دهمين سالگرد درگذشت استاد اصغر بهارى

مصاحبه گر: شهرام میریان

دويچه وله: استاد با توجه به اینکه همه ی ایرانی ها با نام شما آشنا هستند، اگر ممکن است مختصری از شرح احوال خودتان بیان کنید؟

استاد بهاری: من در خانواده ی اساتید موسیقی که پدر مادر من میرعلی خان بهاری بود، تعلیم موسیقی گرفتم در سن دهسالگی. در سن پانزده سالگی قسمت ساز ملی خودمان را تا حدی که بتوانم در ارکستر کار کنم فراگرفته بودم و به قسمت کمانچه تا آن حد وارد بودم. در یکی از ارکسترهای تهران بنام «ابراهیم خان منصوری» توی ارکستر با همدیگر همکاری می کردیم و در جشنهای دولتی شرکت می کردیم.

دويچه وله: استاد، می خواستم بدانم مشوق شما در راه هنر چه کسی بود؟

استاد بهاری: مشوق من اساتید اهل موسیقی بودند. پدربزرگ من که خوب، البته، او دیگر جزو لازمه ی زندگی اش بود که به من توجه داشته باشد. ولیکن اشخاصی مثل آقای شهنازی، آقای روح الله خالقی و آقای نورعلی خان برومند، اینها مشوق من بودند که این ساز را به تایید آنها من تعقیب کنم. این ساز را به مرتبه و حدی برسانم. چون کمانچه سالهای سال بود که نواخته نمی شد. چون من دوباره در رادیو نوازندگی کمانچه را شروع کردم این جلوه ی خاصی پیدا کرد. آنها هم دوست داشتند که این ساز سالهای سال بود که خیلی نوازندگی اش کم بود، دومرتبه این ساز در موسیقی ایرانی برگردد.

دويچه وله: شما فرمودید که تا ۱۵ سالگی کمانچه می نواختید.

استاد بهاری: بله، البته تا ۲۲ سالگی همین کمانچه را در ارکسترها می زدم، بعد برای اینکه آن موقعیت جوری بود که ویلون زیاد رواج داشت ویلون هم دست گرفتم. تقریبا تا ۳۲ نوازنده ی ویلون بودم. تقریبا ۲۰ تا ۲۲ یا ۲۳ سال.

دويچه وله: سوال من از شما این است که بفرمایید از چه زمانی احساس کردید که دیگر به استاد احتیاج ندارید؟

استاد بهاری: به استاد که همیشه احتیاج داشتم و حالا هم احتیاج دارم. ولیکن طوری بود که اساتیدی که آنزمان هرکدام به نوبت کار خودشان در درجه ی اول راغب بودند، آنها با من همکاری می کردند و دیگر احتیاجی به تعلیم گرفتن آنزمان نبود. آنموقع با آقایان همکاری می کردیم در ارکسترها، در مسافرتها، در بیشتر جشنهایی که دولتی بودند. تا زمانیکه رادیو و تلویزیون بود من سر کار این قسمت موسیقی محکم بودم. البته، تا موقعی که کم شد و ما هم مثل سایر آقایان کارمان کم شد.

دويچه وله: استاد بفرمایید تا بحال چه آثاری خلق کرده اید و کدامیک از آنها را شما بیشتر می پسندید و مایلید که همیشه آن را بنوازید؟

استاد بهاری: من آثارم که تصنیف سازی نبوده. برای اینکه آن زودگذر است. من بیشتر پایه ی موسیقی ای که از پیش درآمدها باشد و قطعاتی باشد که برای قسمت موسیقی می ماند، من از آنها کار کرده ام. برای هر دستگاهی یکی دوتا پیش درآمد ساخته ام. پیش درآمد و قطعاتی راجع به موسیقی.