راى منفى فرانسويان و هلنديان به قانون اساسى اروپا و نگاه مطبوعات به آن

پس از راى منفى مردم كشورهاى فرانسه و هلند به قانون اساسى اروپا، مطبوعات كشورهاى اروپائى نگاه ويژه اى به اين موضوع داشتند.

روزنامه ايتاليائى كوريره دلا سرا، چاپ ميلان در مطلبى تحت عنوان فروپاشى تابوها دراين باره مينويسد:«امروز ديگر همه قبول كردند كه اروپائيان از اين اروپا خوششان نمى آيد. اروپائيان از اين اتحاديه اى كه در سالهاى گذشته شكل گرفت و ايده تكوين اروپاى واحد كه توسط طبقات و دولتهاى حاكم ارائه شد هم خوششان نمىآيد. نتيجه نه فرانسويان و هلنديان اين بود كه آنها اين اسباب بازى را براى هميشه شكاندند و نه آنها نيز به فروپاشى يك تابو انجاميد. در اين فاز تاريخى كه تحت تاثير جهانى سازى و يازده سپتامبر است، شكست ايده اروپاى واحد ناشى از ناتوانى سوسيال دمكراتها و دمكرات مسيحى هاست. موضوع بر سر اين است كه فاز نوين تاريخى آغاز شده و دوران پس از جنگ و فرهنگ سياسى آن به پايان رسيده است».

روزنامه فرانسوى ليبراسيون چاپ پاريس نيز در باره نه مردم فرانسه و هلند به قانون اساسى اتحاديه اروپا مينويسد:«چگونه بايد كشتى اروپا كه به صخره قانون اساسى برخورد كرده، قبل از آنكه درهم بشكند و يا زنگ بزند، دوباره راه اندازى شود. اكنون دو گروه بر سر بدست گرفتن سكان كشتى با هم مناقشه دارند. از يك سو گروههائى با ايده هاى مركانتيليستى و ليبرالهاى افراطى و از سوى ديگر نئو ماركسيست ها و آنان كه بدنبال نوستالژى ايده حكومت هاى ملى هستند. اكنون بايد راه سومى را از ميان اين دو برگزيد كه راه بسيار تنگى است و گل رز هم بر آن گسترده نشده. چالش طلبى جهانى سازى رفرم هاى ساختارى و تطبيق ساختارها با شرايط نوين طلب ميكنند. اما متاسفانه هراس مان اكنون از اين است كه اروپائيان به دوران جنگ صد ساله اما در شكل مدرن آن دست يازند. جنگى كه در آن دو فراكسيون «آنگلو ساكسون» و «فرانكو– آلمانى» به مبارزه با يكديگر ميپردازند.

اما روزنامه انگليسى گاردين چاپ لندن كه داراى تمايلات چپ ميانه است، با اشاره به مخالفت نيروهاى چپ در كشورهاى فرانسه و هلند با قانون اساسى

اتحاديه اروپا در مقاله اى تحت عنوان «قربانى كردن اروپاى قدرتمند» در اين باره مينويسد:« اين مسخره است كه بسيارى از چپ ها با نگرانى از قدرت بلامنازع آمريكا در سياست جهانى، با ترس از جهانى سازى و نئو ليبراليسم اقتصادى، در مقابل آنچه كه ظاهرا خطر بروكسل ناميده ميشود، اروپاى قدرتمند را در محضر پروتكسيونيسم و يا حمايتگرانه كه قدرى هم بوى ضد خارجى دارد، قربانى نمايند.

خاوير سولانا مسئول روابط خارجى اتحاديه اروپا كه اكنون ديگر نميتواند يك وزير خارجه قدرتمندى براى اين اتحاديه شود. او بارها در مورد درس هائى كه از جنگ عراق بايد فرا گرفت تا بتوان بدين گونه سياست بين المللى كارآمدى ارائه نمود، صحبت كرده است. پايان قانون اساسى مشترك در اتحاديه اروپا و بالا كشيدن پلهاى ورود به قلعه هاى ملى، عمل به چنين تكليفى را با دشوارى بسيارى روبرو ميسازد.

عليرغم مخالفت شهروندان فرانسه و هلند با قانون اساسي اتحاديه اروپا، روز گذشته شهروندان سوئيس در يك همه پرسى با از ميان برداشته شدن كنترلهاى مرزى تا سال ۲۰۰۷ ميلادى موافقت كردند. بر اساس آمار رسمى اعلام شده بيش از ۵۴ درصد مردم سوئيس به پيوست كشورشان به قرارداد شنگن راى مثبت دادند. بدين ترتيب سوئيس در كنار نروژ و ايسلند سومين كشورى است كه عليرغم عدم عضويتش در اتحاديه اروپا به جمع كشورهاى قرارداد شنگن ملحق ميشود كه بر اساس آن هيچگونه كنترل گذرنامه اى از مسافران صورت نخواهد گرفت و موازين پناهندگى اتحاديه اروپا در آن معتبر هستند.

روزنامه برنر تسايتونگ در مقاله اى تحت عنوان پختگى سوئيس براى اتحاديه اروپا مينويسد:« با اين مبارزه احساساتى كه بر سر قبول و يا عدم قبول قرارداد شنگن/ دوبلين در جريان بود، انتظار اينچنين درصد روشنى از آراى مثبت نميرفت. اين امر شاهد اين است كه بحران موجود در درون اتحاديه اروپا و آنانى كه در مردم ترس ايجاد ميكردند، تاثيرى بر افكار عمومى نداشت. اين جواب مثبت عقلانى حاكى از اين است كه امنيت و سياست مهاجرت سوئيس را تنها با همكارى با كشورهاى عضو اتحاديه اروپا ميتوان بهتر حل نمود.