور که در نامه آمده، هدف رژیم ، ایجاد فضای ارعاب و ترس ‌باشد. رژیم می‌خواهد به این وسیله نیروهای جوانی را که به کمپین یک میلیون امضا پیوسته اند، به سکوت وادارد. این سیاستی بوده که جمهوری اسلامی در تمام مواردی که صدای مخالفی بلند می‌شده، به اجرا در آورده. امروز زنان هدف قرار گرفته اند. با زیر فشارگذاردن زنان از طریق حمله به میتینگ‌های آنان، با ضرب و شتم زنان، با دستگیری، بازجویی و خانه گردی، فضای رعب و وحشت حول تمام جنبش‌های اجتماعی دیگر هم ایجاد می شود.

در این بیانیه فعالان داخل و خارج کشور به یک واکنش مشترک در برابر حکومت ایران دست زده‌اند. رابطه‌ی مدافعان حقوق زنان در خارج و داخل چه مصمونی دارد و چگونه پیش می‌رود؟

زنان مدافع حقوق زن د رخارج از کشور، در شرایط پیش آمده وظیفه خود می‌دانند که از حقوق دمکراتیک و مدنی این زنان برای پیش‌برد اهدافشان دفاع کنند. در عرض این سال ها هر کجا و هر زمان صدای مخالفان در ایران مورد حمله رژیم جمهوری اسلامی قرار گرفته و حقوق انسانی آنها نقض شده، این زنان به دفاع از آنها پرداخته‌اند.

امروز لبه‌ی تیز حمله، زنان را نشانه گرفته است و ما از حق مدنی این زنان برای پیش‌برد اهدافشان دفاع می‌کنیم.

پشتیبانی از جنبش یک میلیون امضا، که میان زنان فعال خارج از کشور ابعاد گسترده‌ای یافته، یکی از راه‌های دیگر پشتیبانی از جنبش زنان در ایران است. این پشتیبانی با حفظ استقلال و حق انتقاد ، هدف مشترکی است که بخشی از زنان فعال خارج کشور را گردهم آورده است.

آیا فعالیتهای شما برای آزادی زنان دستگیر شده به انتشار این بیانیه محدود می‌شود یا برنامه‌های دیگری هم در نظر دارید؟

این اولین قدم ، یعنی نوشتن نامه اعتراضی و گردآوری امضا، بیشتر برای انتشار خبر در ابعاد گسترده برای این بوده که توجه ایرانیان را به حوادثی که کنار گوششان اتفاق می افتد جلب نمائیم.

این نامه در عین حال نشان همبستگی وپشتیبانی ما از این زنان بوده، تا بدانند که ما از ورای مرزها، از تمام امکانات خود استفاده می کنیم تا جلوی اجرای سیاست های سرکوبگرانه رژیم را بگیریم، که اکنون شامل زندانی شدن زنان می‌شود.

اقدام‌های بعدی جلب توجه و پشتیبانی نیروهای روشنفکر و سازمان‌ها و نهادهای مترقی بین المللی از طریق ترجمه‌ی این نامه و ترجمه‌ی اخبار مربوط به این زنان به زبان‌های مختلف، و تماس‌گیری با این نیروها و تدوین برنامه‌های مشترک است.

مصاحبه‌گر: فرهاد پایار