ديدار صدراعظم جديد آلمان از فرانسه
۱۳۸۴ آذر ۳, پنجشنبه
آغاز كار بخوبى انجام گرفت و صدراعظم جديد آلمان خانم آنگلا مركل و رئيس جمهور فرانسه ژاك شيراك در ديدار با يكديگر در پاريس سعى در ابراز صميميت قلبى فيمابين و رفع هرگونه شبهه و ترديد نسبت به وجود عزم راسخ طرفين براى همكارى و مشاركت با يكديگر در آينده نمودند. روابط فرانسه و آلمان هميشه معطوف به روابط رهبران دو كشور بوده و جنبه شخصى و خصوصى رابطه بين آنها نمودار مناسبات دو كشور بوده است. اين روابط در زمان كنراد آدناوئر و ژنرال دوگل وجود داشت يا آغاز شد و سپس در دولتهاى بعدى آلمان و فرانسه بين هلموت اشميت و ژيسكار دستن، و سپس بين هلموت كوهل و فرانسوا ميتران و بعد از آنهم بين گرهارد شرودر و ژاك شيراك ادامه يافت و بقوت خود باقى ماند.
ولى اين احساس صميميت قلبى بين آنگلا مركل و ژاك شيراك مانند دورهاى قبل بطور كامل صدق نمی‌كند و اين دو سنت معروف و تاريخى بين رهبران دو كشور در دوره‌هاى گذشته را حفظ نخواهند كرد، و اين امر علل مختلف دارد. در زمينه‌هاى مختلف سياسى، از روابط هر يك از دو كشور با آمريكا و روسيه گرفته، تا رفتار با كشورهاى كوچكتر و اعضاى جديد اتحاديه اروپا، تا موضوع عضويت تركيه در اين اتحاديه يا اصلاح وضع مالى و بودجه دولت و مسئله كلى‌تر آينده مدل دولت حافظ مصالح اجتماعى مردم، در همه اين زمينه‌ها شيراك و مركل نظرات متفاوتى دارند و راههاى مختلفی را دنبال می‌‌كنند.
در واقع آن زمانها گذشته كه در روابط آلمان و فرانسه كوچكترين ابهام يا عدم توافق مشاهده نمی‌شد، و رفاقت بين دو مرد و دو رهبر سياسى، يعنى شيراك و شرودر بحد برادرى می‌رسيد. حال بين خانم صدراعظم آلمان و رئيس جمهور فرانسه چنين مناسبتى بوجود نخواهد آمد كه مضاف بر تغاير فكرى و روشى آنها با يكديگر، علت ديگرى هم دارد و آن چشم انداز آتى نقش اين دو در كار سياست است. شيراك در جستجوى وارث سياسى خويش است و يكسال و نيم ديگر كار و فعاليت و مبارزه سياسى پنجاه ساله او در صف اول بطور قطعى به پايان می‌رسد. در حاليكه آنگلا مركل در ابتداى دوره حكومت خود قرار دارد كه به احتمال قوى دورهاى طولانى خواهد بود. بهر حال بنظر می‌رسد كه خانم مركل می‌خواهد سياست خارجى مورد نظر خود را از هم اكنون مشخص كند و باجرا بگذارد، ولى بزودى متوجه خواهد شد كه دايره عمل او چقدر محدود است زيرا شريك ائتلافى او يعنى حزب سوسيال دمكرات حاضر نخواهد شد تغيير مشى او را در اين زمينه بپذيرد.
مخصوصاً در روابط آلمان و فرانسه ساختارها و تركيباتى وجود دارد كه بدون وابستگى به افراد عمل می‌كند. آخرين فردى كه اين حقيقت را دريافت صدراعظم قبلى آلمان گرهارد شرودر بود كه در آغاز كار خود در اين سمت چندان تمايلى به فرانسه و شيراك نداشت و كشش او بيشتر بسوى انگلستان و تونى بلر بود. ولى بعداً چنان با شيراك صميمى شد كه بعضى‌ها به طنز آنها را دوقلوهاى سياسى می‌خواندند.
اگر سرنوشت اين باشد كه اين تغيير حالت در خانم مركل هم بوجود بيايد در ديدار ديروز وى با شيراك چيزى از آن ظاهر نشد. ولى رفتار او در اولين حضورش در صحنه سياسى موفقيت آميز بود و می‌توان گفت كه سنگ بناى روابط صميمانه بين دو كشور در همانجا گذاشته شد، تا كار بين خانم مركل و جانشين شيراك به چه صورت درآيد.