دانش آموزان آلمانى و آماده شدنشان براى امتحان نهايى دبيرستان

در آلمان نيز آماده شدن جهت شركت در امتحان آخر دبيرستان يعنى Abitur براى بسيارى از دانش آموزان زحمت زيادى همراه دارد و آنان را از شركت در بسيارى از برنامه هاى غير درسى باز ميدارد. حال ببينيم كه چگونه دانش آموزان آلمانى خود را براى اين امتحان آماده مى كنند. سعى مى كنيم از طريق تجربه شخصى خود دانش آموزان تلاشهايى را كه ايشان در طى اين مدّت مى كنند نشان دهيم.

در كلاس دوازدهم هر دانش آموزى مطابق علائق خود چهار رشته درسى را براى امتحان Abitur انتخاب مى كند. مطالبى كه دانش آموزان در امتحان نهايى بايد امتحان بدهند شامل مطالب درسى كلاس هاى دوازدهم و سيزدهم است. به همين خاطر بسيارى از دانش آموزان تنها با ياد گيرى عميق و آمادگى اصولى مى توانند از پس اين امتحان بر آيند.

ماتياس كه بيست ساله است و سال پيش دبيرستان را تمام كرده در اين باره مى گويد: »امتحان ها مشكل هستند ، اما در مقابل من معتقدم كه وقتى آدم خود را بطور اساسى آماده كند و تصور روشنى از موضوع داشته باشد مى تواند از پس اين امتحان ها بر آيد.«

برخى از دانش آموزان از ماه ها قبل با يادگيرى مطالب خود را براى شركت در اين امتحان آماده مى كنند. با وجود اين فشرده ترين مرحله آمادگى اندكى قبل از برگزارى امتحان نهايى آ غاز مى شود.

آيدا كه هفده ساله است و امسال Abitur خود را گرفته است مى گويد: »براى من مدت زمان آماده شدن براى امتحانات بسيار فشرده بود. براى اين كه من تازه در آخرين هفته هاى قبل از امتحان خود را روى ياد گيرى مطالب درسى متمركز كرده و براى همين وقت بيشترى را صرف ياد گيرى كردم. به ويژه در آخرين روز ها روزانه بين ۳ تا ۴ ساعت و آخر هفته ها بيشتر از ۴ ساعت صرف درس خواندن مى كردم.«

با وجود اين دانش آموزان در آماده سازى خود براى شركت در امتحان تنها به حال خود رها نمى شوند. اغلب معلمان از خود همكارى نشان مى دهند و دانش آموزان را با پاسخ دادن به پرسش هايشان يارى مى نمايند. از طريق ياد گيرى مشترك و بررسى عميق موضوعات احتمالى امتحان، دانش آموزان به طور موثرى تلاش مى كنند به هدف خود در امتحان نهايى برسند.

ماتياس در پاسخ به اين پرسش كه تا چه حد از حمايت معلمانش برخوردار بوده است، مى گويد: »من سعادت آنرا كه از حمايت زياد معلمان برخوردار باشم نداشتم ، اما در برخى از كلاس ها ، ساعتهاى مخصوصى بودند كه در آن برخى موضوعها تكرار و تمرين مى شدند بطورى كه دانش آموزان با احساس اطمينان و آمادگى خوب مى توانستند به جلسه امتحان بروند.«

آيدا در همين مورد مى گويد: »ما اجازه داشتيم هر سوالى كه مربوط به امتحانات مى شد از معلمها ى خود بكنيم، مى توانستيم به خانه آنها تلفن كنيم، حتى روزهاى تعطيل يكشنبه! معلم هاى ما هميشه در كنار ما بودند و از ما حمايت مى كردند.«

در آلمان دانش آموزانى كه ميانگين نمره ديپلم آنها نسبتا بالاست از شانس بيشترى براى تحصيل در رشته مورد علاقه خود بر خوردارند. بالا بودن ميانگين ديپلم به خصوص براى گرفتن پذيرش در رشته هاى پرطرفدارى مانند پزشكى، حقوق و اقتصاد صنعتى نقش مهمى بازى مى كند. و اين بدان خاطر است كه تعداد متقاضيان ورود به اين رشته ها هرساله بسيار بيشتر از ظرفيت اين دانشكده ها است. براى دانشگاه ها ميانگين نمره ديپلم شاخص مهمى براى گزينش دانشجو يان است. از طرف ديگر دانش آموزان به خاطر بدست آوردن نمره بالاتر با يادگيرى بيشتر تحت فشار هستند.

آيدا كه تصميم دارد در آينده در رشته پزشكى تحصيل كند، در اين باره مى گويد: »وقتى در مرحله يادگيرى فكر مى كردم كه بايد معدل بالايى بدست بياورم دچار اضطراب مى شدم. گاهى از شدت اضطراب از پا در مى آمدم. از طرف ديگر اما انگيزه ام هم براى ياد گيرى بيشتر مى شد.«

ماتياس در باره اهميت معدل ديپلم چنين مى گويد: »معدل ديپلم هميشه براى من مثل مدرك قاب شده اى بود كه بعد ها در زندگى كارى مى توانست به ديگران نشان بدهد كه دارنده آن در طى دوران تحصيل چقدر ياد گرفته و چه شاگرد خوبى بوده است.«

مى توانيم بگوييم كه شدت آماده كردن خود در مرحله يادگيرى و درس خواندن از شاگرد به شاگرد فرق دارد و بسته به اين است كه شاگرد ها در امتحان نهايى به چه هدفى مى خواهند برسند.