خوشبینی تعجب برانگیز • تفسیر

ابراز خوشبینی جرج بوش و کاندالیزا رایس تعجب برانگیز است. علیرغم ادامه خشونت بین اسرائیل و فلسطینیان، علیرغم بیش از یکصد کشته ظرف یک هفته، این دو خوش بین هستند که تا پایان سال جاری قرارداد صلح به امضا خواهد رسید. در حالی که وزیر خارجه آمریکا بدون کسب موفقیتی به اینجا و آنجای خاورمیانه مسافرت می کند، جرج بوش از راه دور می گوید که آدم باید مراقب باشد که همواره دو قدم به جلو بردارد و هیچگاه بیش از یک قدم به عقب نرود. این هرچند جمله زیبائی است، اما هیچ ربطی به واقعیت ها ندارد. در این لحظه فقط عقب گرد است که دیده می شود و موج جدید خشونت قبل از همه دامن غیر نظامیان را گرفته است. این موج جو را مسموم م می کند و اردوی آنهائی که می خواهند توافق کنند را ضعیف کرده است. محمود عباس رئیس تضعیف شده تشکیلات خودگردان فلسطین در این اوضاع مجبور شد تا گفتگوهای صلح را به تعویق بیاندازد. هرچند در ملاقات با رایس او قول از سرگیری آن را داد، اما رایس موفق نشد اسرائیل را به یک آتش بس متقاعد کند. در این جا می توان اسرائیل را فهمید. عباس اصلا در موقعیتی نیست که بتوان با او آتش بس کرد، زیرا خشونت از نوار غزه است که بر می خیزد و در آنجا حماس و گروههای افراطی دیگر هستند که قدرت را در دست دارند. یکی از اهداف اصلی این گروهها جلوگیری از امضای یک قرارداد صلح با پادرمیانی آمریکا بین اسرائیل و دولت عباس است. طبق گزارش های تائید نشده رسانه ها واشگتن با ارسال اسلحه در سال ۲۰۰۶ تلاش کرد تا دولت حماس را که بصورت دمکراتیک نیز انتخاب شده سرنگون سازد. این جو ضد آمریکائی در بین مردم تا آنجا پیش می رود که حتی آمریکا مسئول جنگ خونین داخلی شمرده می شود.

تا هنگامی که خشونت ادامه دارد، مسائل اصلی در مورد وضعیت اورشلیم، شهرک های اسرائیلی و وضعیت آوارگان فلسطینی قابل حل نیستند. اکنون این سئوال قوت گرفته است که آیا اسرائیل در مورد وضعیت تامین امنیت، تنها باید با دولت عباس مذاکره کند و یا اینکه باید حداقل در زمینه آنچه که مربوط به آتش بس می شود، راههائی برای مذاکره با حماس یافت. تا زمانی که حماس حق موجودیت اسرائیل را به رسمیت نشناخته و به غیر نظامیان حمله می کند، ایزوله سیاسی آن به لحاظ اخلاقی درست است. اما در یک سیاست واقع بینانه بی معنی است، زیرا حماس یکی از طرف های این مناقشه است که نمی توان آن را نادیده گرفت.