ربودن و قتل خارجيان، جهادى مقدس براى طالبان
۱۳۸۴ اسفند ۲۳, سه‌شنبه
در تاريخچه‌ى گروه طالبان به گروگان گرفتن شهروندان خارجى جاى ويژه‌اى دارد. طالبان، ربودن خارجيان، استفاده از آنان براى رسيدن به اهداف گروهى و كشتن‌شان را جهادى الهى مى‌دانند. مرورى مى‌افكنيم بر سير اين جهاد الهى از زمان سيادت طالبان در افغانستان تا پس از سقوطش.
در اوت سال ۲۰۰۱ ميلادى ۲۴ تن از كاركنان سازمان امدادى مسيحى ”شلتر ناو اينترنشنال“ Shelter Now International توسط طالبان دستگير شدند. چهار تن از خارجيان ربوده شده آلمانى بودند و اتهام آنان تبليغ براى دين مسيحيت بود. ماجرا پايان خوشى يافت و در نوامبر ۲۰۰۱ گروگان‌ها آزاد گشتند.
۲۳ ژانويه ۲۰۰۲ بود. دانيل پرل Daniel Pearl خبرنگار آمريكايى و گزارشگر روزنامه ”وال استريت ژورنال“ به قصد انجام مصاحبه‌اى با يكى از رهبران مسلمان‌هاى پاكستان در كراچى راهى محل ديدار بود. پرل مى‌خواست راجع به رابطه گروه‌هاى اسلامى با بن لادن رهبر شبكه تروريستى القاعده مصاحبه كند، مصاحبه‌اش هرگز به انجام نرسيد، در راه ربوده شد و چند هفته‌اى نگذشت كه به قتل رسيد. عاملان به كنسولگرى آمريكا در پاكستان نوار ويدئويى ارسال كردند كه در آن سر بريدن اين گروگان به چشم مى‌خورد. در ژوئيه همان سال، دادگاهى در پاكستان يكى از عاملان را به مرگ محكوم كرد.
در ۲۸ اكتبر ۲۰۰۴ امدادگران انتخاباتى سازمان ملل متحد شامل دو زن از ايرلند شمالى، يك تبعه‌ى كوزوو و يك ديپلمات از فيليپين تنها چند متر آن سوى محل كارشان در كابل ربوده شدند. ربايندگان تهديد كردند، در صورتيكه زندانيان وابسته به گروه طالبان آزاد نشوند، گروگان‌هايشان را خواهند كشت. چند هفته بعد در ساعت شش صبح گروگان‌ها را در خيابانى در كابل رها كردند. وزير كشور افغانستان اعلام كرد كه دولت براى اين آزادسازى اقدامى به نفع گروگان‌گيران انجام نداده است.
۱۶ مه ۲۰۰۵ آمد و نوبت به كلمنتينا كانتونى Clementina Cantoni امدادگر سازمان امدادى CARE رسيد. در آن روز مردان مسلح اين زن ۳۲ ساله را ربودند. رهبر باند آدم‌ربايان، خواستار آزادى مادرش شد كه چندى پيش براى گرفتن اطلاعات جنايى در مورد پسرش به زندان افتاده بود. پاپ بنديكت شانزدهم، رهبر كاتوليك‌هاى جهان آزادى امدادگر ايتاليايى را طلب كرد و ۲۴ روز بعد اين زن آزاد گشت. مادر رباينده نيز آزاد گشت و اگرچه كه دولت ايتاليا انكار مىكرد، به ربايندگان باج پرداخت شد. در اينجا نيز دادگاهى در كابل دو نفر از ربايندگان را به مرگ محكوم كرد.
اما آدم‌ربايى‌ها همواره پايانى خوش نداشت. در سپتامبر ۲۰۰۵ جسد ديويد آديسون David Addison مهندس بريتانيايى در غرب افغانستان پيدا شد. دو روز پيش از اين، آديسون به همراه راننده‌اش ربوده شده بود. گروه طالبان مسئوليت ربودن وقتل وى را بر عهده گرفت.
نوامبر ۲۰۰۵ قتل ديگرى را به همراه آورد. در اين روز جسد يك مهندس هندى كه چهار روز پيش به همراه راننده‌اش و دو مأمور پليس افغان ربوده شده بود، در جنوب افغانستان كشف شد. ربايندگان خواستار شده بودند تا شركتى كه اين مهندس در آن كار مىكرد از افغانستان خارج شود. وقتى پاسخ مثبتى از سوى اين شركت دولتى هند كه وظيفه‌اش راه‌سازى در افغانستان بود نرسيد، مهندس هندى قربانى و راننده آزاد گشت.
در يازدهم فوريه سال جارى يك گروگان ديگر جان خود را از دست داد، اما اين بار بطريقى اسرارآميز. دو تبعه‌ى نپال كه در يك شركت امنيتى بريتانيايى خدمت مى‌كردند، حين بازگشت از محل كار به خانه ربوده شدند. دو هفته و نيمى بعد، جسد يكى از آنان پيدا شد و ادعا شد كه علت مرگ بيمارى بوده است. همتاى وى سرنوشت بهترى داشت، آزاد گشت، بى‌آنكه باجى پرداخت شود.