جنگ در نجف

حمله نيروهاى آمريكائى به شهر نجف يكى از موضوعات مهمى است كه مطبوعات امروز به آن پرداخته اند. مفسر روزنامه نويه اوسنابروكه در اين باره مينويسد: لشگريان هلاكو نوه چنگيز خان پس از تصرف بغداد در سال ۱۲۵۸، هشت بار به شهر اَل اِپو در سوريه حمله كردند، با اين همه، اين قدرت نظامى بين دجله و درياى مديترانه مدت زيادى دوام نياورد. آيا سرنوشت آمريكائيان هم اينگونه است.

اين چندمين بار است كه تفنگداران نيروى دريائى به نجف حمله ميبرند تا مقاومت شبه نظاميان شيعه را بشكنند. حملات نظامى كه بخشا موفقيت آميز هم بوده اند، اما تبديل به موفقيت سياسى با دوام نشده اند.
تا زمانى كه عامل تحريك كننده يعنى مقتدا صدر با شبه نظاميان اش نيروهاى آمريكائى را به جنگ خانه به خانه ميكشاند، ثبات و امنيت عراق در نقطه صفر خواهد ماند. و بالاخره تا زمانى كه در مقابل چشمان جهانيان نيروهاى آمريكائى در شهر مقدس مسلمانان حضور دارند، تمام تلاشهائى كه براى آغاز دوره جديد بعد از صدام در آن سعى ميشود، عراق بدست عراقيان كنترل شود و يا حداقل رنگ عربى داشته باشد، با خطر روبرو خواهد شد.

درست زمانى كه دولت موقت عراق در كشورهاى عربى ، هند، مالزى و پاكستان بدنبال كمك نظامى براى برقرارى ثبات است، شورش نجف براى آمريكائى ها مشكل ساز شده است. هر چند عربستان سعودى در اواخر ژوئن قول سازماندهى يك ارتش اسلامى را داد. اما اين ارتش تا زمانى كه براى آمريكائيان بعنوان دست نشانده تلقى شود، تشكيل نخواهد شد. وضعيت دولت عراق بسيار بحرانى است، اين دولت نميتواند به حضورو كمك نيروهاى سازمان ملل و يا ناتو اميدوار باشد و از آنجائى كه به كمك آمريكا نياز دارد، بعنوان دست نشانده آمريكائيان به آن نگريسته ميشود. و اين همان هدفى است كه صدر و پشتيبانان اش ميخواهند به آن دست يابند. بايد اميد داشت كه اين منظور عملى نشود.