حضور ورزشكاران آمريكايى در رقابتهاى بين المللى ايران / گفتگويى با پرويز زاهدى
۱۳۸۵ بهمن ۳, سه‌شنبه
مصاحبه گر: فرید اشرفیان
دویچه وله: آقای زاهدی آمدن تیمهای ملی شمشیربازی و کشتی ایالت متحده آمریکا در طول روزهای گذشته به کشور ایران جهت شرکت در تورنومنت‌های بین‌المللی ورزشی در ایران با انعکاس بزرگی در صحنه بین‌المللی روبرو شد. شما این دو رویداد ورزشی را با توجه به جو حاکم بر مناسبات بین ایران و آمریکا چگونه ارزیابی می‌کنید؟
پرویز زاهدی: تیمی که بابت شمشیربازی در آن مسابقات شرکت کرد، آن مسابقات یک مسابقات جهانی بود و از آن مسابقاتی هست که سهمیه المپیک و مسابقات نهایی را معمولا در این نوع مسابقات به دست می‌آورند و حضور تیم آمریکا الزامی هست، و گرنه یک امتیازاتی را از دست می‌دهد. آن مسابقات چون مسابقات جهانی بود و میزبانش هم ایران بود، تعداد زیادی از کشورها آمدند به ایران و در نتیجه آمریکا هم خواه ناخواه باید تابع فدراسیون جهانی شمشیربازی می‌بود. اما کشتی یک بحث دیگری دارد و آن این است که در ایران سالهاست یک مسابقاتی هست به نام «جهان پهلوان تختی»، و در نتیجه سابقه‌ای دارد و در جهان کشتی اعتباری دارد. آمریکا نه یک بار، دو بار، چندین بار در مسابقات «جهان پهلوان تختی» شرکت کرده و بسیار علاقمند بود که بیاید و در ایران شرکت کند. از این امر برداشت‌های مختلفی شد. بخصوص چون ایران و آمریکا اختلافاتی دارند در اثر مسایل هسته‌ای، فکر می‌کردند باید تیمهای ورزشی ایران هم به ایران نیایند و در واقع این را تحریم بکنند.
دویچه وله: آقای زاهدی کشتی گیران آمریکایی در ایران با چه استقبال و جوی روبرو شدند؟
پرویز زاهدی: آنطور که تماشاگران ایرانی تحویل گرفتند آمریکایی‌ها را، در واقع این مسئله پیش آمد که آنها در اینجا به هیچ وجه مواجه با مسایل غیرامنیتی روبرو نیستند. چون ما شنیدیم که یکی دوتا از کشتی گیران وقتی به سمت ایران آمدند از طرف خانواده‌هایشان اینطور قلمداد شده بود که ممکن است در آنجا با خطری مواجه بشوند.
دویچه وله: همانطور که خودتان هم در جریان هستید، برخی از نمایندگان مجلس ایران مخالف شرکت ورزشکاران آمریکایی در داخل ایران بودند، بخاطر اینکه مبادا سرود ملی آمریکا در خاک ایران خوانده بشود، اگر ورزشکاران آمریکایی بتوانند به مدال طلا برسند!
پرویز زاهدی: خب البته می‌دانید که همه جا موافق و مخالف‌اند و در سیاست کسانی هستند که تندروترند و آن عقیده و سلیقه خودشان را گاهی اوقات ممکن است تحمیل هم بکنند. ولی شما دیدید که حتی یک نفر هم مدال طلا گرفت، امکان بیشتر مدال طلا گرفتن هم بود، سرودشان را هم زدند و ما به خاطر داشته باشیم که این سرودها ملی هستند، نه دولتی. یعنی هر کشوری سرودی دارد و آن سرود را آن ملت دارد. حکومت‌ها در آنجا عوض می‌شوند، ولی آن سرودها باقی می‌مانند.
دویچه وله: آیا این ارتباط ورزشی در نکات دیگری نیز بین ایران و آمریکا مشاهده می‌شود؟
پرویز زاهدی: فدراسیونهای ما همیشه آمادگی دارند كه از ورزشكاران آمریکا و همه كشورها، به جز اسراییل استقبال کنند و آنان را بپذیرند و بیایند. این دیگر سیاست خود فدراسیونهای ورزشی آمریکاست که این را بپذیرند یا نپذیرند و فدراسیونهای ورزشی آمریکا همه موقع اگر خودشان مایل باشند، در مسابقات دوستانه ما شرکت کنند و اغلب هم این دعوت نامه ها می‌آید. سرپرست کشتی آمریکا تیم ما را هم دعوت کرد به آمریکا و جواب مثبت شنید، حالا زمانش کی باشد. فوتبال ما بارها آمده آمریکا و بازهم ممکن است بیاید. و من به شما بگویم، همین الان در کشور ما چند بازیکن بسکتبال آمریکایی در تیمهای باشگاهی ما دارند بازی می‌کنند. حداقل ۴ الی ۵ بازیکن بسکتبال، بازیکن آمریکایی، در تیمهای باشگاهی ما دائم دارند بازی می‌کنند.