حكم زندان سه روزنامه نگار ايرانى و اعتراض سازمان گزارشگران بدون مرز به آن

رضا عليجانی ، سردبير مجله توقيف شده “ايران فردا” و برنده دهمين جايزه گزارشگران بدون مرز ايران و بنياد فرانسه در سال ۲۰۰۱ است، تقی رحمانی روزنامه نگار هفته نامه توقيف شده “اميد زنجان” و هدی صابر عضو تحريريه “ايران فردا”.

هر سه اين روزنامه نگاران در ٢٥ خرداد ماه ١٣٨٢ بى آنكه دليلى قانونى عرضه گردد، بازداشت شدند.

در ١٢ ارديبهشت ١٣٨٣ رضا عليجانی در آستانه “مرخصى” خود آگاه شد از اينكه “دادگاه تجديد نظرى” پرونده مربوط به سال گذشته اين سه تن را بدون حضور متهمان و وکلایشان بررسى كرده و رضا عليجانی را به چهار سال زندان، هدی صابر را به پنج سال و نيم و تقى رحمانى را به هفت سال زندان محکوم كرده است.

سازمان گزارشگران بدون مرز در اطلاعيه خود به انتقاد از دستگاه قضايى ايران پرداخته، مى نويسد: “محاکمه اين سه روزنامه نگار گواه آن است که حق كشى، دادگاه های ناعادلانه و غيرعلنى به مشخصه اصلى محاکمات و زندان های ايران تبديل شده است. در شرايطى که بالاترين مقام قضايى ايران آيت الله هاشمى شاهرودی با انتشار بيانيه ای “بر رعايت قانون، سلب نکردن حق دفاع از متهم و فراهم کردن فرصت استفاده از وكيل و كارشناس و برگزاری دادگاهى عادلانه براى متهم” تاکيد کرده است، و نمايندگان مجلس در ١٧ ارديبهشت قانون منع شکنجه و حقوق شهروندان را تصويب کرده اند، اين سه روزنامه نگار نزديک به يکسال است در بازداشت خودسرانه بسر مى برند، بدون حتا آنکه در محاکمه خود شرکت داشته باشند؛ به احکام سنگين زندان محکوم شده اند. همه شواهد نشان مى دهند که هدف دستگاه قضايى ايران در صدور محکوميت برای اين روزنامه نگاران و ابهام آفرينى و پنهانکاری در ارائه دلايل مستند، توجيه دستگيری غير قانونى و بازداشت خودسرانه طولانى مدت آنها است.”

اطلاعيه سازمان گزارشگران بدون مرز پس از يادآورى نحوه دستگيرى و زندانى كردن سه روزنامه نگار ياد شده، در پايان خواهان آزادی فوری و بدون قيد وشرط اين سه روزنامه نگار و هشت همکار زندانى آنها در ايران شده است. در اين اطلاعيه همچنين آمده است كه با دوازده روزنامه نگار زندانی، ايران بزرگ ترين زندان روزنامه نگاران در خاورميانه است.