دیدار جلال طالبانی از ترکیه
۱۳۸۶ اسفند ۱۷, جمعه
جلال طالبانی قصد دارد با ترکیه راه مشترکی برای مبارزه با حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.کا.کا.) بیابد و در عین حال از تکروی این کشور در شمال عراق جلوگیری کند.
پس از آن که آمریکا از ترکیه صریحا خواست به عملیات نظامی خود در خاک عراق هر چه زودتر پایان دهد، این کشور ظرف ۲۴ ساعت ارتش خود را از شمال عراق خارج ساخت. پیش از آن ارتش ترکیه اعلام کرده بود که این هجوم نظامی می‌تواند مدت‌ها به درازا بکشد.
جرج دبلیو بوش رییس‌جمهوری آمریکا، بیشتر نگران مناسبات با کردهای دوست آمریکاست تا شریکش ترکیه در ناتو. از همین رو، ترمز خطر را کشید. برای ترکیه راه دیگری جز این باقی نماند که عملیات خود را در شمال عراق، موفقیت‌آمیز قلمداد کند و بگوید که با کشته‌شدن ۲۴۰ شورشی کرد و نابودی بسیاری از مواضع آنان در شمال عراق، این عملیات به هدف خود رسیده است. ولی گزارش‌های موفقیت ارتش ترکیه به همان اندازه غیرقابل بررسی بود که گزارش‌های اردوگاه پ.کا.کا. در شمال عراق. شورشیان کرد، خروج ترکیه از خاک عراق را جشن گرفتند.
دولت مرکزی عراق که نفوذ چندانی در مناطق خودمختار کردها در شمال این کشور ندارد، از نگرانی بیرون آمد. این دولت به خاطر خدشه‌دار شدن حق حاکمیت و تمامیت ارضی خود، به شدت زیر فشار قرار گرفته بود، ولی کاری جز محکوم کردن مداخله‌ی نظامی ترکیه نمی‌توانست صورت دهد.
از همین رو، بغداد پس از عقب‌نشینی ارتش ترکیه، نفس راحتی کشید. رییس‌جمهوری و دولت عراق، عقب‌نشینی ترکیه را ستایش کردند. هوشیار زیباری وزیر خارجه‌ی عراق آرزو کرد که هر دو کشور در آینده مشترکا علیه تروریست‌های پ.کا.کا. مبارزه کنند. ولی عراق دیگر نمی‌خواهد شاهد تکروی ترکیه باشد.
البته تضمینی برای این مساله وجود ندارد. تنها چند روز پس از خروج ترکیه از شمال عراق، ارتش ترکیه بار دیگر تهدید کرد که دست به عملیات تازه‌ای علیه پ.کا.کا خواهد زد. شورشیان کرد روز چهارشنبه (۵ مارس) گزارش دادند که ترکیه از طریق هوایی و با شلیک توپ، مواضع آن‌ها را در شمال عراق مورد حمله قرار داده است.
در چنین فضایی است که طالبانی از ترکیه دیدن می‌کند. خود وی نیز کرد است و به دعوت همتای ترک خود عبدالله گل به آنکارا سفر کرده است. ترکیه از عراق می‌خواهد که با نیروهای پ.کا.کا. شدیدتر مقابله کند. ولی این مساله برای عراق بسیار حساس است. اگر چه کردهای عراقی با شورشیان پ.کا.کا. همدردی ندارند، ولی آنان نسبت به اهداف ترکیه نیز حساس و بدبین هستند. شمار کردهای عراقی که حاضرند در صورت حمله‌ی دوباره‌ی ارتش ترکیه به خاکشان، علیه آن به نبرد برخیزند کم نیست. این مساله وقتی خطرناک‌تر می‌شود که ارتش منظم کردهای عراقی نیز وارد پیکارها شود.