خدیجه مقدم/ امانت داران زنان بم

�شی و تفریحی برای زنان است، هرچه زودتر به پایان رسانند. درباره ادامه ی کار این کمیته و پیشرفت پروژه گفتگویی داشته ایم با خانم خدیجه مقدم یکی از فعالان اجتماعی در مسایل زنان و محیط زیست و از اعضای گروه برنامه ریزی و اجرایی کمیته هماهنگی:

مصاحبه گر: شیرین جزایری

دویچه وله: خانم مقدم، فعالیت های شما در پیشبرد پروژه مجتمعی برای زنان بم ادامه دارد. اگر ممکن است در مورد این پروژه توضیح بدهید که الان در چه مرحله ایست و شما در ارتباط با این برنامه به چه کاری مشغولید؟

خدیجه مقدم: همانطور که اطلاع دارید، ما بلافاصله بعد از وقوع زلزله کمیته ی هماهنگی تشکلهای غیردولتی زنان برای برای بازسازی بم را تشکیل دادیم. این کمیته طی جلسات متعددی به این نتیجه رسید که برای زنان بم یک مجتمع فرهنگی، هنری، ورزشی و تفریحی ایجاد کند. برای ایجاد این مجتمع یک گروه برنامه ریزی و اجرایی از بین همان ۴۴ تشکل انتخاب شد که من هم عضو همان گروه برنامه ریزی و اجرایی هستم. ما تلاشهای زیادی کردیم تا توانستیم یک هکتار زمین در بم بگیرم. ما فکر می کردیم که آیا این زمین می تواند برای احداث مجتمع زنان مناسب باشد؟ چون آنموقع که این زمین را به ما دادند، تقریبا در حاشیه ی شهر قرار داشت ولی در مقایسه با زمین هایی دیگری که می خواستند دراختیار ما قرار بدهند، مساحت آن ها کمتر و یا محله شان مناسب نبود. ما فکر کردیم و دیدیم که شروع کار لازم است. اتفاقا الان، در حال حاضر که این را خدمت تان می گویم،‌ دخترها حتا از بروات هم برای آموزش به بم می آیند. طی این مدتی که گذشته ما زمین را گرفتیم، حد و حدود زمین را مشخص و زمین را تسطیح کردیم، ولی خوشبختانه توی این فاصله ای که ما مطالعه می کردیم دانشگاه آزاد در کنار زمین ما احداث شده است.

دویچه وله: شما دراین زمین چه ساختمان هایی را قرار است احداث کنید؟ برنامه شما در آنجا چیست؟

خدیجه مقدم: برنامه ای که ما داشتیم در واقع احداث همان مجتمع فرهنگی، هنری، ورزشی و تفریحی برای زنان بوده است. با این مبلغی که در اختیار داریم، البته شروع به ساختمان کرده ایم و نقشه را ریخته ایم و در مرحله ی حصارکشی هستیم. ما با تعداد زیادی از مهندسین مشاور جلساتی داشتیم، بررسی و تحقیق کردیم و خیلی وسواس نشان دادیم که امانت دار خوبی برای زنان بم باشیم. کسانی از اقصا نقاط دنیا به ما کمک کرده اند. چون ما حساب خانم شیرین عبادی را هم برای کمک به زنان بم اعلام کرده بودیم و تاکنون هم ۳۲۰ میلیون تومان در این حساب کمک مالی جمع آوری شده است. ما دست به این حساب نزده ایم و فقط برای این پروژه آن را مورد استفاده قرار می دهیم. اولین چک را به پیمانکار داده ایم و قرارداد را بسته ایم و همانطور که گفتم در مرحله ی حصارکشی هستیم و نقشه ی آن هم آماده شده است.

ما نمی توانیم تمام این برنامه هایی را که اول مدنظر داشتیم پیاده کنیم. بخاطر همین فازبندی کردیم. در فاز اول فضای بازی برای ورزش خانمها، یعنی فعالیت هایی که بتوانند در هوای آزاد انجام دهند، ساخته خواهد شد. بعد ساختمانی در این مجتمع در نظر گرفته شده، که حدود ۸۰۰ متر زیربنایش است و شامل یک آمفی تئاتر، کلاسهای آموزشی و یک مهد کودک است. این محل برای مادرانی در نظر گرفته شده که برای آموزش و برای استفاده از وسایل ورزشی به آنجا مراجعه می کنند.

