خاتمه نبرد مسلحانه میان ارتش لبنان و گروه تروریستى فتحالاسلام
۱۳۸۶ شهریور ۱۲, دوشنبه
یكصد و شش روز پس از شروع درگیرى مسلحانه میان ارتش لبنان و گروه تروریستى فتحالاسلام، این نبرد روز گذشته خاتمه یافت. این مبارزه كه بزرگترین چالش ارتش لبنان از زمان تأسیس تاكنون بوده، ۱۵۸ كشته براى ارتش در پى داشت.
پس از اعلام رسمى پیروزى ارتش مردم لبنان به خیابانها ریخته و با به صدا درآوردن بوق خودروها و آتشبازى، این موفقیت را جشن گرفتند.
شاكر العبسى رهبر گروه فتحالاسلام كه با ۳۶ تن از همراهان خود از طریق تونلى زیرزمینى، اردوگاه را ترك كرده بودند در یك درگیرى خشونتبار كشته شدند. با خاتمه این نبرد بار دیگر و با سرعتى جالب توجه، بهرهبردارىهاى سیاسى از این دستاورد شروع به خودنمائى كردند.
گروه اكثریت مخالف سوریه، پیروزى ارتش را برابر با پیروزى نظامى حزبالله بر ارتش اسرائیل خواند. رهبران گروه اكثریت در سخنان خود گفتند كه ارتش ثابت كرد توان پاسدارى از كشور را داشته و وقت آن فرا رسیده تا حزبالله ضمن تسلیم سلاح خود، به ارتش بپیوندد.
در مقابل جناح اپوزیسیون به رهبرى حزبالله سكوتى نسبى اختیار كرده و ضمن تبریك این پیروزى، از ارائه هرگونه تفسیر خوددارى نموده است.
پیش از این و نزدیك به ده روز قبل با خروج خانوادههاى افراد مسلح از اردوگاه نهرالبارد ارتش اعلام كرده بود كه دیگر مانعى براى هجوم گسترده به اردوگاه نداشته و قصد دارد ظرف پانزده روز و پیش از شروع ماه رمضان به این نبرد خاتمه دهد.
در هر حال با توجه به نزدیك شدن موعد انتخابات ریاست جمهورى در لبنان، نتیجه نهائى این نبرد مسلحانه در ارتباط مستقیم با انتخابات ارزیابى شده است. در این زمینه دو نظریه از ابتدا مطرح بوده كه طرفداران هر كدام از آنها اكنون، پیروزى ارتش را اثباتى براى نظریه خود مىدانند.
نیروهاى اكثریت مخالف سوریه معتقد بودند كه گروه فتحالاسلام از سوى دمشق حمایت شده و سوریه براى ایجاد تنش در لبنان دست به چنین اقداماتى مىزند. این گروه در اثبات نظریه خود به زندانى بودن شاكر العبسى رهبر فتحالاسلام در سوریه به مدت سه سال و ورود وى به لبنان بلافاصله پس از آزادى استناد مىكردند.
شایان ذكر است العبسى پس از ترور سفیر آمریكا در اردن، به سوریه گریخته و در آنجا زندانى شده بود و نظام سوریه از تحویل وى به دولت اردن خوددارى نمود.
با شكست تمامى طرحها براى نزدیك كردن دو گروه سیاسى درگیر در لبنان بهمنظور برگزارى انتخابات ریاست جمهورى، مدتی است که بحث انتخاب میشل سلیمان فرمانده ارتش به عنوان رئیسجمهور مطرح شده است.
گفته مىشود كه سلیمان چهرهاى است كه در میان مردم محبوبیت داشته و هیچ گروهى با وى مخالفت ریشهاى ندارد. این در حالیست كه انتخاب سلیمان به عنوان رئیسجمهور منع قانونى دارد و طرحهائى چون تعدیل قانون اساسى نیز در دست بررسى مىباشد.
گروه اكثریت پس از مخالفت با تعدیل قانون اساسى عنوان ساختند كه فرمانده ارتش چهره مورد نظر سوریه براى ریاست جمهورى است و ما با انتخاب مجدد یك نظامى پس از امیل لحود رئیسجمهور كنونى مخالفیم.
در كنار این موضعگیرى، سلیمان فرنجیه از رهبران اپوزیسیون همپیمان با سوریه در سخنان چند روز قبل خود گفت: «سوریه در نبرد نهرالبارد به ارتش لبنان كمك كرده و من اكنون قادر به فاش ساختن این كمك نیستم؛ هر چند به زودى نتیجه آن روشن خواهد شد.»
جناح اكثریت معتقد است، سوریه براى فراهم كردن شرایط انتخاب فرمانده ارتش به منصب ریاست جمهورى، حمایت خود از فتحالاسلام را قطع كرده و زمینه پیروزى ارتش و افزایش محبوبیت فرمانده آن را فراهم ساخته است.
در مقابل اپوزیسیون به رهبرى حزبالله معتقد است كه این نبرد از ابتدا با تحریك و حمایت آمریكا شروع شد. به گفته دبیركل حزبالله، ارتش لبنان به این نبرد كشیده شده است.
اپوزیسیون معتقد است اكنون و با نزدیك شدن به انتخابات ریاست جمهورى، آمریكا با فراهم كردن شرایط خاتمه نبرد در شمال لبنان قصد دارد تا دست ارتش را براى فعالیت گستردهتر در صورت بروز تنش در سطح داخلى لبنان باز كند. در این زمینه به ارسال محمولههاى سلاح و كمكهاى نظامى از طرف آمریكا به ارتش لبنان نیز استناد شده است.
آنچه مشخص است اینكه، اكنون همه نگاهها متوجه انتخابات ریاست جمهورى بوده و سرنوشت این انتخابات مهم از دست گروههاى لبنانى خارج شده و در چارچوب معادلات منطقهاى و بینالمللى قرار گرفته است.
بر اساس قانون اساسى لبنان، رئیس جمهور با رأى اعضاى پارلمان در مهلتى سه ماهه انتخاب مىشود. این مهلت سه ماهه از پانزدهم سپتامبر شروع شده و هنوز مشخص نیست كه نمایندگان مجلس قادر به تفاهم براى تشكیل جلسه انتخاباتى باشند.
علی مهتدی، گزارشگر دویچه وله در بیروت