دانشجویان ناراضی، دانشگاه‌های ناآرام
۱۳۸۷ فروردین ۲۳, جمعه
دانشجویان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل روز چهارشنبه گذشته با پخش بیانیه در صحن دانشگاه نسبت به تغییر ناگهانی سرپرست دانشگاه اعتراض کردند. تجمع وشعارهای آنها در جلسه معارفه رییس جدید دانشگاه باعث شد جلسه پیش از موعد و بدون سخنرانی رییس جدید دانشگاه بابل به پایان رسد.
بیش از سی دانشجوی دانشگاه شیراز در روزهای گذشته احضار شدند. این دانشجویان متهم‌اند که در دانشگاه شیراز دست به ایجاد بلوا و آشوب زده‌اند. دانشجویان این دانشگاه ماه‌هاست که برای رسیدگی به خواسته‌هایشان تلاش می‌کنند. اعتراض دانشجویان، به گفته فعالان دانشجویی این دانشگاه مسالمت آمیز بوده و نمی‌تواند بهانه‌ای برای احضاریه باشد. اعتراض در دانشگاه شیراز به سختگیری‌ها و محدودیت‌هایی است که ریاست دانشگاه به دانشجویان تحمیل کرده است؛ از جمله نصب دوربین در محوطه دانشگاه. کمیته انضباطی سی نفر از دانشجویان را برای ترم‌های متوالی از تحصیل محروم کرده است. دانشجویان دانشگاه شیراز تا هفته آینده به مسئولان برای پس گرفتن احضاریه‌ها مهلت داده‌اند. آنها گفته‌اند که اگر به خواستشان بی‌توجهی شود، آنها نیز به طور گسترده‌تری به اعتراض خود ادامه خواهند داد.
بهرام فیاضی از فعالان دانشجویی شیراز می‌گوید:
"متاسفانه در رابطه با بحث دانشگاه شیراز پارسال، یعنی حدود شش ماه بعد از مدیریت جدید دانشگاه که آقای دکتر صادقی باشند، اعتراضات دانشجویی بالاخره شکل گرفت در رابطه با برخورد ایشان با تشکل‌های دانشجویی، تشکل‌های مستقل، کانون‌های فرهنگی و هنری و کلا رویکردی که ایشان در رابطه با برخورد با دانشگاه‌ها داشتند. منتها نوع برخورد و نوع نگاه رییس دانشگاه شیراز و در کل اگر بخواهیم بگوییم، کلا مجموعه نظارت علوم شاید، متاسفانه نگاه امنیتی است. یعنی با هر مسئله‌ای و هر نقد و انتقادی که صورت می‌گیرد، به جای اینکه پاسخگویی شفاف و مشخصی داشته باشند برای دانشجوها و مطالبات دانشجویان را حداقل بشنوند و بتوانند ترتیب اثری به آنها بدهند، متاسفانه همه‌ی این مسایل را منحرف می‌کنند و درواقع با نسبت دادن این مسایل به جریانات سیاسی یا جریاناتی که در واقع مخالف نظر ایشان هستند، متاسفانه در جهت سرکوب این مطالبات برمی‌آیند."
بهرام فیاضی می‌گوید تا زمانی که این روند ادامه پیدا بکند،مطالبات همچنان مطرح می‌ماند و اگر سرکوب هم صورت بگیرد، نهایتا کوتاه مدت جواب خواهد داد.
تحصن در دو دانشگاه
روز سه شنبه گذشته نیز دانشجویان دانشکده ادبیات دانشگاه علامه طباطبایی به وضعیت بد غذا اعتراض کردند. آنها دست به تحصن زدند و ظرف‌های غذا را در حیاط دانشکده چیدند. دانشجویان گفته‌اند که اگر به وضع غذای دانشکده رسیدگی نشود، دوباره تحصن خواهند کرد.
