خروج شيمون پرز از حزب كارگر و حمايت وی از شارون
۱۳۸۴ آذر ۱۰, پنجشنبه
افت و خيزهاى احزاب اسراييل كه بموازات تنش‌های حاصل از خروج ارتش اسرائيل از نوار غزه بوجود آمده، همچنان ادامه دارد. روز گذشته شيمون پرز رهبر پيشين حزب كارگر اسراييل اعلام كرد كه از اين حزب خارج مى‌شود و در انتخابات آتى از آريل شارون، نخست وزير كنونى حمايت خواهد كرد. سياستمدار ۸۲ ساله‌ى اسراييل كه نزديك به شش دهه حزب كارگر را همراهى كرد، در حاليكه سعى در مهار احساسات خود داشت در حضور خبرنگاران اينچنين گفت: نگرانى‌هاى عميق و اميدهاى بزرگ، تصميم‌هايى اينچنين دشوار و غير متعارف را نيز طلب مى‌كند. براى من آسان نبود، با اين حال انتخاب كردم و تصميم گرفتم.
پرز مى‌افزايد، آموزگار سياسى او ”ديويد بن گوريون“، بنيانگذار رژيم اسراييل و نخستين نخست وزير اين كشور است، سياستمدارى كه مى‌گفت: مصالح اسراييل بر مصالح حزبى ارجحيت دارد. پرز مى‌گويد كه درست به همين دليل مى‌خواهد از شارون حمايت كند، چرا كه در شرايط كنونى شارون تنها كسى است كه مى‌تواند براى اسراييل صلح و پيشرفت به ارمغان بياورد. پرز در جانبدارى از صلح با فلسطينيان مى‌گويد: تصميم گرفتم تا در سال‌هاى آينده نهايت تلاش خود را در راه استقرار صلح انجام دهم. پس از گفتگوهاى طولانى با شارون فهميديم كه هر دو خواستار صلح با فلسطينيان در چارچوب طرح صلح بين‌المللى "نقشه راه" و تشكيل مثلث همكارى‌هاى اقتصادى متشكل از اسراييل، اردن و فلسطين هستيم.
تصميم پرز پس از آنچه كه سه هفته پيش رخ داد، دور از انتظار نبود. سه هفته پيش پرز از رقيب سياسى خود امير پرتز شكست خورد و امير پرتز به رهبرى حزب كارگر انتخاب شد. امير پرتز پس از پيروزى اعلام كرد كه با آريل شارون ائتلاف نخواهد كرد. شارون استعفاى خود را از حزب ليكود اعلام كرد و خواستار برپايى انتخابات جديد شد. شارون سپس حزبى جديد بنام ”كاديما“ (پيشرو) بنياد نهاد و اعلام كرد كه با اعضاى حزب جديدش وارد مبارزات انتخاباتى آتى خواهد شد.
تحولات فوق را اينك خروج پرز از حزب كارگر پى مى‌گيرد، كناره‌گيرى كه شكايت‌هاى دو جانبه را به همراه دارد. پرز اعضاى حزب كارگر را به بى‌توجهى نسبت به خودش متهم مى‌كند و برادرش نيز امير پرتز را همچون فالانژهاى (فاشيست‌‌هاى تماميت‌خواه) زمان جنگ داخلى اسپانيا مى‌داند. او مى‌گويد كه امير پرتز همچون فرانكو، رهبرى خود در حزب كارگر را با تعرضى غافلگيركننده بدست آورده است.
اين در حاليست كه اعضاى حزب كارگر از خروج پرز انتقاد كرده و دلايل او در توجيه اين عمل را ”مضحك“ مى‌پندارند. به گفته‌ى يكى از اعضاى اين حزب، شيمون پرز با اين كار لكه ننگى را به جان خريد كه تا واپسين روز حياتش از او جدا نخواهد شد.