دليل قطع ارتباط اينترنتى جنوب شرق آسيا
۱۳۸۵ دی ۲۴, یکشنبه
دو هفته پيش قبل از آغاز سال نو ميلادى دريالرزه شديدى جنوب شرق آسيا را لرزاند. هر چند كه اين دريالرزه تلفات جانى زيادى نداشت اما زندگى ميليونها نفر را در منطقه جنوب شرق آسيا مختل كرد. تمامى ارتباطات اينترنتى كشورهاى چين، كره جنوبى، سنگاپور، هنگ كنگ، ويتنام و تايوان قطع شد. دريالرزه خسارت سنگينى به كابلهاى نورى كه از مسير دريايى در اين منطقه عبور مى‌كنند وارد آورد. تعمير اين كابلها دست كم يك ماه طول خواهد كشيد. تا آن زمان ارتباطات اينترنتى يا قطع است يا تنها تعداد محدودى از سايتها باز مى‌شوند. مشكل قطع ارتباط بازار تجارت اينترنتى اين منطقه را فلج كرده است.
كابلهاى آسيب ديده كه از مسير دريايى جنوب شرق آسيا را به شبكه جهانى متصل مى‌كنند از دسته‌هاى قطور فيبرهايى تشكيل شده‌اند كه اطلاعات را با سرعت بسيار بالا انتقال مى‌دهند، سرعتى معادل ششصدوچهل گيگا بايت در ثانيه. ششصدوچهل گيگا بايت اطلاعات، معادل اطلاعاتى است كه روى كاغذ آوردنشان هشتادهزار كتاب مى‌شود.
درباره اينكه چرا براى ارسال اطلاعات از اين كابل استفاده مى‌شود پروفسور يوهانس ريباخ مى‌گويد: ”اينجا تركيبى از طول موجهاى مختلف داريم كه در واقع ليزرهاى متفاوتى هستند كه طول موج هر كدام با ديگرى كمى فرق مى‌كند. اينها در يك زمان درون يك كابل شيشه‌اى جمع مى‌شوند و در انتهاى كابل دوباره از هم جدا مى‌شوند. در انتها چيزى شبيه منشورى كه رنگها را از هم مجزا مى‌كند قرار مى‌گيرد كه اين طول موجها را از هم تفكيك مى‌كند.“
هر كدام از فيبرهاى تشكيل دهنده كابل كه ضخامتشان از يك تار مو هم كمتر است بخشى از اطلاعات را منتقل مى‌كند. البته تصوير يا ارتباط تلفنى مستقيم از طريق كابل منتقل نمى‌شود. اطلاعات ابتدا تبديل به داده‌هاى ديجيتالى يعنى تبديل به صفر ويك شده، سپس ارسال مى‌شوند. از راه كابلهاى زيردريايى تا ششصدوچهل ميليارد صفر و يك در هر ثانيه به آسياى شرقى مى‌رسد. كابلها در عمق هزارمتر و يا گاه بيشتر از زير دريا عبور مى‌كنند. در اين عمق بايد از يك سو فشار حجم آبى كه روى كابل است و از سوى ديگر شورى آب را كه به سرعت كابل را از بين مى‌برد را در نظر گرفت. به همين جهت كابلها درون پوشش فولادى ضخيمى پيچيده شدند كه حتى در صورت برخورد لنگر كشتى هم مقاوم است. اگر اين پوشش فولادى آسيب ببيند، كابل بايد به سرعت تعمير شود. مارك ساوسن سخنگوى شركت تلكوم مى‌گويد:” ابتدا بايد محل آسيب‌ديدگى مشخص شود. اينكه كجا پاره شده، محل خرابى كجاست. مثلأ، مركز بررسى اختلالات در آلمان كابل را بررسى مى‌كند بعد مى‌شود دقيقأ گفت خرابى كجاى كابل است. سپس كشتى مخصوصى كه در اصل كشتى تعمير كابل است كه به منطقه فرستاده مى‌شود و خرابى را برطرف مى‌كند. بخش آسيب ديده جدا مى‌شود و به جاى آن يك بخش تازه اضافه مى‌شود.“
تا زمانى كه كابلها تعمير شوند، ارتباطات اينترنتى و تلفنى از طريق مسيرهاى ماهواره برقرار مى‌شوند. سرعت پايين اينترنت در اين بخش از قاره آسيا شركتهاى تجارى را كه با اينترنت كار مى‌كنند دچار مشكل كرده است.
اندرو وو كه دفتر اصلى كارش در سنگاپور است مى‌گويد: ”من متخصص بازريابى اينترنتى هستم، از نظر كارى همه چيزم به اينترنت وابسته است. براى باز شدن هر سايت بين ده تا بيست ثانيه معطل مى‌شوم، بدتر از همه اينجاست كه وب‌سايت خودم باز نمى‌شود. نميتوانم ببينم اوضاع كارم چطور است. هر يك مشترى كه نتواند سايت مرا باز كند چون راحت دان‌لود نمى‌شود، من يك معامله را از دست مى‌دهم و متوجه هم نمى‌شوم!”
تا زمانى كه كابلها به طور كامل تعمير نشوند اوضاع به هيمن صورت باقى مى‌ماند. براى تبادل اطلاعات با اين منطقه، گزينه‌اى بهتر از كابلهاى دريايى وجود ندارد. مايك ساوسن مى‌گويد:”اگر ماهواره را به عنوان گزينه بعدى در نظر بگيريم مى‌بينيم كه ماهواره‌ها باندهاى عرضى ندارند يعنى نمى‌شود اطلاعات زيادى را در هم پيچيد و ارسال كرد در حاليكه با كابلهاى زير دريايى اين امكان وجود دارد. ارتباط زمينى هم گران تمام مى‌شود چون در مسير زمينى بايد از كشورهاى زيادى عبور كرد. گزينه‌هاى غير از كابلهاى نورى كه از مسير زير دريا عبور مى‌كنند، گرانتر تمام مى‌شوند و ظرفيت ارسال اين حجم از اطلاعات را هم ندارند.“
براى تعمير بخش‌هاى آسيب ديده، در حال حاضر پنج كشتى در منطقه فعالند. هر كشتى روزانه حدود پنجاه هزار دلار هزينه برمى‌دارد. تعمير كامل بخش آسيب ديده كابلهاى جنوب شرق آسيا چند صد ميليارد دلار هزينه خواهد داشت. هزينه‌اى كه شركتهاى محلى و بين‌المللى ارتباطات بايد بپردازند.