در همین روز دانشجویان دانشکده هنر دانشگاه فردوسی واحد نیشابور نیز دست به تحصن زدند و خواستار استعفای معاونت دانشکده شدند. اعتراض آنها به رفتار ناشایست معاونت با دانشجویان و اساتید است. دانشجویان برای نشان دادن اعتراض خود از نیشابور به مشهد رفتند و در مقابل درب اصلی دانشگاه فردوسی تحصن کردند. آنها گفته‌اند که تا گرفتن پاسخ به خواسته‌هایشان به تحصن ادامه خواهند داد. سایر دانشجویان دانشگاه فردوسی با بردن پتو و لوازم دیگر از آنها حمایت کرده‌اند.
دانشجو و زندان
سازمان دیده‌بان حقوق بشر دیروز (۲۲ فروردین) اعلام کرد که چهار دانشجوی بازداشت شده، بهروز کریمی زاده، پیمان پیران، علی کانتوری و مجید پورمجید، که از فعالان سازمان دانشجویان آزادی‌خواه وبرابری‌طلب هستند، مورد شکنجه قرار گرفته‌اند. چهل نفر از فعالان این سازمان حدود چهار ماه پیش دستگیر شدند که بقیه بجز این چهار نفر آزاد شده‌اند.
احسان منصوری، احمد قصابان و مجید توکلی، از اردیبهشت ماه سال گذشته یعنی نزدیک به یک سال است، در بلاتکلیفی در زندان بسر می‌برند.
علی نکونسبتی، یکی دیگر از فعالان دانشجویی معتقد است که هرچه دولت با مشکلات بیشتری مواجه می‌شود درعرصه‌های سیاسی، فرهنگی و پرونده‌ی هسته‌ای وسیاست خارجی، فشار بر منتقدان را افزایش می‌دهد:
«این مسئله در مورد برخوردهای صورت گرفته با آقای قابل، باقی، فعالین کارگری و فعالین جنبش زنان که در روزهای گذشته چند نفرشان دستگیر و یا به دادگاه انقلاب احضار شده‌اند، کاملا مشخص است. در مورد دانشگاه‌ها هم در همان مجموعه باید نگاه کرد و فشار بر روی دانشگاه‌ها را هم افزایش داده‌اند.»
نکو نسبتی می‌گوید که دانشجویان سعی می‌کنند در برابر این فشارها مقاومت کنند. ضمن این که این فشارها از سوی نهادهای بیرون دانشگاه هم حمایت می‌شود. وی می‌افزاید:
«در روزهای اخیر تعداد زیادی از دانشجوها به دادگاه احضار شدند و یا مراحل بازجویی‌و بازپرسی‌شان باید به اتمام برسد تا دادگاه تشکیل بشود، یا حکم برای آنها صادر شده که نمونه‌ی بارزش آقای آرمان صداقتی هست که به دوسال حبس محکوم شده‌اند. ولی جالب است که این حکم ظرف مدت نیم‌ساعت برای ایشان صادر شده است.»
به گفته‌ی نکونسبتی، حکم از قبل آماده بوده و فقط به اطلاع آرمان صداقتی رسیده است و دفاعیات و کل مراسم دادگاه یک تشریفات بیشتر نبوده است. وی تاکید می‌کند:
«ما با یک اقلیت تمامیت‌خواهی در کشور مواجه هستیم که تا آنجایی که ممکن است، باید در برابر اینها مقاومت کنیم. هر قدمی که ما عقب بگذاریم، آنها بیشتر جلو خواهند آمد. و امروز اگر فعالین دانشجویی را هدف گرفته‌اند، بعد از حذف این گروه به سوی اساتید و مسایل دیگری می‌روند. و ما شاهد آن هستیم که در دانشگاه‌هایی که توانستند از این سد رد بشوند، به پوشش دانشجویان گیر داده‌اند و وضعیت امکانات دفاعی به شدت کاهش پیدا کرده است. به هرحال راه دیگری بجز مقاومت وجود ندارد. ما تنها امیدوار هستیم سایر گروه‌های اجتماعی هم به این رویکرد روی بیاورند و از حالت بی‌تفاوتی خارج بشوند.»