درگيريِ شيعيان طرفدار مقتدا صدر و نيروهاى موتلف در عراق

حال ديگر آمريكائيان مستقر در عراق مخالفان خود را مقابل خود مى بينند و ديگر نمى توان گفت كه اين مخالفان هواداران ضدانقلابى صدام و يا تروريست هايى هستند كه از اردن براى اقدامات خرابكارانه وارد عراق شده اند. مقتدا صدر و طرفدارانش، يعنى يكى از جبهه هاى مخالف آنها در خود عراق است و در مقابل آنها صف آرايى مى كند. اگرچه مقتدا صدر، رهبر همه شيعيان عراق نيست، بايد نگران بود كه در صورت دستگيرى او شدت برخوردها وسيع تر شود. مطلعان امور عراق بر آنند كه تنها راه تحقق آرامش در عراق بازسازى هر چه سريع تر كشور است تا مردم عراق آينده اى روشن را در پيش روى خود ببينند، آينده اى كه بتوان براى تحقق اش فعاليت كرد و به آن رسيد.

دو كشته ، ۲۰ كشته و يا ۴۰ كشته . آمار دقيقى در دست نيست. يك سال است كه آمارهاى رسيده از عراق در مورد درگيرى هاى خونين اين كشور دقيق نيستند، قربانيان در عراق بسيارند و فقط در اين مورد اطلاعى در دست نيست كه دقيقا چه كسي، در كجا و چگونه به قتل رسيده است. سوءقصدهاى انتحاري، انفجارهاى مهيب، مردم را در اين كشور به خاك و خون مى كشند. اهداف اين اقدامات خشونت آميز بسيار متنوع اند: سفارت خانه ها، مقر سازمان ملل متحد، پاسگاه هاى پليس، خودروها، پايگاه هاى نظامى و مراكز مختلف ديگر. مدت هاست كه جنگ در عراق درگرفته و خبرى از صلح نيست. جنگى عليه اشغالگران. جنگى عليه اشغال شدگان.

هفته گذشته ابعاد اين جنگ وسيع تر شد. چهار آمريكايى در منطقه سنى نشينِ فلوجه به قتل رسيدند و اجساد تكه تكه شده آنها ساعت هاى طولانى به شنيع ترين وجهى مورد سوءاستفاده تظاهركنندگان قرار گرفتند و تصاوير اين اقدامات به سراسر دنيا ارسال شد. و اين در حالى ست كه گروهى از شيعيان رسما خود را مقابل نيروهاى ائتلافى اشغالگر در عراق قرار داده است. مقتدا صدر، رهبر گروهى از شيعيان عراق ، پس از آن كه يكى از نزديكانش از طرف نيروهاى ائتلافى دستگير شد، طى سخنانى از هواداران خود خواست تا به مخالفت عليه نيروهاى اشغالگر دست بزنند. او گفت كه تظاهرات ديگر به هيچ نتيجه اى نمى رسد. مقتدا صدر ارتش مهدى را از شبه نظاميان تشكيل داده و آمادگى خود را براى مقابله با نيروهاى اشغالگر اعلام كرده است.

آنچه مهم است اين است كه چرا اين اقدامات خونين همه روزه از عراق به گوش مى رسند. بسيارى اميدوار بودند كه با سرنگونى صدام ، آرامش در كشور برقرار شود.اما بايد گفت كه يكى از مهم ترين اقداماتى كه نيروهاى ائتلافى پس از سرنگونى ديكتاتور عراق تا كنون هنوز موفق به برقرارى آن نشده اند، تامين امنيت است. در اين كشور امنيت براى هيچ كس وجود ندارد. دلايل عدم امنيت بسيار است. ميزان بيكارى در عراق بيش از پنجاه درصد است. برق فقط براى ۱۲ ساعت در شبانه روز تامين مى شود و فقط كسانى مى توانند در دوازده ساعت بقيه، از روشنايى استفاده كنند، كه ژنراتور داشته باشند و تهيه ژنراتور هم فقط براى ثروتمندان امكان پذير است و فقرا هيچ امكانى براى تهيه آن ندارند. اين نمونه، براى تهيه آب و ديگر امكانات موجود در كشور نيز صادق است.

در چنين شرايطى نارضايتى همه روزه افزايش مى يابد. نارضايتى اى كه مى تواند با خشونت گرايى توام شود و خطرناك گردد. و تنها چاره براى مقابله با اين وضع، بازسازى عراق است و دادن امكانات به مردم اين كشور تا زندگى نوينى را آغاز كنند.