دومین کنفرانس بازسازی عراق در استکهلم
۱۳۸۷ خرداد ۹, پنجشنبه
نمایندگان بیش از ۸۰ کشور جهان در اجلاس یک روز‌ه‌ی استهکلم شرکت داشتند و وظیفه‌ی آن، بررسی چگونگی پیشرفت برنامه‌ای بود که سال گذشته در نشست مشابهی در شرم‌الشیخ مصر به تصویب رسید.
برنامه‌ی مصوب اجلاس شرم‌الشیخ "پيمان برای عراق" نام داشت و هدف آن برقراری صلح و ثبات، بازسازی اقتصادی و استقرار دموکراسی در یک عراق یکپارچه، در یک دوره‌ی زمانی پنج ساله بود. در نشست شرم‌الشیخ نمایندگان بیش از ۶۰ کشور جهان متعهد شدند که برای تحقق این برنامه به دولت عراق کمک کنند.
بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، کاندولیزا رایس، وزیر خارجه‌ی ایالات متحده‌ی آمریکا، منوچهر متکی، وزیر خارجه‌ی جمهوری اسلامی ایران از جمله شرکت‌کنندگان نشست استکهلم بود. با این‌حال شرکت‌کنندگان در اجلاس انتظارات زیادی از آن نداشتند.
"کارل بیلد"، وزیر امور خارجه‌ی سوئد و میزبان اجلاس در سخنان خود به هنگام گشایش کنفرانس گفت، بازسازی عراق زمان خواهد برد. این کار سخت‌تر از آن است که ابتدا تصور می‌شد.
کشورهای اروپایی که در جریان جنگ عراق دچار تشتت مواضع بودند، برای نخستین‌بار با مواضع یکسان در برابر مسائل عراق در کنفرانس استکهلم شرکت کرده بودند. وزیر خارجه سوئد این امر را مثبت ارزیابی کرد.
وزیر خارجه‌ی سوئد درباره کمک‌های مالی مورد انتظار عراق گفت، مسئله‌ی عراق پول نیست. دولت عراق بیش از آنکه بتواند خرج کند، پول دارد.
در کنفرانس استکهلم در کنار بازسازی عراق، برقراری ثبات در آن کشور، رعایت حقوق بشر و وضعیت بیش از ۴ میلیون آواره و پناهجوی عراقی در کشورهای همسایه مورد توجه شرکت‌کنندگان بود. دولت سوئد که حمله‌ی سال ۲۰۰۳ آمریکا و متحدانش به عراق را به عنوان اقدامی مغایر با حقوق بین‌الملل محکوم کرده بود، از کشورهای عضو اتحادیه اروپا خواست برای پذیرش مهاجران عراقی بیش از گذشته از خود آمادگی نشان دهند. کشور سوئد هم‌اکنون بیش از یکصد هزار مهاجر عراقی را در خود جای داده است. این تعداد بیش از مجموع مهاجران جنگ عراق در همه‌ی کشورهای اروپایی است.
در کنفرانس استکهلم در عین‌حال نگاه‌ها متوجه برخورد احتمالی میان کاندولیزا رایس و منوچهر متکی، وزیران خارجه‌ی دو کشوری بود که مناسبات خصمانه و تنش‌آلود با یکدیگر دارند. با این‌همه، برنامه‌ای برای ملاقات بین آنها وجود نداشت و احتمال تماس و گفت‌وگوی تصادفی نیز به خاطر انتخابات ریاست جمهوری پیش‌روی آمریکا، بسیار کم است.