1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

ديدار صدراعظم آلمان از روسيه

۱۳۸۵ اردیبهشت ۷, پنجشنبه

آنگلا مركل صدراعظم آلمان، در راس يك هيئت بلندپايه‌ى سياسى و اقتصادى در روسيه بسر مى‌برد. وى در نخستين روز ديدار خود از اين كشور، در شهر تومسك سيبري، با ولاديمير پوتين رييس جمهورى روسيه گفتگو كرد. موضوع گفتگوها عمدتا به اختلاف نظرهاى ميان دو كشور بر سر صدور نفت و گاز روسيه به آلمان اختصاص داشت.

https://p.dw.com/p/A5cI
عکس: AP

پوتين پيش از اين اظهار كرده بود كه روسيه خيال دارد گرانيگاه صادرات نفت و گاز خود را، از قاره‌ى اروپا به آسيا منتقل كند. اين اظهارات در محافل سياسى اروپا، ترديدها و نگرانى‌هايى ايجاد كرده بود. اما پوتين در ديدار خود با مركل، «صدور مطمئن» نفت و گاز به آلمان را تضمين كرد. دومين روز ديدار مركل از روسيه، به همايشى اقتصادى با شركت مقامات بلندپايه‌ى اقتصادى دو كشور و نيز به گفتگو بر سر مسايل بين‌المللى و از جمله برنامه‌ى اتمى ايران اختصاص دارد.

روزنامه‌ى آلمانى «نوردبايريشر كورير» (Nordbayerischer Kurier) چاپ بايرويت، در رابطه با سفر آنگلا مركل به روسيه مى‌نويسد: «آلمان يك‌ سوم نفت و ۳۵ درصد گاز خود را از روسيه وارد مى‌كند. اين ميزان، از جمله با توجه به خط لوله‌ى درياى بالتيك، رو به فزونى است. اين نگرانى افزايش مى‌يابد كه ابرقدرت كمونيستى سابق كه زمانى اروپا از نيروهاى جنگى آن بيم داشت، اينك در مقابل كشورهاى صنعتى گرسنه‌ى انرژى، به حربه‌ى مواد خام متوسل گردد. اما مطلوب پوتين نيز هست كه به عنوان آدمى غيرقابل اعتماد جلوه نكند. زيرا مناسبات روسيه با اروپا و آلمان خيابان يكطرفه نيست. مسكو نيز به كشورهاى غربى نياز دارد».

روزنامه‌ى آلمانى «وستفليشه ناخريشتن» (Westfälische Nachrichten) چاپ مونستر مى‌نويسد: «روسيه بازارى غول‌آسا، اما همچنان محدوده‌اى از نظر حقوقى نامطمئن و بطور فزاينده از نظر خودكامگى سياسى محاسبه‌ناپذير است. رييس كرملين دمكرات نيست و قطعا از ارزش‌هاى غربى همان اندازه فاصله دارد كه تومسك از برلين. صميميت ميان شرودر و پوتين، بر اين فاصله‌ى واقعا موجود سرپوش مى‌گذاشت. چنين چيزى با صدراعظم مركل ممكن نيست. البته اين امر ارتباطى با شخص او ندارد، بلكه به درك رشديافته‌ى روسيه از خود بازمى‌گردد. مسكو از نظر اقتصادى و سياسى، خود را بازيگرى جهانى معطوف به آسيا و آمريكا احساس مى‌كند. اما اروپا بيشتر بايد منتظر باشد تا به رديف نخست فراخوانده شود. همكارى خوب است، اما نه به هر قيمت. واقعيت تازه چنين است».