حكايت يا واقعيت؟

بر روى بسيارى از اشيا عتيقه اى كه توسط باستان شناسان در يونان كشف شده اند، تصاوير ورزشكارانى با اندام ورزيده نقاشى شده اند كه در حال پرتاب ديسك، مشت زنى و يا كشتى گرفتن هستند كه نشان از رقابت هاى المپيك دارند.

در حكايت ها آمده است كه ميلون ورزشكار غول پيكر اهل كورتون ۲۵ سال در رقابت ها حضور يافت و هر بار قهرمان شد و پنج بار تاج زيتون را كسب كرده است و قادر بود پوزه گاوميشى را با يك ضربه مشت اش به خاك بمالد، ميگويند او در روز هشت كيلو گوشت مى خورد و ده ليتر شراب مينوشيد.
همه اينها حكايت اند يا واقعيت؟
در اين عصر خودمان هم مرحوم ويلفريد ديتريش بين سالهاى ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۴، سى بار قهرمان آلمان شد، بارها مدال طلاى المپيك را كسب كرد . ديتريش قهرمان جهان و قهرمان اروپا بود. رضا زاده هم در ايران بارها ركورد جهانى وزنه بردارى را شكسته و ميتواند بيش از دويست كيلو وزنه را بالاى سر برد. در كنار او هزاران ورزشكار ديگر ركوردهائى را در عرصه هاى مختلف ورزشى از خود بجاى گذاشته اند. اما آيا توان ورزشى و نيروى بدنى ورزشكاران عصر باستان با همكاران امروزين قابل مقايسه است. اگر آنها امروز پاى به ميادين ورزشى بگذارند ميتوانند با ورزشكاران امروزين به رقابت بپردازند.

براى جواب به اين سئوالات، دانشگاه ورزش در شهر كلن به تحقيقات جامعى دست زده كه از نتايج بسيار جالبى برخوردار است:

در حكايت ها آمده است كه فايلوس از كورتن در پرش پنج قدم ۱۶ متر پريده است كه اين تقريبا به ميزان ركورد باب بيمان آمريكائى است كه او در سال ۱۹۶۸ در المپيك مكزيك برجاى گذاشت. اما در دوران باستان پرش پنج قدم بدون دورخير انجام ميشد و ورزشكاران وزنه اى به ميزان دو كيلو در دستان داشتند كه با چرخاندن آن در هوا از آن براى بالابردن ميزان پرش استفاده ميشد.
پرفسور بروگه مان رئيس انستيتوى بيو مكانيك دانشگاه ورزش كلن، براى اين آزمايش از ماركوس اسر كه ۲۴ سال دارد و نائب قهرمان پرتاب چكش آلمان است استفاده ميكند و ميگويد كه ماهيچه ران پرتاب گران چكش از قدرت بسيار بالائى برخوردار است و اين امكان را فراهم ميكند كه بيشتر قدرت پرش داشته باشند. در اين آزمايش، اسر بدون وزنه نتوانست حتى به مرز شانزده متر برسد و با وزنه موفق شد با زحمت زياد ۱۶ متر بپرد.

در آزمايش ديگر انستيتوى بيو مكانيك، پروفسور بروگه مان از ماتياس اشپان كه قهرمان ده گانه آلمان است استفاده كرد. اشپان ديسك را ۶۴ متر پرتاب ميكند، بنابر اين ۲۸ متر براى او نبايد مشكلى ايجاد نمايد. اما ديسك دوران باستان، ۵ كيلو ۷۰۰ گرم وزن دارد و ۳۵ سانتيمتر شعاع آن است. علاوه بر آن پرتاب ديسك در دوران باستان در جا بوده است. اشپان با همه زحمت اش تازه به مرز بيست متر رسيد و نتوانست به ميزان فايلوس آن را پرتاب نمايد.
در سومين آزمايش به بوكس پرداخته شد. در آن دوران بوكسوران با پيچيدن نوار چرمى به دور دستشان به مصاف هم ميرفتند و كسى كه پا در رينگ ميگذاشت ميدانست كه مسئله مرگ و زندگى است زيرا جراحات وارده ناشى از اين رقابت غالبا به مرگ حريف منجر ميشد.
رنه كراوزه كه ۱۹ ساله دارد و قهرمان نيمه سنگين بوكس است با پيچيدن نوار چرمى به دور دستش ضربه اى براى ثبت تاثير آن به عروسكى كه توسط دستگاههاى حساس كنترل ميشود وارد ميسازد. كراوزه از درد اين ضربه اى كه وارد كرده بخود ميپيچد، زيرا اين نوار چرمى نه تنها براى حريف، بلكه براى وارد كنند ضربه هم توليد در ميكند.

در تحقيقات انستيتوى بيومكانيك معلوم شد كه در هر زمان، ورزشكاران خارق العاده اى وجود دارند، اما آنچه كه اين انستيتو نمى تواند به آن بپردازد هما نا وضعيت آرمانى ورزش كاران است. در رقابت هاى دوران باستان رتبه هاى دوم و سوم وجود نداشتند و مهم فقط كسب رتبه اول بود . شعار اين رقابت ها يا مرگ يا تاج زيتون بود. اما آرمان رقابت هاى عصر نوين تفاوت كيفى با آن دوران دارد كه همانا نه بردن، نه باختن، تنها به بازى پرداختن است.