دشواری‌های استقلال کوروو
۱۳۸۶ اسفند ۲, پنجشنبه
سرانجام چرخش تاریخی مهمی که اروپا از مدتها پیش در انتظار آن بود، روز یکشنبه گذشته فرا رسید و دولت ایالتی کوزوو به طور یکجانبه استقلال خود را از کشور صربستان اعلام کرد. آلبانی تبارهای کوزوو این رویداد را به عنوان تحولی سرنوشت ساز جشن گرفتند و پاره ای از کشورهای اروپایی استقلال کوزوو را به رسمیت شناختند. اینک در برابر بالکان راهی تازه باز شده که با نگرانی هایی همراه است: به شکل رسمی و ظاهری به خفقان ملتی ستمدیده پایان داده شده، اما آیا این ملت کوچک می تواند در این جهان پرآشوب از گزند همسایه نیرومند خود در امان بماند؟ تحولات تازه بالکان در مطبوعات روز پنجشنبه، ۲۲ فوریه، اروپا بازتاب گسترده‌ای داشت:
روزنامه آلمانی "تاگزتسایتونگ" درباره اعلام استقلال کوزووو نوشته است:
”این واقعیت که شش کشور از ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا از به رسمیت شناختن دولت تازه کوزوو خودداری کرده اند، می تواند به عنوان ضعفی در سیاست خارجی این کشورها تلقی شود. از سوی دیگر اعضای اتحادیه اروپا به طور یکپارچه اعزام نماینده ای رسمی را به کشور نوبنیاد تصویب کرده اند و این نشان می دهد که همه کشورهای اروپا نسبت به صلح و ثبات در منطقه بالکان احساس مسئولیت می کنند. هنوز روشن نیست که یک کوزووی مستقل در قبال این رویکرد چه واکنشی نشان می دهد. از این رو می توان گفت که دولتمردان اتحادیه اروپا تصمیمی سنجیده گرفتند وقتی به رسمیت شناختن کوزوو را به یکایک کشورهای عضو واگذار کردند.“
روزنامه فرانسوی "لاووا دو نورد" درباره آینده کوزوو چنین نوشته است:
”روز یکشنبه در پریشتینا با شور و شعف دولتی تازه اعلام شد. اما آیا در این آخرین کشور دنیا واقعا حکومتی تازه پدید آمده است؟ هنوز زمان زیادی باقی مانده تا جامعه بین المللی در این بخش از کره زمین شاهد ملتی استوار و مستقل باشد. تصادفی نیست که مفهوم بالکانی شدن در تمام فرهنگ ها به عنوان فروپاشی یک سامانه حکومتی تعریف شده است. برای پیش گیری از مشکلات آینده باید همواره تاریخ گذشته را پیش چشم داشته باشیم و بدانیم که منطقه بالکان از نظر قومی، سیاسی، فرهنگی و مذهبی بشکه باروتی است که هر لحظه آماده انفجار است و بهای آن را سراسر جهان می پردازد.“
نشریه آلمانی اشپیگل در سایت اینترنتی خود به اهمیت اعلام استقلال کوزوو و پیامدهای احتمالی آن برای سراسر جهان نظر انداخته است. این رسانه با اشاره با کشمکش های قومی که از خاورمیانه تا غرب اروپا جریان دارد، می نویسد:
”دولت مرکزی اسپانیا از این موضوع نگران است که جدایی طلبان باسک، اعلام استقلال کوزوو را به عنوان الگویی برای منطقه خود در نظر بگیرند. به همین جهت اسپانیا یکی از اولین کشورهایی بود که اعلام کرد حاضر نیست استقلال کوزوو را به رسمیت بشناسد. تشکیلات مسلح اتا که به گفته خود برای رهایی از "زیر یوغ اشغالگران اسپانیایی" مبارزه می کند، از مدتها پیش به سرنوشت کوزوو چشم دوخته بود و همچنان امیدوار است که این تحول زمینه را برای جدایی باسک از اسپانیا فراهم کند.“
روزنامه اتریشی "دراستاندارد" در شماره امروز خود درباره استقلال کوزوو چنین نوشته است:
”صربستان با پیروی از سیاستی خشن، مردم آلبانی را نگران ساخت، از مطبوعات تا روشنفکران و نویسندگان و دانشجویان به وحشت افتادند. در برهه ای از زمان که اقلیت آلبانی تبار گمان می کرد در درون مرزهای یوگسلاوی به موقعیتی برابرحقوق دست یافته است، صربستان با سیاستی اختناق آمیز، این امید را نابود کرد. هنگامی که تشکیلات خودمختاری آلبانی تبارها برچیده شد آنها دریافتند که از نظر ناسیونالیست های صرب چیزی جز ملتی زیردست نیستند. کوزوو که اینک با حمایت بین المللی دولت مستقل خود را تشکیل داده، باید بتواند جایگاه خود را در اروپای متحد به عنوان ملتی ستمدیده و تحت تعقیب به دست آورد.“
روزنامه مجاری نپژابادساگ چاپ بوداپست درباره تحولات اخیر در بالکان نوشته است:
”اقامتگاه آلبانی تبارهای صربستان از نظر اقتصادی بسیار ناتوان است و قادر به اداره خود نیست. چنین منطقه ضعیفی چرا باید ثبات و امنیت اروپا را به خطر اندازد و اصولا چه ارتباطی به ما مجارها دارد؟ ما باید نگران مجارهایی باشیم که با هر تنشی در صربستان به وحشت و نگرانی فرو می روند. کوزوو باید به جای اعلام استقلال به نوعی خودمختاری غیرسیاسی مانند تایوان دست می یافت تا از کشمکش های بی سود و جهت جلوگیری شود.“
روزنامه آلمانی درسدنر ناخریشتن درباره تصمیم آلمان مبنی بر به رسمیت شناختن کوزوو چنین نظر داده است:
”جای شگفتی نیست که آلمان یکی از اولین کشورهایی بود که استقلال کوزوو را به رسمیت شناخت. دولت آلمان از آغاز از تدابیر سازمان ملل متحد که تحت شرایطی به استقلال این سرزمین روی خوش نشان می داد، پشتیبانی می کرد. اما می بینیم که شور و نشاط اولیه اینک با فضایی مسموم روبرو شده و در پاسگاه های مرزی میان صربستان و کوزوو تنش هایی پدید آمده است. جابه جایی های قومی دولت تازه را با دشواری های قطعی روبرو می کند. دولت تازه کوزوو تا سال های سال همچنان به حمایت اتحادیه اروپا و نیروهای پیمان ناتو وابسته خواهد ماند.“