فعلا فاز اول ما اینست که شروع کرده ایم. امیدواریم که بتوانیم در اولین فرصت، یعنی بسرعت ممکن این محل را تحویل زنان بم بدهیم. الان واقعا این زنان هیچ امکاناتی در آنجا ندارند، از امکانات ورزشی گرفته تا رفاهی، تفریحی و یا آموزشی. اگر هم امکان محدودی داشته باشند در حد بسیار کوچکی ست. یعنی حتا سالنی که آنها بتوانند دورهم بدون دخالت دیگران جمع بشوند و مسایل خودشان را بین خودشان مطرح کنند، ندارند. ما اصرار داریم که سالن آمفی تئاتر در پروژه ما و کلاسهای آموزشی اش هرچه زودتر ساخته شود و ما آن را تحویل زنان بم بدهیم.

دویچه وله: شما از چه کسانی،‌ چه کادری یا چه پرسنلی می خواهید برای کار در این مجتمع استفاده کنید؟

خدیجه مقدم: کمیته ی هماهنگی فقط هدف و وظیفه اش اینست که این مجتمع ساخته بشود. وقتی که ساخته شد آن را تحویل گروههایی که به ما کمک کرده اند تا کار این مجتمع تمام بشود،‌ می دهیم. این گروه ها از جمله NGO های بومی هستند و شورای شهر. البته ما هم بعنوان مشاور و در برنامه ریزی هایشان تا مدتها در کنارشان هستیم.‌ ولی بصورت مستقیم خود زنان بم هستند که به کمک شورای شهر آنجا را اداره خواهند کرد. چون این زمین را ما از شورای شهر گرفته ایم و شورای شهر هم همیشه منتخب مردم است. در هرحال، ما حتا آن را به شهرداری و یا به کمیسیون امور بانوان وزارت کشور تحویل نمی دهیم، بلکه به شورای شهر تحویل می دهیم که اینها همیشه و قاعدتا باید منتخب مردم باشند، و همینطور NGO های زنان که آنجا فعالند. و الان هم، در این مدت، زنان واقعا نشان داده اند که می توانند از پس این کار بر آیند. چون بصورت باورنکردنی کارهایی که بدست خود زنان بوده خیلی خوب و بسرعت و با کیفیت خوب انجام شده است.

دویچه وله: خانم مقدم، مشکل عمده ی فعلی شما در ادامه کارتان چیست؟

خدیجه مقدم: مشکل عمده ی ما الان اینست،البته من بعنوان فرد می گویم و نه بعنوان نماینده ی کمیته ی هماهنگی و مسئولیت صحبت هایی را که اینجا می کنم خودم می پذیرم،‌ مشکلات عمده ی ما مشکلات مملکت است که حرکت در آن بسیار کند است و برای هر مسئله ای ماهها ما باید منتظر بمانیم، و همینطور عدم مدیریت، ضعف مدیریت و وجود سازمانهای موازی، یعنی همه ی مشکلاتی که در کل مملکت وجود دارند، مشکلات ما در بم نیز هستند.

این را هم اضافه کنم، من سفری داشتم به بروجرد و با اینکه خودم مخالف جداسازی جنسیتی هستم، جداسازی مکانهای عمومی برای زنان و مردان، ولی هفته ی گذشته که به دعوت انجمن بانوان بروجرد برایِ گفتگو در مورد اشتغال زایی زنان و محیط زیست به آنجا رفتم، از یک پارک ويژه ی بانوان نیز بازدید کردم و واقعا دیدم تا وقتی که شرایط به این شکل است ما به محیط هایی احتیاج زیاد داریم که در آنجا زنها و دخترهای جوان بتوانند بدون حجاب راحت ورزش کنند و با آسودگی به فعالیت هایی مثل پیاده روی بپردازند. در بروجرد من دیدم که دخترها با تی شرت و شلوار کوتاه دوچرخه سواری می کردند، و چه محیط شادی ایجاد شده بود.

من آنجا واقعا به این نتیجه رسیدم که واقعا ما چنین جاهایی را لازم داریم. چون بخصوص در فصل تابستان دخترهای ما از لحاظ داشتن سالن ورزش و بقیه امکانات و حتا وجود محدودیت های خانوادگی برای بیرون رفتن از خانه، امکانات خیلی کمتری از پسرها دارند و چقدر خوب است که چنین جاهایی وجود داشته باشد و حداقل دخترها بتوانند یکساعتی در روز در هوای باز نفس بکشند، آزاد و راحت باشند و بتوانند با لباس ورزشی ورزش بکنند. من واقعا امیدوارم که همین مجتمعی که در بم می سازیم، این امکان را بتواند برای دختران و زنان بم فراهم کند که در هوای کویری این شهر آنها جایی را داشته باشند که بتوانند راحت و آزاد با هر پوششی که دلشان می خواهد به ورزش و پیاده روی بپردازند و یا همدیگر را ملاقات کنند.

دویچه وله: خانم مقدم، از اینکه وقت در اختیار ما گذاشتید، سپاسگزارم.