ديدار بوش و شرودر

ن، نقطه مهمى در عادى كردن روابط دو كشور آمريكا و آلمان محسوب مى شود.

شايد آرامش گرهارد شرودر صدراعظم آلمان و جرج دبليو بوش رئيس جمهور آمريكا در ديدار كوتاه آنان در كاخ سفيد به اين دليل بود كه اين ديدار، يك نوع خداحافظى محسوب مى شد. بوش و شرودر بعد از ديدار ديروز خود يكبار ديگر در جمع ملاقات سران هشت كشور جهان در اسكاتلند با يكديگر ديدار خواهند كرد. سرنوشت ملاقات سياسى ديگرى ميان اين دو را راى دهندگان آلمانى تعيين خواهند كرد. انتخابات آينده آلمان در پاييز امسال انجام خواهد گرفت. حتى اگر ديدار سياسى ديگرى ميان اين دو انجام نگيرد، ملاقات سران دو كشور در روز دو شنبه نشان داد كه سه سال بعد از بروز بحران در رابطه ميان آمريكا و آلمان اكنون اين رابطه به شكل طبيعى خود باز مى گردد.

اگرچه اين دو سياستمدار، دو دوست محسوب نمى شوند. اينبار جرج بوش دوباره صدر اعظم آلمان را نه فقط با لقب صدراعظم، بلكه گرهارد خطاب كرد. هر دو آنها درباره مهمترين مسائل سياست جهانى به شكل باز و دوستانه با يكديگر گفتگو كردند، از مسئله خواست عضويت آلمان در شوراى امنيت سازمان ملل متحد تا رابطه با حكومت مذهبى ايران.

در ارتباط با تقاضاى بدست آوردن عضويت دائمى در شوراى امنيت سازمان ملل، آلمان نشان داد كه سياست مستقل خود را دنبال مى كند بدون اينكه منتظر جواب مثبت كاخ سفيد در اين باره باشد. شرودر مى داند كه آمريكا به دلايل مختلفى به اين خواست آلمان با ديد ترديد مى نگرد. اما در هر صورت مطرح شدن خواست آلمان و همينطور كشورهاى ديگرى از جمله ژاپن، هندوستان و برزيل در اين باره ادامه مى يابند و در اجلاس پاييز سازمان ملل متحد بطور رسمى مطرح خواهند شد.

درباره مسئله ايران هم آمريكا و هم آلمان، مانند ديگر كشورهاى اروپايى به زمان نياز دارند. حتى بعد از انتخاب احمدى نژاد شهردار تهران به مقام رياست جمهورى در ايران، مى بايد مذاكرات اتحاديه اروپا با اين كشور در ارتباط با سياست اتمى ايران ادامه يابند. زيرا راه حل نظامى براى اين مشكل در زمان حاضر از نظر آمريكا ممكن نيست. از طرف ديگر اتحاديه اروپا زمانى مى تواند در اين راه پيش رود كه واشنگتن موضع گيرى سخت خود را در مقابل ايران ادامه دهد. هماهنگى سياست اين دو در شرايط فعلى در مورد ايران ضرورى است.

در مورد مسئله افغانستان نيز آمريكا به حمايت آلمان نيازمند است. حكومت كرزاى در افغانستان بر پايه هاى لرزانى استوار است و در اين ميان آمريكا به كمك هاى ناتو براى قبول بخشى از مسئوليت سخت حفظ امنيت در افغانستان نيازمند است. در مورد عراق نيز آمريكا در آموزش نيروهاى نظامى عراق و كمك به پيشرفت روند دموكراسى در اين كشور به كمك آلمان نيازمند است. حتى اگر اين كمك به شيوه خاص اين كشور صورت گيرد.