1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

خواست آزادى نويسنده هاى زندانى ازسوى كانون نويسندگان ايران از زبان على اشرف درويشيان

۱۳۸۳ مرداد ۵, دوشنبه

كانون نويسندگان ايران با انتشار ۲ اعلاميه خطاب به «نويسندگان ايران و جهان» و نيز خطاب به «انجمن جهانى قلم» بار ديگر خواستار آزادى دو عضو زندانى خود، آقايان دكتر ناصر زرافشان و عليرضا جبارى شده است.

https://p.dw.com/p/A4Fh
عکس: AP

در اين اطلاعيه ها از جمله آمده است كه “اتهام ناصر زرافشان دفاع صلح آميز و منطقى از آزادى انديشه و بيان و پيگيرى جدى قتلهاى زنجيره اى ست. عليرضا جبارى نيز صرفا به دليل اظهار آزادانه عقايد خود در زندان است. شرايط دادگاه ها و نحوه ى دادرسى و حكم صادرشده درباره اين دو به هيچ وجه مطابق با اصول عدل و انصاف نبوده است”. على اشرف درويشيان عضو هيات دبيران كانون نويسندگان ايران درباره هدف اين نهاد مدنى از انتشار اين اطلاعيه ها مى گويد: “اين اطلاعيه ها به مناسبت پايان دومين سال زندانى شدن دكتر ناصر زرافشان و همين طور عليرضا جبارى و اطلاع رسانى به مجامع بين المللى بوده است. به هرحال خواسته ايم به دنيا بفهمانيم، وكيلى كه از حقوق خانواده هاى قربانيان قتل هاى سياسى موسوم به «قتل هاى زنجيره اى» دفاع كرده است، چطور اكنون دو سال است كه با وضعيت ناگوارى در زندان به سر مى برد. به طورى كه به تازگى مجبور شده است ۲۰ روز اعتصاب غذا كند كه به همين خاطر از لحاظ جسمى به او آسيب هاى زيادى زده شده است.”

آيا نهادهاى دولتى در ايران به اين فراخوان پاسخى خواهند داد؟ آيا كانون نويسندگان، به اينكه مقامات جمهورى اسلامى ايران به خواست آنان ترتيب اثرى بدهند اميدى دارند؟ يا اصلا كانون نويسندگان چه انتظارى از نهادهاى دولتى دارد؟ آقاى درويشيان پاسخ مى دهد: “چه خوب بود انتظار مى داشتيم كه دوستان ما، يعنى اعضاى كانون نويسندگان ايران، در يك دادگاه عادلانه با حضور وكلاى مستقل و غيروابسته محاكمه مى شدند تا مردم بدانند واقعا چه مسئله اى پيش آمده است و چرا دوستان ما در زندان هستند و مشكل آنها چه بوده است، چه جرمى مرتكب شده اند و دفاع اين دوستان ما را مردم خود بشنوند، اما متاسفانه پس از ۲۵ سال ما حكومتى را كه برمان حاكم است مى شناسيم و ديگر پى برده ايم كه چطور نسبت به عدالت و انصاف بى اهميت است و از كنار آن به سادگى مى گذرد. نمى توان انتظارى داشت.”

پس آيا براى آزادى نويسندگان زندانى، راه ديگرى وجود دارد، مثلا يارى خواستن از مراجع بين المللى؟ انتظار كانون نويسندگان ايران از نهادهاى بين المللى چيست؟ على اشرف درويشيان پاسخ مى دهد: “از سازمانهاى بين المللى دفاع از حقوق بشر، خبرنگاران بدون مرز، NGO هاى دفاع از آزادى انديشه و بيان انتظار داريم از حكومت ايران بخواهند كه دوستان ما در دادگاههاى علنى و آزادنه محاكمه بشوند تا مردم ما بفهمند كه چرا اينها زندانى شده اند و به چه مناسبت بايد در زندان بمانند. ما فقط از نهادهاى مستقل مى توانيم انتظار داشته باشيم كه كارى براى اين دوستان ما انجام دهند.”

كانون نويسندگان ايران اطلاعيه هاى خود را چنين پايان مى دهد: “كانون نويسندگان ايران با بيش از ۳۷ سال سابقه فعاليت در راه آزادى انديشه و بيان و قلم و با برخوردارى از اعتبار ملى و حمايت آزاديخواهان جهان پيوسته مدافع آزادى و مخالف مميزى و خفقان بوده است و اكنون يك بار ديگر صداى خود را براى جلب توجه نويسندگان آزاده جهان به گوش جهانيان مى رساند و خواستار آزادى نويسندگان و آزاديخواهان ايرانى دربند است”.

بهنام باوندپور